Μεταξύ των νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών επιλογών του και της ανάγκης να πείσει κοινωνία, συνδικάτα και Αριστερά

Δύσκολη πολύ είναι η εξίσωση του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών για τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν: για να επικρατήσει της ακροδεξιάς Λεπέν (που για πρώτη φορά έχει δεξαμενή το 7% του επίσης ακροδεξιού Ζεμούρ), πρέπει να αποσπάσει τις ψήφους (22%) του “τρίτου ανθρώπου”, Ζαν Λικ Μελανσόν, χωρίς όμως να χάσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους που τον έχουν ήδη στηρίξει.

Μάθαμε μέσα σ’ αυτές τις μέρες του πολέμου πού είναι το Χάρκοβο, το Κίεβο, η Λβιβ. Πώς είναι να βλέπεις τα τραίνα να περνούν και να μη σταματούν. Να σταματούν και να φοβάσαι να μπεις γιατί η ατμόσφαιρα είναι ασφυκτική, ο συνωστισμός τεράστιος, τα μωρά και τα παιδιά να κλαίνε και οι ανήμποροι να τρέμουν αυτά που τους περιμένουν.

Οι δυσκολίες δεν φαίνονται παροδικές και επισωρεύονται – οι ιδεοληπτικοί των αυτορρυθμιζόμενων αγορών οδήγησαν την κυβέρνησή τους σε καθυστερημένες και ατελέσφορες αντιδράσεις. Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση: ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη θα διατηρηθεί στα ύψη τους επόμενους μήνες και η οικονομική μεγέθυνση θα είναι αδύναμη –προεξόφλησε η Κρ. Λαγκάρντ προχθές, στη Φρανκφούρτη.

Ορθώς ειπώθηκε πως το δέντρο δεν πρέπει να κρύβει το δάσος. Η απαράδεκτη παρέμβαση του (Ελληνο)Ουκρανού ναζί στη Βουλή μας δεν μπορεί να επισκιάσει τον εγκληματικό πόλεμο της Ρωσίας, ούτε την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας προς την Ουκρανία. Είναι βέβαια θλιβερό η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ψευδέστατα πως ο Τσίπρας δεν καταδικάζει την εισβολή, βλέποντας έτσι, πρώτη αυτή, το δέντρο της κομματικής αντιπαράθεσης αντί για το δάσος της πανεθνικής καταδίκης της εισβολής.

Είμαστε περήφανοι για τη Συμφωνία των Πρεσπών, σπάσαμε το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, δημιουργήσαμε την Προοδευτική Συμμαχία και βάλαμε τα θεμέλια για την επόμενη μέρα.

· Η Προοδευτική Συμμαχία είναι στρατηγική επιλογή και όχι σημαία ευκαιρίας.

Οι τρεις πολιτικοί σχηματισμοί που δέσποσαν τα τελευταία 80 χρόνια -οι Γκολικοί, οι Σοσιαλιστές και οι Κομμουνιστές- δεν υπάρχουν πια και αυτοί που τους αντικατέστησαν προτιμούν να λένε όχι τι είναι, αλλά τι δεν είναι. Η Μαρίν Λεπέν ισχυρίζεται πως δεν είναι ακροδεξιά, ο Μελανσόν ισχυρίζεται πως δεν είναι ακροαριστερός και ο Μακρόν ισχυρίζεται πως δεν είναι ούτε δεξιός ούτε αριστερός.

Πριν από 46 χρόνια, στις αρχές του 1976, ο τότε νομάρχης Εβρου κάλεσε στο γραφείο του πέντε πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες της Αλεξανδρούπολης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο γράφων. Παρών στη συνάντηση ήταν και ο καθηγητής της Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης Γιάννης Τριανταφυλλίδης. Οι περισσότεροι τον είχαμε καθηγητή στα φοιτητικά μας χρόνια.

Το αποτέλεσμα του α’ γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών επιβεβαιώνει μια ριζική αναδιάταξη του γαλλικού κομματικού συστήματος, που είχε διαφανεί από τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές. Οι παραδοσιακές μεγάλες παρατάξεις έχουν υποχωρήσει κατά πολύ, έως και ελαχιστοποιηθεί.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν αναδιατύπωσε την πολιτική του απέναντι στην Τουρκία ιδιαίτερα μετά τις κατακλυσμιαίες γεωπολιτικές αλλαγές, αναγνωρίζοντας τον στρατηγικό της ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.

Ακριβώς μισόν αιώνα πριν, το 1972, ένα νεοφασιστικό γκρουπούσκουλο, το Εθνικό Μέτωπο, ποντάρισε στον Ζαν Μαρί Λεπέν, προσδοκώντας ότι ο αλεξιπτωτιστής της Λεγεώνας των Ξένων θα συνένωνε τους σωβινιστές της Γαλλίας. Πέρασαν τριάντα χρόνια, ώσπου ο Λεπέν, που ξεκίνησε την «πολιτική» του σταδιο-δρομία ως επικεφαλής μιας φοιτητικής ένωσης στην Τουλούζη ειδικευμένης στις επιθέσεις κατά αριστερών, να ενθουσιάσει τους απανταχού ακροδεξιούς και να κατατρομάξει τους δημοκράτες: στις προεδρικές εκλογές του 2002 κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο.

Το σχήμα «δημοκράτες κατά ανελεύθερων» ή «αντιλαϊκιστές κατά λαϊκιστών», όπως έδειξαν η Γαλλία και η Ουγγαρία, είναι εμφανώς αδύναμο να εξηγήσει τα αίτια της αντοχής ηγετών όπως η Λεπέν, όπου οι γάλλοι ψηφοφόροι ψηφίζουν αντι-Μακρόν γιατί σʼ αυτόν βλέπουν εκείνον που χάρισε φόρους στους πλούσιους και ο Ορμπαν όπου εναντίον του τάχθηκαν «οι δημοκράτες» από κοινού με το νεοναζιστικό Joppik, αφήνοντας έτσι διάδρομο «να τρέξει» ένα άλλο νεοναζιστικό μόρφωμα.

1. H δήλωση του Αλέξη Τσίπρα το βράδυ των εκλογών του Ιουλίου 2019, ότι εκλαμβάνει το εκλογικό αποτέλεσμα του 32% ως εντολή για διεύρυνση και μετασχηματισμό, υπήρξε καθοριστική. Η Διακήρυξη-πρόσκληση για ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ τον Οκτώβριο 2019, αποτέλεσε «σταθμό-τομή» στον χώρο μας.