Λίγη πολιτική είδαμε κατά την προεκλογική περίοδο που έληξε σήμερα. Τουλάχιστον όσοι και όσες ζούμε στους κεντρικούς δήμους. Λίγη και ρουτινιασμένη, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην εθνική σκηνή. Στους μεγάλους δήμους η ρουτίνα δούλεψε αντικειμενικά υπέρ της Ν.Δ. με την έννοια ότι έκρυψε τη γύμνια και την ολοσχερή αποτυχία της ως δημοτικής αρχής.

Ο τρόπος της άγρας ψήφου έγινε κι αυτός βιομηχανικός. Υπάρχουν και γραφεία image makers που εξειδικεύονται στο γράψιμο προεκλογικών λόγων. Θέλει μεγάλη μαεστρία και ταλέντο να γράφεις μια ολόκληρη ομιλία χωρίς να λες τίποτα. Και μη νομίσετε ότι οι αρλουμπολογίες και οι τιποτολογίες προδίδουν πάντα ευήθεια. Κάποτε προδίδουν την ικανότητα να διακρίνει και να αξιοποιεί κανείς προς όφελός του την ευήθεια των αποδεκτών.

Η απερχόμενη διοίκηση διακρίνεται για την αδράνεια, την αδιαφορία για το φυσικό και δομημένο περιβάλλον, τα έργα βιτρίνας και όχι έργα υποδομής. Και, το χειρότερο, υπάρχει εγκατεστημένη μία οικογενειοκρατία, ένα καθεστώς εξαγοράς συνειδήσεων και εκβιασμών, τα οποία λειτουργούν σαν μηχανή αναπαραγωγής της τοπικής εξουσίας, εξουσίας που βρίσκεται σε πολύ λίγα χέρια, την ίδια οικογένεια εδώ και 20 χρόνια.

Εδώ και μερικές ημέρες οι Βρετανοί, και όχι μόνο, μπορούν να συνδεθούν με την ιστοσελίδα του ηγέτη των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον (www.webcameron.org.uk), όπου θα δουν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ντυμένο απλά, να πλένει τα πιάτα στο νεροχύτη και να μιλάει για μια σειρά από τρέχοντα θέματα σε κοντινό πλάνο, κοιτώντας απευθείας την κάμερα.

Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί πλούσιες χώρες με φτωχούς κατοίκους, διαπιστώνει ο βραβευμένος με το Νόμπελ Οικονομίας καθηγητής Joseph Stiglitz. Και σε πρόσφατη συνέντευξή του (στο Global Viewpoint) το εξηγεί: Παρά την υπόσχεση ότι κάτω από καλή διαχείριση η παγκοσμιοποίηση θα βελτίωνε την κατάσταση για όλους, η παγκοσμιοποίηση αμερικανικού τύπου χειροτερεύει την κατάσταση πολλών από τους κατοίκους των ανεπτυγμένων χωρών.

Κεντρική στόχευση πρέπει να είναι η Ενιαιοποίηση των Ταμείων. Είναι αναγκαίο το χρονοδιάγραμμα ώστε, με χρονικό ορίζοντα το 2025, να υπάρχουν τρία Ταμεία κύριας ασφάλισης: το ΙΚΑ(όλοι οι μισθωτοί), ο ΟΓΑ(όλοι οι Αγρότες), το Ενιαίο ταμείο αυτοαπασχολουμένων. Πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε όλες οι ενδιάμεσες αναδιαρθρώσεις και ενέργειες (ομαδοποιήσεις, συμπτύξεις, οργανωτικές αλλαγές κλπ.) να αναφέρονται στον κεντρικό στόχο και να αποδεικνύεται η συμβατότητά τους με αυτόν.