Υποχρεωτική η στάση ΠΑΣΟΚ απέναντι στο Θέμα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας
Κώστας Ανδρέου, Δημοσιευμένο: 2009-07-24
Δεν είμαι Συνταγματολόγος.
Αριστερός πολίτης είμαι. Δημοκράτης Αριστερός.
Η γνώμη μου, δεν βαρύνει όσο αυτή των Συνταγματολόγων, αλλά νομίζω ότι πρέπει να την πώ και γώ και οι άλλοι πολίτες, μήπως και μπούνε τα πράγματα στην θέση τους.
Πρώτα να πώ ότι το Σύνταγμα, υπηρετεί έναν και μόνο κανόνα. Την έκφραση του λαού.
Για να το κάνει αυτό, οργανώνει τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, τους θεσμούς έκφρασης της Λαικής Βούλησης.
Όταν το Σύνταγμα, αντί να εξασφαλίζει την έκφραση της Λαικής Βούλησης , μετατρέπεται σε όργανο, παραποίησής της , τότε έχουμε σοβαρή παραβίασή του.
Το Σύνταγμα, υποχρεώνει τα πολιτικά κόμματα, να φροντίζουν την ευθεία σχέση Λαικής θέλησης και Δεδηλωμένης.
Οποιος δεν φροντίζει γι’αυτή την λειτουργία, όσο και να επικαλείται την τυπική ερμηνεία του, στο βάθος το περιφρονεί.
Το Σύνταγμα δεν ενδιαφέρεται για την προσβολή του προσώπου του μελλοντικού Υποψήφιου Πρόεδρου, όποιος και αν είναι αυτός.
Η διαδικασία εκλογής του είναι πολιτική «μάχη» και όποιος προσβάλλεται απ’αυτήν, καλά θα κάνει να μην εμπλακεί.
Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντιμετωπίζεται από το πνεύμα του συντάγματος που θέλει όλους του πολίτες «πιθανούς μελλοντικούς υποψήφιους», με τα ίδια μέτρα και σταθμά με τους άλλους πολίτες και κυρίως ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, στον βαθμό που θέλει «ιδιαίτερη» μεταχείριση , ως μελλοντικός υποψήφιος σε σχέση με τους άλλους πολίτες, στην πραγματικότητα, προσβάλλει την ίδια στιγμή, το ίδιο το Σύνταγμα, θεματοφύλακας του οποίου είναι.
Η αδιαφορία του – η προσποιητή αδιαφορία του- για την πιθανή υποψηφιότητά του, δεν είναι συμπεριφορά πολίτη ισότιμου με τους άλλους πολίτες. Δεν μπορεί ο Πρόεδρος να θέλει να εκλεγεί υπερκομματικά, ακόμη και όταν τα κόμματα που θα τον στηρίξουν, έχουν «πολιτικούς» λόγους που τον επιλέγουν, όταν δηλαδή με την επιλογή του, επιχειρούνται πολιτικά παιχνίδια, με θύμα ακόμη και την «Λαική Δεδηλωμένη», κομματικά «πολιτικά οφέλη» , εντέλει.
Αντί να θίγεται, όπως τον καλεί ο κ. Τσάτσος, ο Πρόεδρος, επειδή το ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας ότι υπάρχει δυσαρμονία στην σχέση λαικής βούλησης και εκπροσώπησης, θέλει να χρησιμοποιήσει την δυνατότητα που το Σύνταγμα δίνει τόσο για την επιλογή των «όρων» επανεκλογής «του», όσο και την ταυτόχρονα επιβεβλημένη –σύμφωνα με την εκτιμώμενη από το ΠΑΣΟΚ- επιβεβλημένη ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, που από την πρόσφατη άλλωστε εκλογική διαδικασία, είναι περίπου προφανές ότι είναι μειοψηφία που δεν δικαιούται να κυβερνάει, θα έπρεπε να χαίρεται, αν μπορεί να συνδράμει την κοινωνία να αποκτήσει κυβέρνηση, σύμφωνη με την βούλησή της και να επανεκλέξει τον ίδιο ένα Κοινοβουλευτικό σώμα που θα εκφράζει την λαική βούληση. Αλλωστε η πρόκληση εκλογών, αν δεν έχουν βάση στην ορθή διερμηνεία της λαικής θέλησης, θα επανεκλέξει την ΝΔ και δι αυτής και τον ίδιο στην Προεδρία και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Σε καμμία περίπτωση όμως δεν προκύπτει ασέβεια απέναντι στο Σύνταγμα, όπως ο κ. Τσάτσος υποστηρίζει.
Ο ρόλος του θεματοφύλακα της Λαικής Κυριαρχίας, επιβάλει και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον ίδιο –εφ’όσον θέλει ασφαλώς-, να χρησιμοποιήσει τις δικλείδες που παρέχει το Σύνταγμα, για να αποκατασταθεί η προφανώς διαταραγμένη «δυσαρμονία» στην σχέση λαικής βούλησης και εξουσίας.
Αν το ΠΑΣΟΚ άφηνε την προεδρική εκλογή «ανεκμετάλευτη», θα έκανε μια σαφώς αντισυνταγματική ενέργεια και σ’αυτή την περίπτωση, θα άξιζε την οργή όλων.
Επιτέλους, μη κοροιδευόμαστε. Το Σύνταγμα, έχει ψυχή.
Είναι η λαική βούληση και καμμία ερμηνεία δεν μπορεί να την αγνοήσει. Χαμένος κόπος, για όποιον για τους λόγους του, πολιτικούς ή ακαδημαικούς, βλέπει σ’αυτό οτιδήποτε άλλο.
Υ.Γ. Σύνταγμα έμαθα, παρακολουθώντας στα 18 μου, τα «10 Μαθήματα για τον Σύνταγμα του 75» που παρέδιδε ο κ. Τσάτσος, στην Νομική Θες/νίκης, με την αφορμή του. Εγώ όπως και άλλοι νέοι εκείνης της εποχής συρρέαμε στο αμφιθέατρο, παρ’ότι δεν ήμασταν φοιτητές της Νομικής, για να καταλάβουμε. Εχω την εντύπωση, ότι αυτός που άλλαξε από τότε είναι ο κ. Τσάτσος.
Αριστερός πολίτης είμαι. Δημοκράτης Αριστερός.
Η γνώμη μου, δεν βαρύνει όσο αυτή των Συνταγματολόγων, αλλά νομίζω ότι πρέπει να την πώ και γώ και οι άλλοι πολίτες, μήπως και μπούνε τα πράγματα στην θέση τους.
Πρώτα να πώ ότι το Σύνταγμα, υπηρετεί έναν και μόνο κανόνα. Την έκφραση του λαού.
Για να το κάνει αυτό, οργανώνει τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, τους θεσμούς έκφρασης της Λαικής Βούλησης.
Όταν το Σύνταγμα, αντί να εξασφαλίζει την έκφραση της Λαικής Βούλησης , μετατρέπεται σε όργανο, παραποίησής της , τότε έχουμε σοβαρή παραβίασή του.
Το Σύνταγμα, υποχρεώνει τα πολιτικά κόμματα, να φροντίζουν την ευθεία σχέση Λαικής θέλησης και Δεδηλωμένης.
Οποιος δεν φροντίζει γι’αυτή την λειτουργία, όσο και να επικαλείται την τυπική ερμηνεία του, στο βάθος το περιφρονεί.
Το Σύνταγμα δεν ενδιαφέρεται για την προσβολή του προσώπου του μελλοντικού Υποψήφιου Πρόεδρου, όποιος και αν είναι αυτός.
Η διαδικασία εκλογής του είναι πολιτική «μάχη» και όποιος προσβάλλεται απ’αυτήν, καλά θα κάνει να μην εμπλακεί.
Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντιμετωπίζεται από το πνεύμα του συντάγματος που θέλει όλους του πολίτες «πιθανούς μελλοντικούς υποψήφιους», με τα ίδια μέτρα και σταθμά με τους άλλους πολίτες και κυρίως ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, στον βαθμό που θέλει «ιδιαίτερη» μεταχείριση , ως μελλοντικός υποψήφιος σε σχέση με τους άλλους πολίτες, στην πραγματικότητα, προσβάλλει την ίδια στιγμή, το ίδιο το Σύνταγμα, θεματοφύλακας του οποίου είναι.
Η αδιαφορία του – η προσποιητή αδιαφορία του- για την πιθανή υποψηφιότητά του, δεν είναι συμπεριφορά πολίτη ισότιμου με τους άλλους πολίτες. Δεν μπορεί ο Πρόεδρος να θέλει να εκλεγεί υπερκομματικά, ακόμη και όταν τα κόμματα που θα τον στηρίξουν, έχουν «πολιτικούς» λόγους που τον επιλέγουν, όταν δηλαδή με την επιλογή του, επιχειρούνται πολιτικά παιχνίδια, με θύμα ακόμη και την «Λαική Δεδηλωμένη», κομματικά «πολιτικά οφέλη» , εντέλει.
Αντί να θίγεται, όπως τον καλεί ο κ. Τσάτσος, ο Πρόεδρος, επειδή το ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας ότι υπάρχει δυσαρμονία στην σχέση λαικής βούλησης και εκπροσώπησης, θέλει να χρησιμοποιήσει την δυνατότητα που το Σύνταγμα δίνει τόσο για την επιλογή των «όρων» επανεκλογής «του», όσο και την ταυτόχρονα επιβεβλημένη –σύμφωνα με την εκτιμώμενη από το ΠΑΣΟΚ- επιβεβλημένη ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, που από την πρόσφατη άλλωστε εκλογική διαδικασία, είναι περίπου προφανές ότι είναι μειοψηφία που δεν δικαιούται να κυβερνάει, θα έπρεπε να χαίρεται, αν μπορεί να συνδράμει την κοινωνία να αποκτήσει κυβέρνηση, σύμφωνη με την βούλησή της και να επανεκλέξει τον ίδιο ένα Κοινοβουλευτικό σώμα που θα εκφράζει την λαική βούληση. Αλλωστε η πρόκληση εκλογών, αν δεν έχουν βάση στην ορθή διερμηνεία της λαικής θέλησης, θα επανεκλέξει την ΝΔ και δι αυτής και τον ίδιο στην Προεδρία και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Σε καμμία περίπτωση όμως δεν προκύπτει ασέβεια απέναντι στο Σύνταγμα, όπως ο κ. Τσάτσος υποστηρίζει.
Ο ρόλος του θεματοφύλακα της Λαικής Κυριαρχίας, επιβάλει και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον ίδιο –εφ’όσον θέλει ασφαλώς-, να χρησιμοποιήσει τις δικλείδες που παρέχει το Σύνταγμα, για να αποκατασταθεί η προφανώς διαταραγμένη «δυσαρμονία» στην σχέση λαικής βούλησης και εξουσίας.
Αν το ΠΑΣΟΚ άφηνε την προεδρική εκλογή «ανεκμετάλευτη», θα έκανε μια σαφώς αντισυνταγματική ενέργεια και σ’αυτή την περίπτωση, θα άξιζε την οργή όλων.
Επιτέλους, μη κοροιδευόμαστε. Το Σύνταγμα, έχει ψυχή.
Είναι η λαική βούληση και καμμία ερμηνεία δεν μπορεί να την αγνοήσει. Χαμένος κόπος, για όποιον για τους λόγους του, πολιτικούς ή ακαδημαικούς, βλέπει σ’αυτό οτιδήποτε άλλο.
Υ.Γ. Σύνταγμα έμαθα, παρακολουθώντας στα 18 μου, τα «10 Μαθήματα για τον Σύνταγμα του 75» που παρέδιδε ο κ. Τσάτσος, στην Νομική Θες/νίκης, με την αφορμή του. Εγώ όπως και άλλοι νέοι εκείνης της εποχής συρρέαμε στο αμφιθέατρο, παρ’ότι δεν ήμασταν φοιτητές της Νομικής, για να καταλάβουμε. Εχω την εντύπωση, ότι αυτός που άλλαξε από τότε είναι ο κ. Τσάτσος.
