Από ανάγκη, συνήθως. Υπουργοί παραιτούνται, αποπέμπονται και αντικαθίστανται. Ως αποτέλεσμα μιας ορθολογικής, περιοδικής αξιολόγησης του κυβερνητικού έργου- σπανίως. Συνήθως, μετά από κάποιο πολιτικό ατύχημα, μια αποτυχία, ένα σκάνδαλο, μια διαφωνία. Η ανάγκη, ενίοτε, αφορά σε αναδιάταξη πολιτικών ισορροπιών στο κόμμα της πλειοψηφίας. Συχνότερα, η ανάγκη είναι καθαρά επικοινωνιακή.

Με ένα γεγονός συντονίστηκαν πράγματι ο Πρωθυπουργός και οι επικοινωνιολόγοι του. Με τη σεπτεμβριανή επιστροφή των μαθητών στο σχολείο. Τι Οδύσσεια, τι Καβάφης, τι Σεφέρης! Κανονικό εγχειρίδιο! Βέβαια αυτό που είδαμε ήταν σκηνές από ένα μακρύτερο έργο που τελικά δεν παίχτηκε εξαιτίας της τραγωδίας στο Μάτι. Αλλά και ό,τι είδαμε ερχόταν σε σύγκρουση με την πραγματικότητα και το λαϊκό αίσθημα. Αρκεί να δει κανείς τις ομόθυμες εκτιμήσεις των διεθνών μέσων ενημέρωσης και τις προειδοποιήσεις των θεσμικών παραγόντων.

Οταν διάβασα τα σχόλια των αντι-ΣΥΡΙΖΑ με στόχο (στα δώδεκα μέτρα) την Αγγελική Σπανού, μου έκανε εντύπωση το εξής: στα περισσότερα, το κύριο επιχείρημά τους ήταν ένας μακρύς κατάλογος των δεινών που έχει επισωρεύσει στη χώρα η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. (Διευκρινίζω ότι ως προς τούτο συνυπογράφω και με τα δύο χέρια.)
Ας δούμε όμως τα συμπεράσματα: το πρώτο, το οποίο συχνά δεν διατυπώνεται ρητά αλλά σαφώς εξυπακούεται, είναι πως γι’ αυτό πρέπει «να τους τελειώσουμε πριν μας τελειώσουν».
Και το δεύτερο, πιο υπόγειο, ότι όσοι δεν συμμερίζονται το αντιπολιτευτικό τους μένος καθίστανται αλληλέγγυοι με τον ΣΥΡΙΖΑ και συνυπεύθυνοι.

Επικοινωνιακή προπαγάνδα με στημένα τηλε-συμβούλια υπουργών, ενοχοποίηση των θυμάτων, αναγωγή του παρόντος στο παρελθόν, συμψηφισμοί πτωμάτων, αλαζονική άρνηση των λαθών, αναλύσεις για την κλιματική αλλαγή, και τέλος, ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης» χωρίς καμία παραίτηση. Μέσα σε μια εβδομάδα, η κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να μη τσουρουφλιστεί η εικόνα της από τη φωτιά στο Μάτι. Για αυτό και, πάνω στις στάχτες της πυρκαγιάς που κόστισε τόσες ζωές και περιουσίες, το κυβερνητικό επιτελείο επέλεξε να διαχειριστεί την καταστροφή με έναν ακατανόητα κυνικό τρόπο.