Η πράσινη μετάβαση με βάση τους στόχους για την κλιματική αλλαγή που τέθηκαν στη συμφωνία του Παρισιού, και ως ευρωπαϊκή πλέον πολιτική (Νέα Πράσινη Συμφωνία) με συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους για το 2030 και μηδενική παραγωγή ρύπων το 2050 (κλιματική ουδετερότητα), αποτελεί μια αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα για την Ελλάδα. Εκ των πραγμάτων το 2030 πρέπει να παράγουμε το 60% της ενέργειας από ΑΠΕ και πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια κατά 40% σε σχέση με το 1990.

Η αντίθεση της Καστελίνα στη θέση του Μπερτινότι - "Δεν είναι εφικτός ένας πράσινος καπιταλισμός. Η οικολογική επανάσταση -η χρήση αυτής της σημαντικής λέξης από εμένα γίνεται συνειδητά- προϋποθέτει το τέλος της κομβικότητας του πλέον ευαίσθητου οργανισμού του καπιταλισμού, της αγοράς ως αυτόνομου οργάνου"

Οκτώ συνάνθρωποί μας χάθηκαν άδικα. Περιουσίες και κόποι μιας ζωής στη λάσπη. Υποδομές και δίκτυα εξαφανίστηκαν. Για όλα αυτά η βασική αιτία είναι η απουσία έργων πρόληψης και ορθολογικής διαχείρισης των περιοχών που επλήγησαν.

Το καλοκαίρι του 2019 είχαμε τη μεγαλύτερη φωτιά στη χώρα μας στη Δίρφυ (25.000 στρ.). Τα απαραίτητα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα που έπρεπε να γίνουν άμεσα έμειναν απλές εξαγγελίες του κ. Χατζηδάκη

Είδηση πρώτη. Στη συμπρωτεύουσα πρόκειται να προβληθεί ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, που προοριζόταν για την επίσημη έναρξη του 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το «Τι μου έμαθε ένα χταπόδι», των Πίπα Έρλις και Τζέιμς Ριντ, με θέμα τη σχέση του έμπειρου δύτη και βραβευμένου σκηνοθέτη Κρεγκ Φόστερ με ένα... χταπόδι που γνώρισε στις καταδύσεις του στο Ακρωτήρι των Καταιγίδων στη Νότια Αφρική

Η κυβέρνηση επαναφέρει την καταδικασμένη έξι φορές από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ως αντίθετη με την Κοινοτική νομοθεσία και το άρθρο 24 του συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος, υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου!

Με καθυστέρηση δύο ημερών και ύστερα από την καταγγελία του Τομεάρχη Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλου, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης εδέησε (στις 11.4) να υπογράψει την κοινή δήλωση-έκκληση 12 ομολόγων του υπουργών της Ε.Ε., σχετικά με την ανάγκη η επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, μετά από την πανδημία, να γίνει με τους όρους της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. 

Πέρα από τη διαδικασία χρηματοδότησης της Οικολογικής Μετάβασης -που είναι στην πραγματικότητα το Ευρωπαϊκό New Green Deal – δηλαδή της κάλυψης των 250 δισ. ευρώ, που απαιτούνται ετήσια, έχει μεγάλη σημασία να υπογραμμισθούν οι αιτίες, οι λόγοι, οι επιπλοκές και οι συνέπειες της επιλογής αυτής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα παραπάνω είναι χρήσιμο να εντοπιστούν γιατί μπορεί να συμβάλουν σημαντικά στη διαδικασία αναζήτησης των 2.500 δισ. ευρώ, που θα απαιτηθούν μέχρι το 2030. Η πρόταση της Ατζέντας 2030 για τη βιώσιμη ανάπτυξη, από τη μεριά της Επιτροπής, δεν είναι παρά η εφαρμογή της απόφασης που εγκρίθηκε το 2015 από όλες τις χώρες του ΟΗΕ με τους 17 προγραμματικούς στόχους και 169 επί μέρους.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι σε ολόκληρο τον κόσμο διαδηλώνουν μαζικά στους δρόμους για την κλιματική κρίση. Απαιτούν από τους πολιτικούς των χωρών τους να εισακούσουν τις βροντερές προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας και να λάβουν άμεσα μέτρα. Πρέπει να καταλάβουμε πως η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, που, όπως συναινούν όλοι οι επιστήμονες, σχετίζεται με τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, δεν αφορά τόσο τον ίδιο τον πλανήτη όσο τη δυνατότητα του ανθρώπινου είδους να μπορεί να ζει πάνω σε αυτόν. Εν ολίγοις, ο πλανήτης θα συνεχίσει να υπάρχει -εμείς πάλι και κυρίως οι αμέσως επόμενες γενιές θα είμαστε οι μεγάλοι χαμένοι.

Το σπίρτο στην πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής που έριξε ο Τραμπ με τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί δεν είναι το καλύτερο ξεπροβόδισμα για τον αμφιλεγόμενο -εκ των πραγμάτων- αγωγό Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου.

Αμφιλεγόμενος για συγκεκριμένους τεχνικούς και οικονομικούς λόγους συμμετεχόντων, διαδρομής και ανταγωνιστικότητας απέναντι στο φυσικό αέριο της Gazprom.

Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος σε όλη την οικουμένη που να μην έχει καταλάβει πως ο κόσμος του δεν είναι ίδιος με τον κόσμο που παρέλαβε από τους γονείς του, κι εκείνοι από τους δικούς τους γονείς. Και τηλεόραση να μην έχει, και στο Διαδίκτυο να μην συχνάζει ή να μην γνωρίζει καν την ύπαρξή του, του αρκούν όσα βλέπουν τα μάτια του: Το νερό σε ποτάμια και λίμνες λιγοστεύει, πηγές αρχέγονες σβήνουν, οι ψαριές φτωχαίνουν, τα τετράποδα και τα φτερωτά μειώνονται, οι εποχές χάνουν τα όριά τους, δύσκολα μπορείς να πεις πια ότι είναι τέσσερις.

Η θλίψη για την τραγωδία είναι ανθρώπινη. Πρέπει όμως να συμπληρωθεί με προσπάθεια συμβολής στον σχεδιασμό βελτιωμένων συνθηκών ζωής στις πόλεις μας. Η δημοσίευση αυτή δεν συνιστά «πρόταση ειδικών», αλλά παρουσιάζει μια άποψη για τη σχέση άμεσης και στρατηγικής δράσης που θεωρούμε άξια συζήτησης. Χωρίς δημόσια διαβούλευση, άλλωστε, συναίνεση σε πολεοδομικές προτάσεις που είναι φυσικό να εισάγουν καινοτομίες σε θεσμούς ισχυρούς στο αξιολογικό σύστημα της ελληνικής κοινωνίας (όπως η ιδιοκτησία γης) είναι αδύνατη.

Δεν είναι μόνο μεταξύ των πιο σημαντικών κινδύνων. Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή συγκαταλέγονται στους κινδύνους που υποτιμούν βαθιά οι επιχειρήσεις, με συνέπεια να θεωρούν, λανθασμένα, ότι οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής συνιστούν μακροπρόθεσμο –δήθεν– κίνδυνο, που δεν χρειάζεται να τον λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στις αποφάσεις τους. Πρόκειται για ένα λάθος που θα έχει καταστροφικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα. Γι’ αυτό, πρέπει να πάψει να γίνεται.

Η γαλλική διπλωματία πέτυχε ένα ιστορικό οικολογικό άλμα εμπρός. Σε ένα Παρίσι που ζούσε υπό καθεστώς απαγόρευσης των συγκεντρώσεων, χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε ξαφνικές ακτιβιστικές δράσεις, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους και απαίτησαν μια καλή συμφωνία.