Τι θα διαλέξει η Κεντροαριστερά;

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2017-12-16

Οταν ανακοινώθηκε ότι η Kεντροαριστερά θα έκανε το πρώτο βήμα προς την ενοποίηση εκλέγοντας την ηγεσία της πριν αποκτήσει ένα ευδιάκριτο πολιτικό στίγμα, ετέθη εκ των πραγμάτων το ερώτημα: Ποιο θα είναι το στίγμα αυτό;

Ερώτημα εύλογο, το οποίο απασχολεί τόσο εκείνους που συμμετείχαν στην ψηφοφορία όσο και τους άλλους που έχουν επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία. Στην πολιτική, όμως, τα πράγματα σχεδόν ποτέ δεν είναι απλά. Γιατί το εν λόγω εύλογο ερώτημα μπορεί να τεθεί και εκ του πονηρού.

Εξηγούμαι: τα δύο μεγάλα κόμματα, και περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ, αξίωσαν από την Κεντροαριστερά να διευκρινίσει τι ιδεολογικό καπνό φουμάρει, δηλώνοντας εκ των προτέρων ποιο από τα δύο θα υποστηρίξει. Οι πιθανότητες να προκύψει ένα τέτοιο δίλημμα είναι όντως πολύ μεγάλες, αλλά γίνονται ακόμα μεγαλύτερες επειδή αυτή η διατύπωση περνάει έμμεσα δύο μηνύματα προς όφελος του δικομματισμού:

Πρώτον, η Κεντροαριστερά θα παίξει τον ρόλο της τσόντας, η οποία θα συμπιεστεί με το επιχείρημα της χαμένης ψήφου (επί δεκαετίες το υπέστη η Αριστερά και το κατήγγειλε, αλλά σήμερα το επιδιώκει, εφόσον άλλο όταν μας το κάνουν εκείνοι και άλλο όταν τους το κάνουμε εμείς). Το δεύτερο μήνυμα είναι μια πιο ύπουλη εκδοχή του πρώτου: αν η Κεντροαριστερά προαναγγείλει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανιστεί ως ΣΥΡΙΖΑ light, και κάτι ανάλογο θα συμβεί αν δεσμευτεί να υποστηρίξει τη Νέα Δημοκρατία.

Για να το διατυπώσω διαφορετικά: η αξίωση να διευκρινιστεί η ιδεολογική ταυτότητα της Κεντροαριστεράς με όρους συνεργασίας, δηλαδή υπαγωγής στα δύο κόμματα εξουσίας –σε τελική ανάλυση με ποιον είστε;– γίνεται με τρόπο που αναιρεί τον λόγο ύπαρξής της και θρέφει τον δικομματισμό. Ωραίο το κόλπο, οφείλω να το παραδεχτώ· αλλά κόλπο.

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, το αίτημά του υποκρύπτει μια κολοσσιαία υποκρισία, διότι στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας και συνέπειας πιέζει την Κεντροαριστερά να προαναγγείλλει τη μελλοντική σύμπλευση, κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε επιμελώς να κάνει για να κερδίσει την εξουσία. Αναφέρομαι στη συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛΛ., δηλαδή την πιο πρωτόγονη εκδοχή της Δεξιάς.

Μια συνεργασία που ήταν μόνο ένα ενδεχόμενο μεταξύ άλλων, και την οποία επέλεξαν όχι επειδή έφαγαν πόρτα από τους υπόλοιπους· την επέλεξαν συνειδητά και εκ των προτέρων, χωρίς όμως αυτό να συζητηθεί καν πριν από τις εκλογές, ούτε –λένε στην Κουμουνδούρου– να επηρεάσει το αριστερό προφίλ τους.

Μολονότι δεν μου πέφτει λόγος για το πώς πρέπει να αντιδράσει η Κεντροαριστερά, θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα. Αν κρίνουμε από παραδείγματα εκτός Ελλάδας, όπου κατά κανόνα πρυτανεύει η κοινή λογική, το κριτήριο δεν είναι μόνον η ετικέτα με την ποία αυτοκολλούνται οι πολιτικοί –θέλω να πω ότι η Αριστερά δεν είναι υποχρεωτικά και αποκλειστικά ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Παππάς–, αλλά οι πράξεις τους, κατά τη δική μας εκτίμηση.

Αν λοιπόν οι επόμενες εκλογές καταστήσουν την Κεντροαριστερά ρυθμιστή της κατάστασης, πράγμα διόλου απίθανο, το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει είναι να αποφασίσει ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα έχει όχι την τέλεια –πού τέτοια τύχη!– αλλά την πιο αξιόπιστη και καλύτερη πρόταση, σύμφωνα πάντα με τα δικά της κριτήρια. Φυσικά στην Κεντροαριστερά υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία, αλλά αν διαλέξει εξ αρχής, θα πέσει στην παγίδα που και οι δυο της έχουν στήσει: θα αυτοαναιρεθεί.

Κλείνοντας, μια παρατήρηση: γνωρίζω κάμποσους, νουνεχείς και προοδευτικούς θα τους χαρακτήριζα, που ο πολιτικός τους μπούσουλας είναι η απέχθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορώ να καταλάβω ή και να συμμεριστώ μια τέτοια αντίδραση. Τι να πρωτοπεί κανείς.

Την ανικανότητα, τα ψέματα, την υπερφίαλη επίκληση ενός ηθικού πλεονεκτήματος που οι ίδιοι το έχουν καταρρακώσει (ο παππούς μου ήταν Ελασίτης, άρα έχω δίκιο), την προσκόλληση στην εξουσία, τις εκδρομές στη Μακρόνησο, κ.ο.κ. Ολα αυτά, όμως, δικαιολογούν μεν τη σκληρή κριτική αλλά όχι τη δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το δόγμα «οποιοσδήποτε, εκτός από τον Τσίπρα».

Πρόκειται για την αντιστροφή και ταυτόχρονα υιοθέτηση ενός εξίσου επικίνδυνου ηθικού πλεονεκτήματος που καταργεί την πολιτική ως έλλογη πράξη στο όνομα μιας απόλυτης αλήθειας, η οποία, όπως και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, εκλογικεύει την ιδιοτέλεια στο κυνήγι της εξουσίας.

Κι ας μην ξεχνάμε και κάτι άλλο: στην πολιτική, μερικές φορές, το σωστό μπορεί να γίνει για λάθος λόγους. Για να το πω διαφορετικά, τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκλείεται να κάνουν κάτι καλό επιδιώκοντας αυτό που κρίνουν ότι τους συμφέρει.

Θέματα επικαιρότητας: Σοσιαλδημοκρατία

Γιώργος Θεοτοκάς

Δύσκολος ο δρόμος του ΠΑΣΟΚ να γίνει εναλλακτικός πόλος εξουσίας

Γιώργος Θεοτοκάς, 2023-07-04

O αποκλεισμός από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κάθε πιθανότητας συνεργασίας...

Περισσότερα

Ορντολιμπεραλισμός, κοινωνική οικονομία της αγοράς και σοσιαλδημοκρατία

Θεόδωρος Ν. Τσέκος, 2023-06-20

Υπάρχει τα τελευταία χρόνια διάχυτη σε κύκλους της Κεντροαριστεράς...

Περισσότερα

Η ακύρωση της Κεντροαριστεράς

Γιώργος Καπόπουλος, 2023-05-31

Από την Ιταλία στην Ισπανία και από τη Σουηδία στη Φινλανδία...

Περισσότερα
Γιώργος Γιαννουλόπουλος

Τι εστί σοσιαλδημοκρατία;

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 2022-02-05

Μετά την ήττα της υποτιθέμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς...

Περισσότερα
Γιώργος Σιακαντάρης

Ποια σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει το 2022;

Γιώργος Σιακαντάρης, 2022-01-08

Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το αίτημα «ανανέωσης» είναι οι...

Περισσότερα
Νικόλας Σεβαστάκης

Η σοσιαλδημοκρατία, πάλι;

Νικόλας Σεβαστάκης, 2021-11-25

Μια ιστορία μετ’ εμποδίωνΕδώ και χρόνια ακούγεται και...

Περισσότερα
Σωτήρης Βαλντέν

Η δύσκολη επάνοδος της Σοσιαλδημοκρατίας

Σωτήρης Βαλντέν, 2021-11-16

Η εκλογική νίκη του Σολτς, απρόσμενη μέχρι πριν από μερικούς...

Περισσότερα
Γιάννης Βούλγαρης

Επιστρέφει η Σοσιαλδημοκρατία;

Γιάννης Βούλγαρης, 2021-10-23

Λίγα χρόνια πριν οι αναλυτές διαπίστωναν τον «θάνατο» της...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Σωκράτης Φάμελλος

Πολύ λίγα και πολύ αργά κύριε Μητσοτάκη....

Σωκράτης Φάμελλος, 2025-04-26

Οι εσπευσμένες ανακοινώσεις του κ. Μητσοτάκη, για τη διάθεση...

Σταμάτης Μαλέλης

Τι φταίει στην Κεντροαριστερά

Σταμάτης Μαλέλης, 2025-05-06

...Εάν τα βασικά κόμματα της Κεντροαριστεράς δεν εκσυγχρονιστούν...

Κώστας Καλλίτσης

Ο προπομπός

Κώστας Καλλίτσης, 2025-05-04

Η πολιτική ζωή σήμερα έχει δύο χαρακτηριστικά που ίσως...

Οι περιστάσεις

Τάσος Παππάς, 2025-04-22

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος μιλώντας στο ΜEGA...

Δημήτρης Χατζησωκράτης

Οι προοδευτικές δυνάμεις σε κοινό ψηφοδέλτιο

Δημήτρης Χατζησωκράτης, 2025-04-20

…Ας σκεφτούμε και την προοπτική για την πρόοδο της χώρας,...

Κώστας Καλλίτσης

Αδύναμη κυβέρνηση

Κώστας Καλλίτσης, 2025-04-19

Διάχυτη είναι η πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά....

Διαφάνεια Ποτέμκιν

Πάσχος Μανδραβέλης, 2025-04-10

Θεσμοί υπάρχουν», που θα ‘λεγε και ο Γιώργος Παπανδρέου,...

Κατά φαντασίαν ιατρός

Παντελής Μπουκάλας, 2025-04-08

Πολλούς Απρίληδες πριν, το 1967, οι Ελληνες άκουγαν τον αρχιπραξικοπηματία...

Κώστας Ζαχαριάδης

Πρότυπο για τη συνεργασία το εγχείρημα του Δήμου της Αθήνας

Κώστας Ζαχαριάδης, 2025-04-08

Να επιλέξει ο κόσμος της παράταξης την ηγεσία του κόμματος...

Παναγιώτης Παναγιώτου

Συνεργασία ή πολιτική αυτοκτονία

Παναγιώτης Παναγιώτου, 2025-04-07

Η ΝΔ φθίνει πολιτικά και εκλογικά. Και η ισχυρή πρωθυπουργική...

Βασίλης Τραϊφόρος

ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣ ΤΟ Die Linke στη Γερμανία

Βασίλης Τραϊφόρος, 2025-04-06

...Ναι η κριτική στην κυβέρνηση πρέπει να είναι οξεία και...

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στην Τουρκία

Χρήστος Ροζάκης, 2025-04-06

Το καλό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να διατηρηθεί...

×
×