Οι μήνες που πέρασαν δοκίμασαν τη σοβαρότητα και την αντοχή του κόμματος μας.
Οι δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, φαινόμενο πρωτοφανές στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, μπορεί να δημιούργησαν δυσκολίες σε όλα τα κόμματα, για το κόμμα το δικό μας όμως, ήταν μια μάχη με όρια που άγγιζαν την ίδια μας την ύπαρξη.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν είχε συμπληρώσει ούτε 2 χρόνια ζωής, δεν είχε ούτε τα στοιχειώδη οικονομικά μέσα για να συγκροτήσει ψηφοδέλτια και να εμφανίσει έστω ένα ελάχιστο προπαγανδιστικό υλικό και στηριζόταν στην προσπάθεια ενός μηχανισμού ελάχιστων στελεχών πλήρους απασχόλησης.

...’Ολα τα σημεία προγραμματικής σύγκλισης και για τα έξη κεφάλαια- κατηγορίες αποτελούν και τις αρχές που στο σύνολό τους θα κινηθεί η σημερινή κυβέρνηση. Χωρίς «μετατοπίσεις». Με σαφή όμως συναντίληψη ότι όλες αυτές οι δεσμεύσεις δεν μπορούν να υλοποιηθούν αύριο, δηλαδή στον πρώτο μήνα διακυβέρνησης. Ούτε φυσικά θα τα παραπέμπουμε στις ελληνικές καλένδες. Κάθε επί μέρους πολιτική, κάθε μέτρο θα εντάσσεται και θα υπηρετεί τις αρχές αυτές. Από τις δεσμεύσεις αυτές είναι φανερές οι προτεραιότητες και η διασφάλιση του χρονισμού τους. Η αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης πχ. είναι φανερό ότι θα ξεκινάει από την άμεση επιδίωξη της παράτασης κατά δύο χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως και της επιμέρους-αλλά ζωτικότατης για τον φετινό τουρισμό- αλλαγής δι΄ επαναφοράς του ΦΠΑ για την εστίαση στην προηγούμενη κλίμακα.