Και αν ήταν μαύρο και άσχημο;

Η ανεύρεση του 4χρονου κοριτσιού στον καταυλισμό των τσιγγάνων ήταν το σημαντικότερο γεγονός στην ειδησεογραφία του τελευταίου δεκαημέρου. Τα μαζικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό ώρες ατέλειωτες μιλούσαν για το γεγονός αυτό, προσπαθούσαν να το αναλύσουν επικαλούμενοι ειδικούς κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, παιδικές οργανώσεις, πολιτικούς και ό,τι άλλο μπορεί να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους. Μεγάλη συγκίνηση και τεράστιο το ενδιαφέρον για την μικρή Μαρία τον "ξανθό άγγελο".

Το ερώτημα που μας έρχεται αβίαστα είναι το παρακάτω. Θα υπήρχε αυτή η συμπάθεια αυτός ο τρομακτικός θόρυβος, αυτή η παγκόσμια προβολή αν το παιδί ήταν "μαύρο και άσχημο"; Κατά την γνώμη μου όχι. Διότι κάθε μέρα, κάθε λεπτό της μέρας χιλιάδες παιδιά χάνονται στην Αφρικανική ήπειρο, τον "σκουπιδότοπο των πλουσίων χωρών", στις υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες, στα κατώτερα στρώματα των Δυτικοευρωπαϊκών χωρών, και ουδείς ενοχλείται από αυτήν την διαχρονική ντροπή της ανθρωπότητας.

Η κοινωνία μας είναι βαθιά υποκριτική. Φυσικά και θα έπρεπε να μας απασχολήσει το γεγονός του χαμένου παιδιού, με όλες τις παραμέτρους του, όπως η παιδική εργασία, η παιδική εκμετάλλευση, η παιδική πορνεία. Οπως και για τα παιδιά που χάνονται από ασιτία και από ασθένειες, που στην κυριολεξία αποδεκατίζουν γενεές ολόκληρες, θα έπρεπε να έχουν την μέγιστη σημασία και προσοχή μας.

Ετσι λοιπόν επανερχόμενος στο ερώτημα αν η κοινωνία θα έδειχνε την ίδια ευαισθησία, αν αυτό το παιδί αντί για "ξανθός άγγελος" ήταν "μαύρο και άσχημο" απαντώ ξανά όχι. Πολιτισμικά οι κοινωνίες αγαπούν το όμορφο (αν και είναι σπάνιο), το ωραίο συνταυτίσθηκε με το καλό, και το άσχημο με το κακό. Το λευκό δηλώνει την αγνότητα, το σκούρο, το μαύρο το μίσος. Στη ζωή όμως τίποτε δεν κινείται μεταξύ δυο αντιθέτων πόλων, διότι υπάρχει τεράστια ποικιλομορφία αισθημάτων και ενεργειών έξω από το περιτύλιγμα της εμφάνισής μας. Αλλωστε σημαντικοί άνθρωποι, δεν έμειναν στην ιστορία για το κάλλος τους, αλλά για την κοινωνική τους συνεισφορά και την ευφυία τους.

Αλήθεια τι έγινε με τα 502 παιδιά των φαναριών που κατήγγειλε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Κα Γιαννακάκη; Τα παιδιά δεν ήταν ξανθά, ούτε είχαν γαλανά μάτια. Ηταν Αλβανάκια και τσιγγανάκια που εξαφανίσθηκαν από την χώρα μας, από τα Μ.Μ.Ε από την μνήμη και από την ψυχή μας. Γι’ αυτά σιωπή..