Οι Δημοκρατικοί ενδέχεται να κερδίσουν τις σημερινές εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου. Αλλά η μάχη για τον διαχωρισμό της θρησκείας και της κουλτούρας από την πολιτική μόλις τώρα αρχίζει. Τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη.
Όπως δήλωσα το ίδιο το βράδυ των αποτελεσμάτων της πρώτης Κυριακής (15.10) των αυτοδιοικητικών εκλογών 2006: "Είναι αυτονόητο ότι αναλαμβάνω ακέραιη την ευθύνη για όποιο αποτέλεσμα δεν αντιστοιχεί στη δυναμική της αριστεράς...".
Και πράγματι, μολονότι το τελικό ποσοστό 5,7% υπερβαίνει το βουλευτικό ποσοστό του ΣΥΝ (5,4% το 2004), δεν είναι αυτό που ανέμενε ο αριστερός / προοδευτικός κόσμος (και όχι μόνο).
Επί της πολιτικής, κομματικής, εκλογικής ανάλυσης του αποτελέσματος θα αποφανθούν άλλοι αρμοδιότεροι εμού.
Δεν ήμουνα (και δεν είμαι) υπέρ της μικρής αλλά έντιμης Αριστερά. Πρώτον, διότι όταν μένεις για πολλά χρόνια «μικρή» δύσκολα θα παραμείνεις «έντιμη» (τουλάχιστον ως προς τις εσωτερικές υποθέσεις) και δεύτερον, διότι ακόμα κι αν υιοθετήσουμε την άποψη ότι η Αριστερά είναι πρωτίστως ένα κοινωνικό εργαστήρι, τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιφρονούμε την πολιτική δύναμη της δημοκρατικής επιρροής.
