Μεταβατικό μεν, σημαντικό δε.

Ο λόγος για το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Μεταβατικό γιατί αποτελεί αναγκαία στάση και ταυτόχρονα αφετηρία για το ιδρυτικό Συνέδριο του νέου φορέα και σημαντικό γιατί θα ξεκαθαρίσει το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα και τα όρια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην μετεξέλιξη της. Όσοι συμμετέχουν στην Δημοκρατική Συμπαράταξη έχουν συνειδητοποιήσει ότι "χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται, μόνο του το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν αρκεί". Επίσης ότι δεν αποκτά δυναμική ένα σχήμα που απλώς θα αθροίσει υπαρκτές δυνάμεις. Το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στην ενεργοποίηση αδρανών δυνάμεων και αυτό θα γίνει με σύγχρονο προγραμματικό λόγο και ριζοσπαστικές συγκεκριμένες προτάσεις. Και επειδή δεν μιλάμε για όμιλο προβληματισμού αλλά για κόμμα που φιλοδοξεί μάλιστα να κυβερνήσει απαιτείται μια αφετηριακή κρίσιμη μάζα - ιδεών, έργου και ανθρώπων -την οποία μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να προσφέρει . Άρα η διατήρηση και ενίσχυση της ενότητας του χώρου αποτελεί αναγκαία αλλά όχι ικανή από μόνη της προϋπόθεση για το άλμα που έχει ανάγκη η παράταξη μας. Η ανανέωση θα συμπληρώσει την ενότητα. Αφετηρία όμως είναι η ενότητα. Δεν είναι δυνατόν να επαγγέλεται κάποιος το νέο και ταυτοχρόνως να αδιαφορεί για τον κατακερματισμό του χώρου. Αυτό καθεαυτό δε το νέο δεν προκύπτει από παρθενογένεση, ούτε κατά δήλωση, ούτε λόγω ηλικίας. Πάντα το επι της ουσίας νέο προκύπτει ως σύνθεση του νέου που καινοτομεί και του παλιού που αντέχει. Στην χώρα μας πρέπει να συνυπολογιστεί ένα επι πλέον στοιχείο: Το νέο κακόπαθε από τον Τσίπρα ενώ και το Ποτάμι που στήριξε την πολιτική του στην αντίθεση νέου παλιού μετά μια ενθαρρυντική είσοδο οδεύει προς την έξοδο γιατί δεν μπόρεσε να αποκτήσει ένα σαφές πολιτικοϊδεολογικά στίγμα.

Αυτό το στίγμα λοιπόν είναι το κρίσιμο, τα άλλα είναι διαδικαστικού χαρακτήρα. Χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό, κεντροαριστερό κόμμα με σαφή μέτωπα απέναντι στην εθνικολαϊκιστική Αριστερά που κυβερνά με δραματικό αποτελέσματα και στην συντηρητική παράταξη που οι δυνατότητες της φτάνουν στην επαναφορά του status quo ante ενώ και η αρχική μεταρρυθμιστική πνοή του Κυριάκου Μητσοτάκη χάθηκε μέσα στους συμβιβασμούς με την καραμανλική πτέρυγα. Δεν χρειάζεται ο τόπος ένα άμορφο κεντρώο κόμμα παρακολούθημα και συμπλήρωμα είτε του ενός είτε του άλλου. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που με αυτοπεποίθηση θα αγωνιστεί για την αλλαγή των συσχετισμών ώστε να αναλάβει κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις. Να το πω αλλιώς γιατί το σημείο αυτό είναι κομβικό: δεν χρειαζόμαστε ένα κεντρώο κόμμα που θα ενσωματώσει μια αποδυναμωμένη κεντροαριστερά αλλά μια αριστερή σοσιαλδημοκρατία που θα ενσωματώσει το κέντρο. Δεν πρέπει να κάνουμε λάθος ερμηνεία των αποτελεσμάτων σε Αυστρία, Ολλανδία και Γαλλία. Να επαναπαυθούμε στην ανακούφιση πχ από την αναχαίτιση της Λεπέν ( όλοι του δημοκρατικού τόξου πιστεύουμε σε νίκη του Μακρόν) και να "συνεχίσουμε έτσι" με Business as usual . Είμαι μια συνταγή καταστροφής για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μια έκφραση αδιαφορίας απέναντι σε ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους , τη ζωή τους και την αξιοπρέπεια τους και ελλείψει εναλλακτικής πρότασης στρέφονται προς τα άκρα. Για τους σοσιαλιστές- σοσιαλδημοκράτες- κεντροαριστερούς συνέχιση αυτής της προσκόλλησης προς το κέντρο και τις θολές πολιτικές του αποδεικνύεται αυτοκτονική.

Αν σε αυτό το στρατηγικής σημασίας σημείο συμφωνήσουν και δεσμευτούν όλοι όσοι φιλοδοξούν να συμβάλουν και - γιατί όχι- να ηγηθούν της προσπάθειας όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Αν σε αυτό δεν υπάρχει συμφωνία είναι καλύτερο να τραβήξει καθένας τον δρόμο του γιατί η διαφωνία θα μας περιμένει στην επόμενη γωνία. Και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Ανακεφαλαιώνοντας : τέλη Ιουνίου πολιτικό και προγραμματικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Διαμορφώνει το πολιτικοϊδεολογικά στίγμα και προτείνει τον οδικό χάρτη προς το ιδρυτικό Συνελδριο του νέου φορέα σε κάθε ενδιαφερόμενο κόμμα, κίνηση , προσωπικότητα, πολίτη που θέλει να συμμετάσχει η και να ηγηθεί. Απλές και καθαρές λύσεις .