Η μόνη ελευθερία που απομένει στους πολίτες είναι να αλλάζουν την κυβέρνηση, αλλά όχι την εφαρμοζόμενη πολιτική

Στις 15 Απριλίου 2022, πέθανε στα 79 του χρόνια ο Γάλλος οικονομολόγος Ζαν-Πολ Φιτουσί. Το ακόλουθο κείμενο του Φιτουσί περιέχεται στο συλλογικό έργο «Next European Democracy» (Fondazione Giangiacomo Feltrinelli 2016).

Η διεθνής οικονομία βαίνει προς επιβράδυνση της μεγέθυνσής της ή και σε αρνητικούς ρυθμούς μεταβολής. Μια αιτία είναι η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία: όλες οι μετριοπαθείς προβλέψεις στηρίζονται στην υπόθεση ότι ο πόλεμος θα λήξει σε λίγες εβδομάδες, ενώ φαίνεται ότι ίσως διαρκέσει μήνες ή χρόνια – ο «περίπατος» εξελίσσεται σε τακτικό πόλεμο δύο κρατών, με άγνωστη διάρκεια, αβέβαιο αποτέλεσμα, απροσδιόριστη κλιμάκωση.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τεμπέλικος. Προκειμένου να περιορίσει το αίσθημα ανασφάλειας μπροστά σε κάθε νέο φαινόμενο έχει την τάση να ανατρέχει στο παρελθόν αναζητώντας στις προγενέστερες εμπειρίες τις απαραίτητες πληροφορίες. Αυτό ίσως εξασφαλίζει μια κάποια ταχύτητα στην ανάλυση των δεδομένων, αλλά διακινδυνεύει παρανοήσεις, ιδιαίτερα όταν νομίζει πως ξαναζεί ένα φαινόμενο που στην πραγματικότητα είναι εντελώς νέο.

1. Πως σχολιάζετε τις αποκαλύψεις για την έπαυλη του διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ; Βλέπετε ευθύνες στην κυβέρνηση;

Εδώ ταιριάζουν οι στίχοι του γνωστού λαϊκού τραγουδιού “είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια. Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο”. Έτσι θα τελειώσει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη και η θητεία Στάσση στη ΔΕΗ και όσο πιο γρήγορα τόσο λιγότερα τα συντρίμμια και ο πόνος για την ελληνική κοινωνία.

Αν κρίνουμε από όσα συμβαίνουν γύρω μας, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Θα μπορούσαν όμως να πάνε πολύ χειρότερα. Και για να μη συμβεί το απευκταίο πρέπει να εντοπίσουμε και να εκμεταλλευτούμε τις λίγες ευκαιρίες που μας δίνονται, αντί να τις υποτιμούμε με μια μαξιμαλιστική λογική που αναζητεί το τέλειο απορρίπτοντας αφ’ υψηλού οτιδήποτε άλλο.

Η βαρβαρότητα έχει το ονοματεπώνυμο της πιο ακραίας δεξιάς κυβέρνησης μετά τη Μεταπολίτευση, της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Δεν είναι βαρβαρότητα ότι μέσα σε τρία χρόνια 4 εκατομμύρια πολίτες καταχρεώθηκαν και 2 εκατομμύρια από αυτούς κινδυνεύουν με πλειστηριασμούς;

Δεν πάει πολύς καιρός που το Twitter είχε κλείσει τους λογαριασμούς του Τραμπ, και με αφορμή αυτό το γεγονός αναπτύχθηκε διάλογος για το αν έκανε καλό ή όχι η πλατφόρμα. Υπό μία οπτική καιροσκοπισμού πολλοί είπαν τότε ότι καλά έκανε, ενώ άλλοι, προτείνοντας ένα λεγκαλιστικό σκεπτικό, διαφώνησαν.

Στον βραχύ πολιτικό χρόνο, ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο νικητής των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Τη νίκη του ωστόσο δεν τη χρωστάει στην αίγλη του προγράμματός του, σε ό,τι τέλος πάντων παρουσιάστηκε βιαστικά σαν πρόγραμμα στο ενδιάμεσο των δύο γύρων, όταν τα ποσοστά έκαμψαν τον αριστοκρατικό προεδρικό εγωισμό.

Το ποιος είναι ο στόχος της Δύσης στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν είναι καθόλου σαφές. Ισως γιατί υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν επιδείξει μαξιμαλιστική ασάφεια, που αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνειών. Ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε κάνει λόγο για την ανατροπή του Πούτιν ως στόχο, αν και αργότερα τον «άδειασαν» άλλοι αξιωματούχοι. Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ δήλωσε μετά το ταξίδι στο Κίεβο ότι σκοπός είναι η στρατηγική αποδυνάμωση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.

Τα μηνύματα της κάλπης

Η επανεκλογή Μακρόν για μια νέα πενταετία στην προεδρία της Γαλλίας έχει πολλαπλή σημασία για την Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η σταθερότητα, η ενότητα και η προοπτική της Ευρώπης ταυτίζονται σήμερα με την ηγεσία Μακρόν. Η ευρωπαϊκή παράλυση σε μια κρίσιμη στιγμή αποφεύχθηκε. Για τρίτη φορά η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν απέτυχε να καταλάβει το Ελιζέ και να αποσαθρώσει/αποσταθεροποιήσει την Ενωση.