Επαναδιεκδικώντας τη μετριοπαθή Αμερική

Εμείς, οι Αμερικάνοι προοδευτικοί, ζούμε σε καιρούς συναρπαστικούς -αλλά και επικίνδυνους.

Συναρπαστικούς, διότι τα χρόνια της προεδρίας Μπους (Bush) προετοίμασαν πρωτοφανώς πολυάριθμους Αμερικανούς να δεχτούν λύσεις διαφορετικές από εκείνες που προτείνει η αμερικανική δεξιά. Συναρπαστικούς επίσης διότι, επιτέλους, το Δημοκρατικό κόμμα διαθέτει έναν χαρισματικό αρχηγό, στρατευμένο σε προοδευτικές αλλαγές, που βρίσκει απήχηση στις νεώτερες γενιές.

Οι καιροί όμως που ζούμε είναι κι επικίνδυνοι, για τους ίδιους λόγους. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως ο στριμωγμένος συντηρητισμός, που απειλείται άμεσα με απώλεια της εξουσίας, θα αντεπιτεθεί -και θα το κάνει με σφοδρότητα. Στο επόμενο διάστημα δε μας αναμένει η λάμψη μια τελετής ενθρόνισης, αλλά η σκόνη μιας σκληρής μάχης, στην οποία οι αντίπαλοι κατά πάσα πιθανότητα θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, τίμια και άτιμα.

Τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά, οι συντηρητικοί βουλευτές -και τα τσιράκια τους στα μίντια- δε θα διστάσουν να δυσφημίσουν τους αντιπάλους τους ή να παραποιήσουν τα επιχειρήματά τους, σε μια πείσμονα προσπάθεια να επιβραδύνουν την ορμή της προοδευτικής αλλαγής.

Έτσι, ακόμα κι αν ο Νοέμβριος του 2008 σηματοδοτήσει μία ξεκάθαρη νίκη της προοδευτικής αλλαγής, εμείς οι προοδευτικοί θα πρέπει να προεξοφλούμε μία θυελλώδη συντηρητική αντεπίθεση, καλά μελετημένη και σκληρή.

Τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά, οι προοδευτικοί θα πρέπει να είναι έτοιμοι να προβάλλουν συνεκτική επιχειρηματολογία έναντι της συντηρητικής παραπληροφόρησης: όχι με εύκολες κατηγορίες εναντίον των Ρεπουμπλικάνων, αλλά προβάλλοντας προσεκτικά μελετημένα και στοιχειοθετημένα επιχειρήματα, που αναδεικνύουν την υπεροχή των προοδευτικών λύσεων επί των συντηρητικών, στα ζέοντα προβλήματα της συγκυρίας.

Εμπρός μας έχουμε μάχες για την μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας, για τον πόλεμο στο Ιράκ, για την ανεργία, τη λαθρομετανάστευση, τη σοβούσα κρίση των συντάξεων και τις κοινωνικές παροχές. Οι προοδευτικοί οφείλουμε να κερδίσουμε αυτές τις μάχες, πείθοντας τους μετριοπαθείς Αμερικανούς για την υπεροχή των προοδευτικών απαντήσεων στα καθημερινά τους προβλήματα.

Όπως γράφω στο βιβλίο μου «εγχειρίδιο νίκης για προοδευτικούς» «η μετριοπαθής κοινή γνώμη δε θα κερδηθεί κατακεραυνώνοντας τις απόψεις με τις οποίες διαφωνούμε ή καταγγέλλοντας πρόσωπα με διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Η μετριοπαθής κοινή γνώμη θα κερδηθεί από την υπεροχή των επιχειρημάτων μας και από τις συγκεκριμένες λύσεις που προσφέρουμε στον κόσμο. Τέτοια ανώτερα προοδευτικά επιχειρήματα υφίστανται, εν αφθονία μάλιστα, αν κάποιος γνωρίζει πού να τα αναζητήσει. Σκοπός μας να είναι να τα καταστήσουμε εύκολα προσβάσιμα, ώστε να έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν την υπεροχή τους, έναντι όσων λέγονται στην Ουάσινγκτον από τους Ρεπουμπλικάνους».

«Στο παρελθόν οι προοδευτικοί είχαν πάρει την τύχη τους στα χέρια τους -και σήμερα πρέπει να το ξανακάνουν. Η προοδευτική αριστερά μπορεί να νικήσει τους αμετανόητα συντηρητικούς. Οι Ευρωπαίοι συντηρητικοί, οι Βρετανοί τόριδες, οι Γάλλοι γκολικοί, οι Γερμανοί κι οι Ιταλοί χριστιανοδημοκράτες, στην Αμερική θα θεωρούνταν προοδευτικοί. Αναγκάστηκαν να αλλάξουν, εφόσον ήθελαν να συνεχίσουν να προσελκύουν εκλογικά σώματα που έχουν ασπαστεί τις αρχές και τους θεσμούς της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά όχι στη χώρα μας: εδώ τον τόνο στα πολιτικά μας πράγματα τον δίνει η συντηρητική δεξιά, που εδώ και καιρό έχει κατισχύσει της αποσυναρμολογημένης και κατατεμαχισμένης κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας του "νιου ντιλ". Ο υπερσυντηρητισμός της αμερικανικής δεξιάς δε μαρτυρεί κάποια εγγενώς "αμερικανική" ιδιομορφία, αλλά την αποτυχία του αμερικανικού μεταπολεμικού προοδευτισμού να διατηρήσει την κυριαρχία του στο μεσαίο χώρο του πολιτικού φάσματος. Μόνο η ανεπάρκεια των Δημοκρατικών επέτρεψε στα Ρεπουμπλικανικά ροτβάιλερ να αλωνίζουν τόσο καιρό και με τόση άνεση. Το πρώτο καθήκον των προοδευτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών σήμερα, είναι να εισβάλουν στο μεσαίο χώρο, να ανακαταλάβουν το κέντρο και να εξαναγκάσουν την αμερικανική δεξιά να κάτσει στα θρανία του πολλά υποσχόμενου προοδευτικού Ρεπουμπλικανισμού».

Βασικό έργο λοιπόν των Αμερικανών προοδευτικών είναι να κυριαρχήσουν στις αμερικανικές πολιτικές «διηγήσεις», ξαναπιάνοντας το νήμα του «νιου ντιλ». Χρειάζεται με πειστικό τρόπο να υπερασπιστούμε τη θέση πως το μέλλον βρίσκεται στις προοδευτικές λύσεις και όχι στις συντηρητικές.

Το μέλλον μας δε βρίσκεται στις ανοησίες περί «διάχυσης» του πλούτου των πλουσίων προς τα κάτω αλλά σε πολιτικές που είναι σχεδιασμένες να ενδυναμώσουν τις ικανότητες, την ασφάλεια και το πολιτικό βάρος της παλλόμενης μεσαίας τάξης, που θα διευρύνεται προς τα κάτω, με πολιτικές υπέρ των φτωχών και προς τα πάνω, με πολιτικές συγκράτησης του πλούτου.

Για να ενισχύσουμε την Αμερική δε χρειαζόμαστε άλλους Ρεπουμπλικάνους, όσο «αντάρτες» κι αν είναι. Χρειαζόμαστε ένα ανανεωμένο «νιου ντιλ». Χρειαζόμαστε εσωτερικές πολιτικές διαρθρωμένες γύρω από φοροαπαλλαγές των μισθωτών εισοδημάτων, ενεργές πολιτικές απασχόλησης, προοδευτική φορολογία, αύξηση των εκπαιδευτικών ευκαιριών και δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για όλους τους Αμερικάνους. Χρειαζόμαστε εξωτερική πολιτική διαρθρωμένη γύρω από την πολυμέρεια και την αύξηση του κύρους των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ιδού η πραγματική ισχύς στο εσωτερικό και η πραγματική ασφάλεια στο εξωτερικό που προτείνουν οι προοδευτικοί!

---------------------------------------------------------------

* Ο David Coates είναι καθηγητής πανεπιστημίου