Ο όρος κεντροαριστερά κατανοείται περισσότερο ως τοποθέτηση στην πολιτική γεωγραφία Για αυτό και άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται ως κεντροαριστεροί ψηφίζουν διαφορετικά κόμματα. Με αυτή την έννοια δεν υπήρχε ποτέ ενιαίος πολιτικός φορέας κεντροαριστεράς. Θα υποστήριζα μάλιστα ότι η ύπαρξη κομμάτων, με τα ειδικά πολιτικά χαρακτηριστικά που έχει το καθένα, είναι στοιχείο της δημοκρατίας μας. Η μείωση της εκλογικής επιρροής δεν αφορά γενικώς την κεντροαριστερά αλλά ειδικώς το ΠΑΣΟΚ.

Απευθύνεται στους πολίτες, στα κόμματα, στις συλλογικότητες, στα πολιτικά πρόσωπα, στις συνδικαλιστικές, τις αυτοδιοικητικές και τις πνευματικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού.

Από την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ έχουμε μιλήσει για την ανάγκη συγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ισχυρού τρίτου πόλου. Ισχυρός τρίτος πόλος σημαίνει συγκέντρωση των προοδευτικών δυνάμεων με αναφορές στη σύγχρονη ευρωπαϊκή Αριστερά και σοσιαλδημοκρατία, που διαφωνούν με τις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές και είναι απέναντι στη λαϊκίστικη ρητορική της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στη χώρα μας, πολύ πριν από την κρίση, αλλά ιδιαίτερα μετά απ’ αυτήν, αυξήθηκε ο αριθμός των πολιτών, αλλά και εκείνων των «διαμορφωτών της κοινής γνώμης», οι οποίοι εξετάζουν τις πολιτικές συμπεριφορές κάτω από το φακό του ηθικού ακτιβισμού.

Πολύ συζήτηση έχει γίνει και γίνεται ακόμη και σήμερα τόσο μέσα στο κόμμα, όσο και στη κοινωνία για το ρόλο και τη δράση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ τη μετεκλογική περίoδο σε ότι αφορά τόσο στην αρχική απόφαση για συμμετοχή της στη κυβέρνηση του Ιουνίου 2012 όσο και στην «έξοδό» της ένα χρόνο μετά. Οτι υπάρχει η συζήτηση αυτή σημαίνει ότι η κοινωνία παρακολουθεί στενά τη πορεία της ΔΗΜΑΡ, η οποία έχοντας δώσει στοιχεία υπεύθυνου λόγου και υπεύθυνης στάσης από τότε που συστάθηκε, προσελκύει το ενδιαφέρον ενός κοινού ευρύτερου από τους ψηφοφόρους της.

Η Δημοκρατική Αριστερά από την αρχή της πολιτικής της διαδρομής κατέστησε σαφές ότι την ενδιαφέρει, εργάζεται και οραματίζεται την ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δηλαδή την συνεργασία και την συμπόρευση με όλες τις δυνάμεις των προοδευτικών πολιτών που μπορούν και θέλουν να συμφωνήσουν σ’ ενα Σχέδιο Κοινωνικής και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας, στη βάση μιας βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς για να πετύχει πρέπει να γίνει χωρίς ηγεμονισμούς και ιδιοκτήτες αλλά και χωρίς αποκλεισμούς.

Στο δημόσιο διάλογο για το μέλλον της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας έχω πολλές φορές χρησιμοποιήσει τον όρο Κεντροαριστερά. Το έχω κάνει μόνο και μόνο για την οικονομία του διαλόγου, μια που αυτός ο όρος έχει πλέον καθιερωθεί στην πολιτική μας συζήτηση.

Kαι ενώ ο αγώνας είναι αμφίρροπος, ο διαιτητής σφυρίζει την «εσχάτη των ποινών». Oι οπαδοί στις κερκίδες παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τον «εκτελεστή». Aπό το εύστοχο χτύπημα κρίνεται το left dream. O αλυτρωτισμός του πρωταθλητισμού για μια ομάδα που, παρά τη σπουδαία αγωνιστική της παρουσία, ποτέ δεν κατάκτησε το τρόπαιο της εξουσίας.

Όταν ξεκίνησε – προ ετών – η συζήτηση, την είπαμε Κεντροαριστερά. Μετά τον κάναμε Χώρο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και τώρα μιλάμε για Τρίτο Πόλο. Όμως, κατ΄ουσίαν, περιγράφουμε τον χώρο εκείνο που σήμερα εκφράζουν όσοι αναφέρονται στον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό, την πολιτική οικολογία, τον Δημοκρατικό μεταρρυθισμό, τα νέα κοινωνικά κινήματα, αλλά και την Σοσιαλδημοκρατία που αναζητά δρόμους υπέρβασης μιας πολιτικής που κατέστη… καθεστώς!

Το ζήτημα της σύγκλισης των δυνάμεων της αριστεράς και κεντροαριστεράς για τη συγκρότηση του τρίτου πόλου, έχει έλθει στην ημερήσια διάταξη στις αρχές της νέας πολιτικής περιόδου, που έχει φόντοτις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Γιαυτό είναι και ισχυρότερες και πιεστικότερες οι απαιτήσεις.Η ΔΗΜΑΡ ήδη με την προχθεσινή απόφαση της Εκτ. Επιτροπής είναι αναφανδόν υπέρ: «της αναγκαίας συσπείρωσης όλων των προοδευτικών δυνάμεων που διαφωνούν με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, αλλά και το λαϊκισμό της μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου από την αξιωματική αντιπολίτευση».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πιο συγκροτημένη πολιτικά ομιλία στο φόρουμ του ΙΣΤΑΜΕ ήταν του Κώστα Σημίτη. Πρώτον, αποτύπωσε με σαφή τρόπο τις ευθύνες της ΝΔ. Και δεύτερον, επεσήμανε τις ευθύνες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στην «άστοχη διαχείριση» της κρίσης. Αυτά βέβαια δεν τα είπε ο Σημίτης τώρα για πρώτη φορά. Τα έχει ξαναπεί εγκαίρως. Όμως το σοβαρότερο πολιτικό σημείο της παρέμβασής του δεν ήταν αυτό.

1. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ από την ίδρυση της ανέπτυξε και υιοθέτησε θέσεις υπεύθυνες και ρεαλιστικές για τη χώρα. Με την έως τώρα στάση της απέδειξε πως αναλαμβάνει ευθύνες και υποστηρίζει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν μεταβάλλει αυτή τη στάση της ανάλογα με την θέση της στο πολιτικό σύστημα. Η αποχώρηση της από την κυβέρνηση συνεργασίας δεν μειώνει στο ελάχιστο τη σταθερή προσήλωση της και τον αγώνα της για την έξοδο από την κρίση και την απόλυτη αντιπαλότητα της με πολιτικές που μπορούν να θέσουν σε αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.