Τους τελευταίους μήνες έγινε σαφές ότι στα πανεπιστήμια υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας που δεν είναι μόνο οικονομικό: μετά τις μεγάλες περικοπές φάνηκε ότι, καταρχάς, υπήρχε μεγάλο περιθώριο μείωσης της σπατάλης και ορθολογικής διαχείρισης των λίγων πόρων που απέμειναν, ώστε να συμβάλουν και αυτά στη διέξοδο από την κρίση. Το πρόβλημα στα πανεπιστήμια ήταν κυρίως θεσμικό, λόγω ρυθμίσεων του νόμου 4009 που ήταν πρακτικά ανεφάρμοστες.
Υπήρξε λοιπόν συναίνεση στο μεγαλύτερο κομμάτι των πανεπιστημιακών, των πρυτανικών αρχών και της πολιτικής ηγεσίας για προώθηση κάποιων αλλαγών στην κατεύθυνση της εφαρμογής του νέου θεσμικού πλαισίου που είχε ανάγκη το ελληνικό πανεπιστήμιο.

Ζούμε στον αιώνα μιας μεγάλης περιπέτειας. Ο φόβος μπροστά στο γνωστό-άγνωστο αυξάνει την συμπαντική οικονομική σκληρότητα λες και είμαστε οικονομικά σκουπίδια. Κυρίαρχο ζήτημα το οικονομικό, το καθημερινό ζεστό ψωμί στο τραπέζι να λείπει, το ποτήρι με το κρασί δεν σηκώνεται, δεν τσουγκρίζεται πια για να ακουστεί η πιο όμορφη ευχή: στην υγεία μας! Δεν συζητούμε και κυρίως δεν συναντιόμαστε, δεν πράττουμε με τις αισθήσεις μας. Οι λέξεις, οι νότες, τα χρώματα στοιβάζονται στην γωνιά της ζωής και αφέθηκαν να τις υφαίνουν αράχνες της πολιτικής και οικονομικής ζωής χωρίς όραμα, δίχως την σοφία του έρωτα.

...Κάναμε ένα τεράστιο βήμα ευθύνης. Παρ’ ότι ήταν σε ευθεία γραμμή με την προεκλογική μας δέσμευση που ήταν «Εντολή για λύση» παρά ταύτα ήταν ένα δύσκολο βήμα που ορισμένοι νόμιζαν ότι δεν θα είχαμε τη δύναμη να κάνουμε. Η Αριστερά είναι – μην το ξεχνάμε αυτό –συνηθισμένη στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης. Εμείς την σπάσαμε αυτήν την «παράδοση» που βέβαια περιόριζε και τους ορίζοντες της ίδιας της Αριστεράς. Πήραμε όλες μας τις αποφάσεις μέσα από ανοικτές και εξαντλητικές δημοκρατικές διαδικασίες και με πολύ μεγάλες πλειοψηφίες που επιβεβαιώθηκαν και στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται για τυπική συμφωνία ή συμφωνία ρουτίνας. Όλοι ξέρουν ότι τέτοιες συμφωνίες δεν υπάρχουν στη ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται για ουσιαστική συμφωνία, για ώριμη αντιμετώπιση.

Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με αντικείμενο την αποτίμηση των δυο εκλογικών αναμετρήσεων και τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Με ευρύτατη πλειοψηφία(1 κατά, 5 λευκά) εγκρίθηκε η Πολιτική Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Το κείμενο της Απόφασης έχει ως εξής:

Εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος

Η Δημοκρατική Αριστερά έδωσε με επιτυχία τη μάχη των δύο συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, άντεξε στην πόλωση και πέτυχε ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι πρώτες εκλογές έδειξαν ότι η πλειοψηφία των πολιτών επέλεξε μέσα από την κάλπη να εκφράσει οργή, αγανάκτηση και διάθεση τιμωρίας των κυβερνώντων και του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση.

Οι μήνες που πέρασαν δοκίμασαν τη σοβαρότητα και την αντοχή του κόμματος μας.
Οι δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, φαινόμενο πρωτοφανές στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, μπορεί να δημιούργησαν δυσκολίες σε όλα τα κόμματα, για το κόμμα το δικό μας όμως, ήταν μια μάχη με όρια που άγγιζαν την ίδια μας την ύπαρξη.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν είχε συμπληρώσει ούτε 2 χρόνια ζωής, δεν είχε ούτε τα στοιχειώδη οικονομικά μέσα για να συγκροτήσει ψηφοδέλτια και να εμφανίσει έστω ένα ελάχιστο προπαγανδιστικό υλικό και στηριζόταν στην προσπάθεια ενός μηχανισμού ελάχιστων στελεχών πλήρους απασχόλησης.

...’Ολα τα σημεία προγραμματικής σύγκλισης και για τα έξη κεφάλαια- κατηγορίες αποτελούν και τις αρχές που στο σύνολό τους θα κινηθεί η σημερινή κυβέρνηση. Χωρίς «μετατοπίσεις». Με σαφή όμως συναντίληψη ότι όλες αυτές οι δεσμεύσεις δεν μπορούν να υλοποιηθούν αύριο, δηλαδή στον πρώτο μήνα διακυβέρνησης. Ούτε φυσικά θα τα παραπέμπουμε στις ελληνικές καλένδες. Κάθε επί μέρους πολιτική, κάθε μέτρο θα εντάσσεται και θα υπηρετεί τις αρχές αυτές. Από τις δεσμεύσεις αυτές είναι φανερές οι προτεραιότητες και η διασφάλιση του χρονισμού τους. Η αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης πχ. είναι φανερό ότι θα ξεκινάει από την άμεση επιδίωξη της παράτασης κατά δύο χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως και της επιμέρους-αλλά ζωτικότατης για τον φετινό τουρισμό- αλλαγής δι΄ επαναφοράς του ΦΠΑ για την εστίαση στην προηγούμενη κλίμακα.

Ό,τι ακριβώς είχαμε πει προεκλογικά εφαρμόζουμε και μετεκλογικά. Μιλούσαμε για σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο και βήμα – βήμα επαναδιαπραγμάτευση. Στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή είπα ότι «η επαναδιαπραγμάτευση δεν θα γίνει σε μια στιγμή, στην πρώτη σύνοδο κορυφής ή στην πρώτη επίσκεψη της τρόικα. Θα είναι συνεχής και επίπονη διιαδικασία». Τώρα από κάποιους εφευρέθηκε το «πακέττο».Το «πακέτο»,όμως,επί της ουσίας ισοδυναμεί με καταγγελία του μνημονίου. Αυτό το είχαμε αποκλείσει.

Πολλά και θλιβερά έως ολέθρια τα αποτελέσματα της ενδογενούς και εξωγενούς κρίσεως και της θεραπευτικής αγωγής που επιχειρήθηκε με τις γνωστές συνταγές των μνημονίων.
Ελπιδοφόρα η δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, αν το δούμε ως δείγμα ωριμότητας και βήμα προόδου στην πολιτική συμπεριφορά, το οποίο μπορεί να είναι αυτονόητο για μια ευρωπαϊκή χώρα, αλλά δυστυχώς για την ελληνική πραγματικότητα παρέμενε το ζητούμενο.
Τουλάχιστον έγινε η αφετηρία της εξόδου από τις «εμφυλιακές πρακτικές», με παραμένοντα και ορατό τον κίνδυνο υποτροπής.

Χρειάστηκε η χώρα να βρεθεί λίγο πιό πέρα κι’ απ’ το χείλος του γκρεμού, να μεσολαβήσουν δύο εκλογικές αναμετρήσεις που επιδείνωσαν, σε κάθε επίπεδο, την κατάσταση της χώρας και η απαίτηση όλης της κοινωνίας αλλά και της διεθνούς κοινότητας για να αποκτήσουμε, έστω και τώρα, κυβέρνηση συνεργασίας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η τεράστια απειλή της καταστροφής της χώρας.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την βούληση συνεργασίας και το πνεύμα συνευθύνης των τριών ηγετών που συμμετέχουν σ’ αυτήν όπως και την, εν τέλει, τελεσφορία της προσπάθειας αυτής σαν δείγμα στοιχειώδους ωριμότητας και αποφασιστικότητάς τους, την ύστατη αυτή ώρα, έστω και τώρα, να αρθούν στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων ευθύνης.

Η σημερινή κυβέρνηση, που προέκυψε μετά τις επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου, αναμφισβήτητα βρίσκεται εν μέσω «ακανθωδών» προβλημάτων και της ανεξέλεγκτα «μαινόμενης θυέλλης», ως αποτέλεσμα της άφρονης πολιτικής εξουσίας και διαχείρισης από τις δυνάμεις του δικομματισμού στην ύστερη περίοδο της λεγόμενης Μεταπολίτευσης (τελευταίες δύο δεκαετίες), και ιδιαίτερα της καταστρεπτικής τελευταίας διετίας, όπου η Χώρα και ο Ελληνικός Λαός «δέθηκε χειροπόδαρα» στο διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο.

Ολοκληρώθηκε η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σαμαρά, που στηρίζεται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και δόθηκε ψήφος εμπιστοσύνης. Μια καινούργια περίοδος για την πολιτική ζωή της χώρας έχει ήδη ξεκινήσει.

Στόχος αυτού του κειμένου, δεν είναι να σχολιάσει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, εξάλλου η κυβέρνηση θα κριθεί από την εφαρμοσμένη πολιτική στους μήνες που θα ακολουθήσουν, αλλά να καταγράψει τις προσωπικές εκτιμήσεις μου για τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, εκτιμήσεις που εξηγούν και τη προσωπική μου στάση. Ας πιάσουμε, όμως, το νήμα από την αρχή.

Aυτή η κυβέρνηση αποτελεί ευκαιρία και δυνατότητα για να μείνει η Ελλάδα στην ΕΕ και το ευρώ, για να επαναδιαπραγματευθεί με αξιοπρέπεια την απαγκίστρωση από τους δυσμενείς όρους του μνημονίου και να ξεφύγει η χώρα από τη δίνη της κρίσης.
Η ΔΗΜΑΡ αναλαμβάνει στο ακέραιο τις ευθύνες που της αναλογούν από την στήριξη στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης . Η απόφαση της συμμετοχής μας σε κυβέρνηση συνεργασίας πάνω σε συγκεκριμένο δεσμευτικό πλαίσιο δεν αποτελεί αβασάνιστη επιλογή. Να θυμίσω ότι η ΔΗΜΑΡ έθεσε το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, το οποίο είχε ετοιμάσει με συστηματικό τρόπο και είχε παρουσιάσει δημόσια στους πολίτες πριν από τις εκλογές, με τη ρητή διαβεβαίωση ότι «αυτές τις θέσεις θα διαπραγματευτούμε με τα κόμματα στις διερευνητικές εντολές».