«Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να τον διέγραψε και ως συνήθως να κάνει τον ανήξερο, αλλά επί δύο χρόνια ανεχόταν και επικροτούσε τα έργα και τις ημέρες Πάτση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν έτοιμος να φέρει και τροπολογία για να διευκολύνει τα “κοράκια”, τους πάσης φύσεως “Πάτσηδες” να πλουτίζουν από τα βάρη των ανθρώπων…»

Μία φορά και ένα καιρό υπήρχε η Μεγάλη Βρετανία. Αποικιοκρατική δύναμη όπου τον 190 αιώνα «δεν έδυε ο ήλιος». Σταδιακά είχε κυριαρχήσει απόλυτα απέναντι στις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις του 17ου και 18ου αιώνα (Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Γαλλία). Την περίοδο του «επίσημου ιμπεριαλισμού», 1880-1910, νέες βιομηχανικές δυνάμεις διεκδίκησαν μέρος της ισχύς της Βρετανίας. Η Γερμανία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, το Βέλγιο. Το διακύβευμα ήταν ο διαμελισμός της Αφρικής, οι υπό διάλυση αυτοκρατορίες, η Οθωμανική και η Αυστρο-Ουγγρική και οι ευρύτερες αναδιατάξεις στην Κεντρική και Ανατολική Ασία, μαζί και την Κίνα.

Συμπληρώθηκαν οκτώ μήνες από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και είναι σαφές σε όλους πλέον ότι ο Πούτιν απέτυχε παταγωδώς στους στόχους του. Αυτό όμως δεν έκανε τον κόσμο πιο ασφαλή. Μέχρι τώρα, η μια εσφαλμένη εκτίμηση από την πλευρά της Μόσχας διαδέχεται την άλλη με αποτέλεσμα να σωρεύονται λάθη που απομακρύνουν ακόμη περισσότερο την ειρήνη.

Ο Τζον Μπέρκοου, επί μία δεκαετία Speaker, πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων, έχει μείνει αξέχαστος για τις πολύχρωμες γραβάτες και την χρωματιστή φωνή βαρύτονου, με την οποία προσπαθούσε να επιβάλει την τάξη στις πολύωρες και θορυβώδεις συνεδριάσεις των ημερών της κρίσης του Brexit. Θα άξιζε να τον θυμόμαστε και για μια αξιομνημόνευτη δήλωση με την οποία αποχαιρέτισε την Βουλή, όταν αποσύρθηκε από την πολιτική. Το Κοινοβούλιο, είχε πει, «είναι ένα υπέροχο μέρος, γεμάτο ανθρώπους που, στην συντριπτική πλειοψηφία τους, έχουν ως κίνητρο το κατά την αντίληψή τους εθνικό συμφέρον. Υποτιμώντας αυτό το Κοινοβούλιο βλάπτουμε τον εαυτό μας».

Σε δυόμισι μήνες, η ακτιβίστρια που ηγήθηκε της παγκόσμιας καμπάνιας κατά της κλιματικής αλλαγής, Γκρέτα Τούνμπεργκ, θα γίνει 20 ετών. Δεν είναι πλέον το θυμωμένο κοριτσάκι με τις πλεξίδες που στραβοκοιτούσε τον Ντόναλντ Τραμπ στις διεθνείς συνόδους και κινητοποιούσε δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά με οικολογική συνείδηση κάθε Παρασκευή. Η ενεργειακή κρίση θέτει πλέον ακόμη και τη σκληροπυρηνική Σουηδή απέναντι σε δύσκολα διλήμματα, όπως «πυρηνική ενέργεια ή λιγνίτης;» (πυρηνική ενέργεια, είπε).

Το σύστημα της απλής αναλογικής δεν αρέσει καθόλου στη Δεξιά. Ως προς αυτό είναι συνεπής. Στο παρελθόν είχε επιβάλει εκλογικά συστήματα που της έδιναν πλειοψηφία στη Βουλή κι ας ήταν μειοψηφία στο εκλογικό σώμα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση το τριφασικό σύστημα που εφαρμόστηκε στις εκλογές του 1956. Ποια ήταν η μαγική συνταγή; Στα αστικά κέντρα όπου η ΕΡΕ είχε ανταγωνιστές ίσχυε η απλή αναλογική, ενώ στην επαρχία, όπου το κόμμα του Καραμανλή είχε μεγάλο εκτόπισμα, ίσχυε το πλειοψηφικό σύστημα.

«Ο Μητσοτάκης είναι ο μεγαλύτερος σοσιαλιστής που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια» αποφάνθηκε πριν λίγες ημέρες ο βουλευτής της ΝΔ κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου. Το επιχείρημά του; Ότι οι επιδοτήσεις στην ενέργεια είναι μορφή αναδιανομής πλούτου. Λίγο νωρίτερα, ο βουλευτής της ΝΔ κ. Κώστας Κυρανάκης είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση δεν μειώνει τον ΦΠΑ στα μακαρόνια γιατί οι πλούσιοι καταναλώνουν περισσότερα.

Ελάχιστα μετά τους εορτασμούς του μιλένιουμ, τον Φεβρουάριο του 2000, η Ευρώπη είδε να σχηματίζεται για πρώτη φορά στη μεταπολεμική της ιστορία κυβέρνηση με τη συμμετοχή ακροδεξιού κόμματος. «Πρωτοπόρος» η Αυστρία, όπου το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα συνασπίστηκε με το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Γεργκ Χάιντερ, θαυμαστή του Τρίτου Ράιχ. Οσο υβριστικές και αν ηχούσαν οι δηλώσεις του ότι τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν απλώς «ποινικά στρατόπεδα» ή ότι το χιτλερικό καθεστώς «είχε σωστή πολιτική στην απασχόληση» (θυμόμαστε, αν όντως θυμόμαστε, την επιγραφή στην είσοδο του Αουσβιτς για την «εργασία που απελευθερώνει), είχε αποσπάσει στις εκλογές το 26,9% των ψήφων.