Νέος εκλογικός νόμος τώρα!
Γιάννης Ραγκούσης, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2014-01-23
Ο εκλογικός νόμος δεν είναι ούτε τεχνικό ούτε δευτερεύον ζήτημα. Είναι τόσο σημαντικός για το είδος του πολιτικού προσωπικού που παράγεται από κάθε εκλογική αναμέτρηση όσο σημαντική είναι η μηχανή, το μέσον παραγωγής για το προϊόν που παράγεται σε κάθε εργοστάσιο.
Εάν στον δημοσιονομικό γκρεμό το 2009 γνωρίζουμε πια καλά ότι μας οδήγησε η δημαγωγική πλευρά του χθες, δηλαδή, ο παλαιοκομματικός λαϊκισμός, η πελατειακή διαχείριση του κράτους από πολιτικούς, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους, καθώς και η διαφθορά, τότε στον παλαιοκομματικό λαϊκισμό, την πελατειακή διαχείριση και τη διαφθορά τι μας οδήγησε; Με άλλα λόγια, όλα τα παραπάνω προτού καταστούν αιτίες της χρεοκοπίας μήπως ήταν προηγουμένως αποτελέσματα άλλων βαθύτερων αιτιών;
Απάντηση: Ναι, υπάρχει μηχανισμός - αίτιο που δρα και παράγει τα συγκεκριμένα φαινόμενα και αποτελέσματα. Ναι, πράγματι, η μηχανική του συστήματος ευνοεί το μαύρο πολιτικό χρήμα και καθιστά επιρρεπή τον πολιτικό στη μιντιακή και οικονομική εξάρτηση. Πρόκειται για τον από το 1920 σταυρό προτίμησης σε συνδυασμό με τις υπερμεγέθεις εκλογικές περιφέρειες.
Αφού φτάσαμε στο χείλος του δημοσιονομικού γκρεμού πώς είναι δυνατόν να μη συναντήσαμε καμία διάθεση εθνικής συναίνεσης; Μήπως τα συστήματα ενισχυμένης αναλογικής και τα μπόνους των 50 εδρών ήταν και είναι ένας τέτοιος μηχανισμός εξουδετέρωσης της εθνικής συναίνεσης;
Η Ελλάδα χρειάζεται στρατηγικά μια νέα πολιτική τάξη πραγμάτων.
Πρώτον, εθνική συναίνεση για όλα τα υπαρξιακά της ζητήματα, κάτι το οποίο είναι βέβαια τελείως διαφορετικό από μια χωρίς πολιτικές αρχές και ηθικό έρμα συγκυβέρνηση.
Δεύτερον, επαναθεμελίωση και απελευθέρωση της πολιτικής από τα δεσμά της πελατειακής και της μιντιακής εξάρτησης με την παραγωγή ενός νέου προτύπου πολιτικού.
Πώς; Με ένα νέο εκλογικό σύστημα - τομή με το παρελθόν. Συστατικά για μια ριζοσπαστική πολιτική μεταρρύθμιση είναι:
1) οι μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες,
2) η κατάργηση του σταυρού προτίμησης αλλά η διατήρηση του δικαιώματος του πολίτη για την αξιολόγηση και την επιλογή των προσώπων,
3) το σύστημα της απλής αναλογικής στην κατανομή των κοινοβουλευτικών εδρών μέσα από μια ευρεία εκλογική περιφέρεια που θα πλαισιώσει τις μονοεδρικές.
Εχουν γραφτεί πολλά για την κάθετη γραμμή του σταυρού προτίμησης που συνδέει πελατειακά τον υποψήφιο με τον ψηφοφόρο. Θέλω σήμερα να φωτίσω την οριζόντια γραμμή. Αυτή που «συνδέει» ή καλύτερα χωρίζει και διχάζει τους συνυποψηφίους του ίδιου κόμματος. Ισχυρίζομαι ότι ειδικά η οριζόντια γραμμή είναι η ανοιχτή κερκόπορτα από την οποία διαχρονικά μπαίνει η διχόνοια και η εμφύλια διαίρεση μεταξύ των υποψηφίων του ίδιου κόμματος που επέτρεψε στα μιντιακά και οικονομικά συμφέροντα με μεγάλη ευκολία να υποδουλώσουν το πολιτικό προσωπικό.
Πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως:
α) Ο σταυρός προτίμησης καταργείται μόνο στις μονοεδρικές.
β) Με τις μονοεδρικές περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό η μαύρη οικονομική και μιντιακή εξάρτηση του βουλευτή.
Γι’ αυτό, το ενδεχόμενο να μετατραπούν κάποιες λίγες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες όπως η Β’ Αθήνας σε ολιγοεδρικές με σταυρό ούτε σαν μια τρύπα στο νερό δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Εχει πιστεύω την αξία του να υπογραμμίσω επίσης το γεγονός πως η εκλογική αρχιτεκτονική στα πλέον προηγμένα κοινοβουλευτικά συστήματα όπως της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, της Γερμανίας κ.λπ. είναι βασισμένη σε μονοεδρικές περιφέρειες ενώ ο σταυρός προτίμησης θεωρείται είδος από άλλον πλανήτη.
Κατά συνέπεια, όλες οι μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες αυτών των χωρών, από τη Μάργκαρετ Θάτσερ έως τον Βίλι Μπραντ και από τον Ντε Γκολ μέχρι τον Μπαράκ Ομπάμα αναδείχτηκαν μέσα από μικρές - πάντα ανάλογα με τα μεγέθη της κάθε χώρας - και ταπεινές μονοεδρικές περιφέρειες. Και βέβαια χωρίς σταυρό προτίμησης! Στην Ελλάδα, στο υπουργείο Εσωτερικών, με τη συνέργεια επιφανών επιστημόνων, από τον Δεκέμβριο του 2009 είναι έτοιμο ένα πλήρες νομοσχέδιο νέου εκλογικού νόμου με την παραπάνω πολιτική λογική.
Τα διάφορα μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα, σήμερα 50, είδαμε τον τρόπο με τον οποίο ωθούν τα κόμματα και τις ηγεσίες τους να κυνηγούν με κάθε μέσον την πρωτιά. Ζήσαμε αλλά και ζούμε την ενδοτικότητα των κομμάτων εξουσίας σε κάθε συντεχνιακό, τοπικιστικό και πελατειακό αίτημα κατά παράβαση του γενικού κοινωνικού συμφέροντος προκειμένου να περάσουν για λίγες ψήφους από την δεύτερη στην πρώτη θέση, από την παραίτηση από την ηγεσία του κόμματος στην πρωθυπουργία!
Η μηχανική του συστήματος της ενισχυμένης αναλογικής σε μια κοινωνία χωρίς ισχυρούς θεσμούς, σε μια πολιτεία χωρίς κανόνες - ακόμη και σήμερα ζει και βασιλεύει. Μακάρι να διαψευστώ, αλλά θα παραγάγει τραγικά δεινά για τον τόπο στις επερχόμενες εκλογές. Πιστεύω βαθιά πως ένα σύστημα απλής αναλογικής δεν είναι πλέον ένα πιστοποιητικό αριστερής οπτικής αλλά ένα μέσον υπέρβασης της πολιτικής και θεσμικής μας υπανάπτυξης.
Εάν στον δημοσιονομικό γκρεμό το 2009 γνωρίζουμε πια καλά ότι μας οδήγησε η δημαγωγική πλευρά του χθες, δηλαδή, ο παλαιοκομματικός λαϊκισμός, η πελατειακή διαχείριση του κράτους από πολιτικούς, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους, καθώς και η διαφθορά, τότε στον παλαιοκομματικό λαϊκισμό, την πελατειακή διαχείριση και τη διαφθορά τι μας οδήγησε; Με άλλα λόγια, όλα τα παραπάνω προτού καταστούν αιτίες της χρεοκοπίας μήπως ήταν προηγουμένως αποτελέσματα άλλων βαθύτερων αιτιών;
Απάντηση: Ναι, υπάρχει μηχανισμός - αίτιο που δρα και παράγει τα συγκεκριμένα φαινόμενα και αποτελέσματα. Ναι, πράγματι, η μηχανική του συστήματος ευνοεί το μαύρο πολιτικό χρήμα και καθιστά επιρρεπή τον πολιτικό στη μιντιακή και οικονομική εξάρτηση. Πρόκειται για τον από το 1920 σταυρό προτίμησης σε συνδυασμό με τις υπερμεγέθεις εκλογικές περιφέρειες.
Αφού φτάσαμε στο χείλος του δημοσιονομικού γκρεμού πώς είναι δυνατόν να μη συναντήσαμε καμία διάθεση εθνικής συναίνεσης; Μήπως τα συστήματα ενισχυμένης αναλογικής και τα μπόνους των 50 εδρών ήταν και είναι ένας τέτοιος μηχανισμός εξουδετέρωσης της εθνικής συναίνεσης;
Η Ελλάδα χρειάζεται στρατηγικά μια νέα πολιτική τάξη πραγμάτων.
Πρώτον, εθνική συναίνεση για όλα τα υπαρξιακά της ζητήματα, κάτι το οποίο είναι βέβαια τελείως διαφορετικό από μια χωρίς πολιτικές αρχές και ηθικό έρμα συγκυβέρνηση.
Δεύτερον, επαναθεμελίωση και απελευθέρωση της πολιτικής από τα δεσμά της πελατειακής και της μιντιακής εξάρτησης με την παραγωγή ενός νέου προτύπου πολιτικού.
Πώς; Με ένα νέο εκλογικό σύστημα - τομή με το παρελθόν. Συστατικά για μια ριζοσπαστική πολιτική μεταρρύθμιση είναι:
1) οι μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες,
2) η κατάργηση του σταυρού προτίμησης αλλά η διατήρηση του δικαιώματος του πολίτη για την αξιολόγηση και την επιλογή των προσώπων,
3) το σύστημα της απλής αναλογικής στην κατανομή των κοινοβουλευτικών εδρών μέσα από μια ευρεία εκλογική περιφέρεια που θα πλαισιώσει τις μονοεδρικές.
Εχουν γραφτεί πολλά για την κάθετη γραμμή του σταυρού προτίμησης που συνδέει πελατειακά τον υποψήφιο με τον ψηφοφόρο. Θέλω σήμερα να φωτίσω την οριζόντια γραμμή. Αυτή που «συνδέει» ή καλύτερα χωρίζει και διχάζει τους συνυποψηφίους του ίδιου κόμματος. Ισχυρίζομαι ότι ειδικά η οριζόντια γραμμή είναι η ανοιχτή κερκόπορτα από την οποία διαχρονικά μπαίνει η διχόνοια και η εμφύλια διαίρεση μεταξύ των υποψηφίων του ίδιου κόμματος που επέτρεψε στα μιντιακά και οικονομικά συμφέροντα με μεγάλη ευκολία να υποδουλώσουν το πολιτικό προσωπικό.
Πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως:
α) Ο σταυρός προτίμησης καταργείται μόνο στις μονοεδρικές.
β) Με τις μονοεδρικές περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό η μαύρη οικονομική και μιντιακή εξάρτηση του βουλευτή.
Γι’ αυτό, το ενδεχόμενο να μετατραπούν κάποιες λίγες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες όπως η Β’ Αθήνας σε ολιγοεδρικές με σταυρό ούτε σαν μια τρύπα στο νερό δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Εχει πιστεύω την αξία του να υπογραμμίσω επίσης το γεγονός πως η εκλογική αρχιτεκτονική στα πλέον προηγμένα κοινοβουλευτικά συστήματα όπως της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, της Γερμανίας κ.λπ. είναι βασισμένη σε μονοεδρικές περιφέρειες ενώ ο σταυρός προτίμησης θεωρείται είδος από άλλον πλανήτη.
Κατά συνέπεια, όλες οι μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες αυτών των χωρών, από τη Μάργκαρετ Θάτσερ έως τον Βίλι Μπραντ και από τον Ντε Γκολ μέχρι τον Μπαράκ Ομπάμα αναδείχτηκαν μέσα από μικρές - πάντα ανάλογα με τα μεγέθη της κάθε χώρας - και ταπεινές μονοεδρικές περιφέρειες. Και βέβαια χωρίς σταυρό προτίμησης! Στην Ελλάδα, στο υπουργείο Εσωτερικών, με τη συνέργεια επιφανών επιστημόνων, από τον Δεκέμβριο του 2009 είναι έτοιμο ένα πλήρες νομοσχέδιο νέου εκλογικού νόμου με την παραπάνω πολιτική λογική.
Τα διάφορα μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα, σήμερα 50, είδαμε τον τρόπο με τον οποίο ωθούν τα κόμματα και τις ηγεσίες τους να κυνηγούν με κάθε μέσον την πρωτιά. Ζήσαμε αλλά και ζούμε την ενδοτικότητα των κομμάτων εξουσίας σε κάθε συντεχνιακό, τοπικιστικό και πελατειακό αίτημα κατά παράβαση του γενικού κοινωνικού συμφέροντος προκειμένου να περάσουν για λίγες ψήφους από την δεύτερη στην πρώτη θέση, από την παραίτηση από την ηγεσία του κόμματος στην πρωθυπουργία!
Η μηχανική του συστήματος της ενισχυμένης αναλογικής σε μια κοινωνία χωρίς ισχυρούς θεσμούς, σε μια πολιτεία χωρίς κανόνες - ακόμη και σήμερα ζει και βασιλεύει. Μακάρι να διαψευστώ, αλλά θα παραγάγει τραγικά δεινά για τον τόπο στις επερχόμενες εκλογές. Πιστεύω βαθιά πως ένα σύστημα απλής αναλογικής δεν είναι πλέον ένα πιστοποιητικό αριστερής οπτικής αλλά ένα μέσον υπέρβασης της πολιτικής και θεσμικής μας υπανάπτυξης.
