Ομόνοια - Αμάρυνθος: βιντεοσκοπήσεις
Διονύσης Γουσέτης, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2007-06-30
Τα πολλαπλά βίντεο που μας πετροβολούν με τις αστυνομικές κτηνωδίες μου δημιουργού αποτροπιασμό. Μου δημιουργούν και μελαγχολία για την προπέτεια με την οποία αντιμετωπίζαμε -εμείς οι άσπιλοι- τους Αμερικάνους βασανιστές του Αμπού Γκράημπ. Δε μου δημιουργούν όμως καμία έκπληξη. Δεν πέφτουν απ’ τον ουρανό. Είναι αντιπροσωπευτικά της κοινωνίας μας, που είναι πολύ χειρότερη απ’ όσο τη φανταζόμαστε: οι μαγνητοσκοπήσεις βασανισμών ή βιασμών δεν είναι αποκλειστικότητα κάποιων διεστραμμένων αστυνομικών. Τον περασμένο Οκτώβριο ζήσαμε τη μαγνητοσκόπηση βιασμού 16χρονης αριστούχας μαθήτριας στην Αμάρυνθο από συμμαθητές της. Μετανάστρια η κοπέλα, όπως και τα θύματα του βιντεοσκοπηθέντος ξυλοδαρμού στο αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας.
Το βιασμό της Αμαρύνθου κατήγγειλε τότε σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας. Δύο φορές παρενέβη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: εξέφρασε τη συμπαράστασή του στη μαθήτρια και την ελπίδα ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα επιτρέψει αυτά που πέρασε να συμβούν στους μετανάστες. Η υπουργός Παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου δεν έκανε μόνο σκληρές δηλώσεις, αλλά φρόντισε και πρακτικά να βοηθηθεί ποικιλοτρόπως το κορίτσι για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του σε νέο περιβάλλον. Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη εκτίμησε ότι πρόκειται περί λανθάνοντος ρατσισμού, τον οποίο πρέπει να καταδικάσουμε χωρίς να κρύψουμε για άλλη μια φορά το κεφάλι μας στην άμμο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου κατηγόρησε στη Βουλή τους καθηγητές του Λυκείου της Αμαρύνθου για την εξίσωση του θύματος με τους θύτες. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε ότι ο ρατσισμός περνάει σε πόρους της ελληνικής κοινωνίας.
Μετά από οκτώ μήνες απεδείχθησαν δυο πράγματα: πρώτον, ότι το περιστατικό δεν ήταν μεμονωμένο, αλλά καθρέφτης της «τοπικής κοινωνίας» της Αμαρύνθου. Η ανατριχιαστική απόδειξη ήταν η κάλυψη των βιαστών από το Σύλλογο καθηγητών, το Σύλλογο γονέων και την «τοπική κοινωνία», που κινήθηκε να λιντσάρει δημοσιογράφους και διαδηλωτές. Τα τωρινά βίντεο αποδεικνύουν ότι είναι καθρέφτης της χώρας ολόκληρης.
Το δεύτερο που απεδείχθη είναι ότι η «τοπική κοινωνία» υπερίσχυσε της πολιτικής ηγεσίας. Παρά τις καταδίκες στη Βουλή, η μόνη που τιμωρήθηκε με οριστική αποβολή από το σχολείο και την πόλη που ζούσε ήταν η βιασθείσα. Οι βιαστές εξακολουθούν να φοιτούν απρόσκοπτα. Άλλωστε, δεν ήσαν τίποτα περιθωριακοί Ρομά ή μετανάστες. Ο ένας είναι γιος αστυνομικού. Ένας άλλος, όπως και η βιντεοσκοπούσα αδελφή του, είναι παιδιά καθηγήτριας θρησκευτικών. Ο σύλλογος των καθηγητών (ανάμεσά τους και γονείς κατηγορηθέντων για τον βιασμό!) τιμώρησε εξίσου τους βιαστές και την βιασθείσα, με πενθήμερη αποβολή… αφήνοντας μάλιστα ατιμώρητη τη μαθήτρια που βιντεοσκοπούσε τον βιασμό. Χρειάστηκε να επέμβει πάλι η κ. Γιαννάκου ζητώντας από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας να πράξει τα δέοντα, γιατί από μόνος του δεν έκρινε σκόπιμο να πάρει καμιά πρωτοβουλία. Μετά την υπουργική παρέμβαση, η απόφαση «διορθώθηκε», με τη σκανδαλώδη ανάκληση των ποινών όχι μόνο για το θύμα όπως θα περίμενε κανείς, αλλά και για τους θύτες! Η δε κ. Γιαννάκου δεν απέπεμψε τον προϊστάμενο, για να μη κατηγορηθεί για κομματικό πογκρόμ: ο εν λόγω είναι κελεπούρι του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Νίκη λαμπρή τελικά της «τοπικής κοινωνίας» της Αμαρύνθου, μαζί και της «συντεχνιακής κοινωνίας» των εκπαιδευτικών.
Προσεχώς θα γίνουν οι κρίσεις για τους προϊσταμένους των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης. Ο Στέφανος Μάνος ήταν ο μόνος πολιτικός που, κάνοντας τη σύνδεση των βιντεοσκοπήσεων, θυμήθηκε την Αμάρυνθο και υπέβαλε ερώτηση προς την υπουργό παιδείας. Αφού της θύμισε τα καθέκαστα τη ρωτά:
1. Θα παραμείνουν στις θέσεις τους και κατά το σχολικό έτος 2007-2008 ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου και ο προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας;
2. Πιστεύει γενικότερα ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία μπορεί να στηριχθεί σε καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας; και αν όχι γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβληθεί ποινές σε όσους εκπαιδευτικούς έχουν επιδείξει ασυγχώρητη ολιγωρία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους;
3. Συνειδητοποιεί ότι οι Υπουργοί κρίνονται από τις πράξεις τους και όχι από τις δηλώσεις τους;
Σήμερα, περίσσεψαν πάλι οι κραυγές αποτροπιασμού και οι καταγγελίες. Πώς να είμαι αισιόδοξος ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη, όταν ήδη ακούγονται, όπως τότε, φωνές για «μεμονωμένα επεισόδια», τη στιγμή που επί ένα ολόκληρο χρόνο τα βίντεο της ντροπής διακινούνταν ηδονοβλεπτικά μεταξύ των αστυνομικών, μέχρι την τυχαία δημοσιοποίησή τους; Ο καιρός της αθωότητας πέρασε. Αν δεν συμβούν συνταρακτικές αλλαγές, η χώρα μας θα βαδίσει προς πλήρη ανυποληψία. Περιλαμβάνεται αυτό στα διακυβεύματα των θρυλούμενων εκλογών; Παρά τις παραπάνω συντριπτικές δηλώσεις των πολιτικών, αμφιβάλλω: οι «τοπικές» και οι «συντεχνιακές» κοινωνίες είναι πολύ ισχυρές.
Το βιασμό της Αμαρύνθου κατήγγειλε τότε σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας. Δύο φορές παρενέβη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: εξέφρασε τη συμπαράστασή του στη μαθήτρια και την ελπίδα ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα επιτρέψει αυτά που πέρασε να συμβούν στους μετανάστες. Η υπουργός Παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου δεν έκανε μόνο σκληρές δηλώσεις, αλλά φρόντισε και πρακτικά να βοηθηθεί ποικιλοτρόπως το κορίτσι για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του σε νέο περιβάλλον. Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη εκτίμησε ότι πρόκειται περί λανθάνοντος ρατσισμού, τον οποίο πρέπει να καταδικάσουμε χωρίς να κρύψουμε για άλλη μια φορά το κεφάλι μας στην άμμο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου κατηγόρησε στη Βουλή τους καθηγητές του Λυκείου της Αμαρύνθου για την εξίσωση του θύματος με τους θύτες. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε ότι ο ρατσισμός περνάει σε πόρους της ελληνικής κοινωνίας.
Μετά από οκτώ μήνες απεδείχθησαν δυο πράγματα: πρώτον, ότι το περιστατικό δεν ήταν μεμονωμένο, αλλά καθρέφτης της «τοπικής κοινωνίας» της Αμαρύνθου. Η ανατριχιαστική απόδειξη ήταν η κάλυψη των βιαστών από το Σύλλογο καθηγητών, το Σύλλογο γονέων και την «τοπική κοινωνία», που κινήθηκε να λιντσάρει δημοσιογράφους και διαδηλωτές. Τα τωρινά βίντεο αποδεικνύουν ότι είναι καθρέφτης της χώρας ολόκληρης.
Το δεύτερο που απεδείχθη είναι ότι η «τοπική κοινωνία» υπερίσχυσε της πολιτικής ηγεσίας. Παρά τις καταδίκες στη Βουλή, η μόνη που τιμωρήθηκε με οριστική αποβολή από το σχολείο και την πόλη που ζούσε ήταν η βιασθείσα. Οι βιαστές εξακολουθούν να φοιτούν απρόσκοπτα. Άλλωστε, δεν ήσαν τίποτα περιθωριακοί Ρομά ή μετανάστες. Ο ένας είναι γιος αστυνομικού. Ένας άλλος, όπως και η βιντεοσκοπούσα αδελφή του, είναι παιδιά καθηγήτριας θρησκευτικών. Ο σύλλογος των καθηγητών (ανάμεσά τους και γονείς κατηγορηθέντων για τον βιασμό!) τιμώρησε εξίσου τους βιαστές και την βιασθείσα, με πενθήμερη αποβολή… αφήνοντας μάλιστα ατιμώρητη τη μαθήτρια που βιντεοσκοπούσε τον βιασμό. Χρειάστηκε να επέμβει πάλι η κ. Γιαννάκου ζητώντας από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας να πράξει τα δέοντα, γιατί από μόνος του δεν έκρινε σκόπιμο να πάρει καμιά πρωτοβουλία. Μετά την υπουργική παρέμβαση, η απόφαση «διορθώθηκε», με τη σκανδαλώδη ανάκληση των ποινών όχι μόνο για το θύμα όπως θα περίμενε κανείς, αλλά και για τους θύτες! Η δε κ. Γιαννάκου δεν απέπεμψε τον προϊστάμενο, για να μη κατηγορηθεί για κομματικό πογκρόμ: ο εν λόγω είναι κελεπούρι του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Νίκη λαμπρή τελικά της «τοπικής κοινωνίας» της Αμαρύνθου, μαζί και της «συντεχνιακής κοινωνίας» των εκπαιδευτικών.
Προσεχώς θα γίνουν οι κρίσεις για τους προϊσταμένους των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης. Ο Στέφανος Μάνος ήταν ο μόνος πολιτικός που, κάνοντας τη σύνδεση των βιντεοσκοπήσεων, θυμήθηκε την Αμάρυνθο και υπέβαλε ερώτηση προς την υπουργό παιδείας. Αφού της θύμισε τα καθέκαστα τη ρωτά:
1. Θα παραμείνουν στις θέσεις τους και κατά το σχολικό έτος 2007-2008 ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου και ο προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας;
2. Πιστεύει γενικότερα ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία μπορεί να στηριχθεί σε καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας; και αν όχι γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβληθεί ποινές σε όσους εκπαιδευτικούς έχουν επιδείξει ασυγχώρητη ολιγωρία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους;
3. Συνειδητοποιεί ότι οι Υπουργοί κρίνονται από τις πράξεις τους και όχι από τις δηλώσεις τους;
Σήμερα, περίσσεψαν πάλι οι κραυγές αποτροπιασμού και οι καταγγελίες. Πώς να είμαι αισιόδοξος ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη, όταν ήδη ακούγονται, όπως τότε, φωνές για «μεμονωμένα επεισόδια», τη στιγμή που επί ένα ολόκληρο χρόνο τα βίντεο της ντροπής διακινούνταν ηδονοβλεπτικά μεταξύ των αστυνομικών, μέχρι την τυχαία δημοσιοποίησή τους; Ο καιρός της αθωότητας πέρασε. Αν δεν συμβούν συνταρακτικές αλλαγές, η χώρα μας θα βαδίσει προς πλήρη ανυποληψία. Περιλαμβάνεται αυτό στα διακυβεύματα των θρυλούμενων εκλογών; Παρά τις παραπάνω συντριπτικές δηλώσεις των πολιτικών, αμφιβάλλω: οι «τοπικές» και οι «συντεχνιακές» κοινωνίες είναι πολύ ισχυρές.
