Τον κοινωνικό διάλογο για το ασφαλιστικό προτίθεται να ανοίξει πανηγυρικά η κυβέρνηση την Πέμπτη 11 Μαϊου. Για το σκοπό αυτό συγκαλείται η Επιτροπή Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, ενώ στη συνέχεια θα προσκληθούν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και των εργοδοτών. Η έως τώρα κυβερνητική πρακτική όμως και η απουσία πλαισίου και σαφών στόχων δείχνουν ότι κανένας πραγματικός διάλογος για ευρύτερες μεταρρυθμίσεις δεν επιδιώκεται.

Με έκπληξή μου διάβασα στο Διαδίκτυο το ομόφωνο ψήφισμα της Διοικούσας Επιτροπής της ΠΟΣΔΕΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των ΑΕΙ) της 14ης Απριλίου 2006, σύμφωνα με το οποίο καταγγέλλεται ότι "οι διοικήσεις δύο ιδρυμάτων προέβησαν σε περικοπές ή απόπειρες περικοπής αποδοχών των διδασκόντων (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας) που συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου".

Ο αποκαμωμένος από τον διακηρυγμένο πόλεμο κατά της διαπλοκής πρωθυπουργός βρήκε στον υπουργό Ναυτιλίας το άλτερ έγκο του. Υπάρχουν ακήρυχτοι πόλεμοι που διεξάγονται χωρίς ποτέ να έχουν επισήμως αναγγελθεί.

H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Ποίηση. Όταν η αρχιτεκτονική παρέμβαση εμπνέει μεγάλους δημιουργούς όπως τον Μποντλέρ. Τα «άνθη του κακού» είναι και μια νοσταλγία για το Παρίσι προ Haussmann.

Είκοσι χρόνια μετά, το Τσερνομπίλ αναφέρεται ακόμη ως το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα. Το μέλλον όμως επιφυλάσσει χειρότερα, αφού η κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων αυξάνει την πιθανότητα μεγάλων καταστροφών.

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση αποκάλυψε ότι πάνω από 60% των Ελλήνων συμφωνεί με την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο και τις ιδιωτικοποιήσεις. Δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Ούτε να ψάχνουμε για κόλπα στη διενέργεια της δημοσκόπησης. Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας.

H Αριστερά δικαιούται και ηθικά και ιστορικά να αποδείξει ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος διαχείρισης των κοινών λέει ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης, υποψήφιος υπερνομάρχης Αθήνας - Πειραιά με τη στήριξη του Συνασπισμού.

Ο κ. Πανούσης καταθέτει για πρώτη φορά την πικρία του διότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν του έδωσαν την ευκαιρία να δείξει πόσο σέβεται τις απόψεις τους και δηλώνει πως δεν τον ενδιαφέρει το ενδεχόμενο υποστήριξής του από τη Νέα Δημοκρατία, με την οποία άλλωστε δεν έχει καμία ιδεολογική συγγένεια. Τώρα, το τι θα κάνουν οι ψηφίζοντες πολίτες που έχουν ελευθερία επιλογών, αυτό - όπως αναφέρει - είναι άλλο θέμα...

«Και κατέβα, κατέβα, κατέβα, να πού έφτασα!» λέει κάποιος που χοροπηδάει από σκαλί σε σκαλί στην τηλεοπτική διαφήμιση για τα κλιμακούμενα επιτόκια των οικιστικών δανείων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα και στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κατεβαίνουμε ακάθεκτοι, επειδή το αναμενόμενο έχει αρχίσει να διολισθαίνει προς το μοιραίο, και συνεπώς το αποδεκτό.

Πριν από λίγες μέρες δόθηκε η ευκαιρία γι’ άλλη μια φορά στο ΚΚΕ να αναλάβει ενωτικές πρωτοβουλίες ενάντια στον ιμπεριαλισμό με αφορμή την επίσκεψη της γερακίνας στην Αθήνα. Αφού συμμάχησε με τον Καρλ Τσάις Ιένα καθρέφτη του, αναδιπλασιάζοντας το είδωλό του, πρόφτασε και να καταγγείλει τον Χουντή και να φτύσει το Φόρουμ, που τα παίρνει, ως γνωστόν, από τον Σόρος!

Έναν μήνα μετά την υπογραφή μιας νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που διασφαλίζει δύο χρόνια βελτίωσης στις κατώτατες εργατικές αμοιβές, η ΓΣΕΕ κατέβηκε στην προχθεσινή Πρωτομαγιά με μια κατάκτηση στο χέρι. Μπορεί οι αριστερές της παρατάξεις να διαφώνησαν, ή και να καταγγέλλουν τον συμβιβασμό με τους εργοδότες, κάνοντας λόγο για «ψίχουλα».