Ομιλία του Δημήτρη Παπαδημούλη

Η συλλογικότητα, η σύνθεση απόψεων, η αξιοκρατία και η εκλογική πανστρατιά, είναι μονόδρομος για να πάμε μπροστά.

Αντί για αναζήτηση εσωτερικών αντιπάλων, προκειμένου να υπηρετηθούν εσωκομματικές σκοπιμότητες και τεχνητές οξύνσεις, χρειαζόμαστε γόνιμη συζήτηση και προωθητικές συνθέσεις. Όλοι μαζί, χωρίς ιδιοκτησιακά σύνδρομα και χωρίς αποκλεισμούς, γιατί δεν περισσεύει κανείς.

Ζούμε το οδυνηρό τέλος μιας περιόδου 30 χρόνων απόλυτης κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού. Η οικονομική κρίση καλπάζει και ετοιμάζονται να την ρίξουν για άλλη μια φορά στις πλάτες των αδυνάτων.

Η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση βρίσκεται μπροστά στη νέα πρόκληση μιας ριζικά διαφορετικής πορείας. Ο ΣΥΝ αλλά και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, λέμε όχι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Γιατί διεκδικούμε με καθημερινούς αγώνες, μια διαφορετική πορεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση "δεν αρέσει". Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εντείνουν επικίνδυνα τις κοινωνικές ανισότητες. Το έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατικής λειτουργίας απομακρύνει τους πολίτες.

Ο Συνασπισμός αλλά και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, λέμε όχι στην Συνθήκη της Λισσαβόνας, γιατί διεκδικούμε μια διαφορετική πορεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θέλουμε μια Ευρώπη, πιο ενωμένη πολιτικά, με πιο ισχυρή κοινωνική και περιβαλλοντική πολιτική, με δραστικά αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό, ενεργή και αυτόνομη στα προβλήματα της παγκόσμιας ειρήνης και όχι ουραγό των ΗΠΑ.

Διεκδικούμε την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών και ένα δημοκρατικό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, με συντακτικές διαδικασίες.

Στις Ευρωεκλογές στις 7 Ιουνίου του 2009, έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, αρκεί να αποφύγουμε τα αυτογκόλ. Διαθέτουμε δύο σημαντικά ατού: Την διακριτή αριστερή ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και πολιτική, αλλά και ένα πλούσιο και δυναμικό απολογισμό της δράσης μας, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο.

Μπορούμε να πάμε πολύ καλά. Με σαφή οριοθέτηση από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ, τον αδιέξοδο ευρωαναχωρητισμό του ΚΚΕ και την δεξιόστροφη πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αν αξιοποιήσουμε όλα μας τα ατού, μπορούμε να στοχεύσουμε ψηλά.

Να κάνουμε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα για την αλλαγή του δεξιόστροφου δικομματικού τοπίου στην Ελλάδα.

Ο Συνασπισμός έχει σαφή αριστερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αποτυπώνεται στις συνεδριακές μας αποφάσεις. Στη Διακήρυξη του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στο προτεινόμενο πρόγραμμά μας. Θεωρώ ότι το σημείο 22 για την Ευρώπη αποτελεί ένα θετικό κείμενο που συμπυκνώνει το "συνασπιστικό" κεκτημένο και μπορεί να ενώσει όλο το κόμμα.

Με ορισμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν διαφορετικές εκτιμήσεις, μπορεί να μας ενώσει μια δέσμη αριστερών στόχων πάλης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την απόκρουση του νεοφιλελευθερισμού και για μια Ευρώπη κοινωνική, δημοκρατική, οικολογική, φιλειρηνική.

Σήμερα καταθέτω μπροστά στο Συνέδριο, στην κρίση όλων τον απολογισμό της δράσης μας μέσα και έξω από την Ευρωβουλή. Νιώθω περήφανος γιατί, μέσα από μια έντονη και πυκνή κοινοβουλευτική δράση, που καταγράφεται και στα επίσημα πρακτικά του Ευρωκοινοβουλίου, πετύχαμε αρκετά. Βάλαμε φραγμό στο ελαστικό 65ωρο. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην οδηγία Μπολκενστάιν και την περίφημη flexicurity. Υπερασπιστήκαμε ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα απέναντι στην ισοπεδωτική επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Σταματήσαμε οικολογικά εγκλήματα. Πιέσαμε για την ορθή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ελλάδα. Αποτρέψαμε τη διασπάθιση κοινοτικών πόρων. Πιέσαμε για ην αναπτυξιακή αξιοποίηση του δημόσιου χρήματος. Φέραμε τη φωνή της Κούνεβα και του Γκορτζίδη στο Ευρωκοινοβούλιο, οργανώνοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Η συνεδριακή μας απόφαση για μια νέα πλειοψηφία με ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ συμβαδίζει απόλυτα με τον άμεσο πολιτικό μας στόχο να φύγει το ταχύτερο δυνατό η κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι σχέσεις μας και με το ΠΑΣΟΚ και με το ΚΚΕ είναι ανταγωνιστικές. Αυτός ο ανταγωνισμός θα ενταθεί εν όψει των εκλογών. Οι σημαντικές προγραμματικές διαφορές μας με το ΠΑΣΟΚ δεν επιτρέπουν μια γενικευμένη συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο.

Η εμφυλιοπολεμική επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ να αντιμετωπίζει τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον κύριο αντίπαλο, αλλά και οι μεγάλες πολιτικές και προγραμματικές μας διαφορές δεν επιτρέπουν, επίσης και με το ΚΚΕ, μια γενικευμένη πολιτική συνεργασία.

Αυτή την περίοδο πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα και έμφαση στην επεξεργασία του προγράμματός μας. Όχι για να υψώσουμε τείχη απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά για να διεκδικήσουμε τους προγραμματικούς μας στόχους, μαζί με όσους άλλους μπορούμε να συγκλίνουμε στην προώθησή τους.

Δημοσίως ακούω καλά λόγια από όλους. Ορισμένοι όμως στα ηγετικά κλιμάκια αποφάσισαν και επιδιώκουν τον παραγκωνισμό μου, γιατί δεν με θεωρούν "δικό τους". Είναι θεμιτό να υπάρχουν κι άλλες επιδιώξεις και φιλοδοξίες. Χαιρετίζω την υποψηφιότητα του συντρόφου Νίκου Χουντή, όπως και κάθε άλλη υποψηφιότητα. Όμως ο ΣΥΝ είναι το κοινό μας σπίτι. Δεν χωρούν ιδιοκτησιακά σύνδρομα. Ζητώ από όλα τα μέλη του ΣΥΝ, ανεξαρτήτως τάσεων, να κρίνουν με γνώμονα το συλλογικό μας συμφέρον και με κριτήρια πολιτικά και αξιοκρατικά.

Αποφάσισα να διεκδικήσω τη θέση του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, για μια δεύτερη και τελευταία θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο, μετά από ώριμη σκέψη. Γιατί πιστεύω ότι αυτή η επιλογή υπηρετεί απόλυτα το συμφέρον του κόμματός μας. Γιατί πιστεύω -και αυτό λένε τα μηνύματα της κοινωνίας- ότι αυτό θα συμβάλλει στην επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές.

Η άποψη ότι δεν πρέπει αυτό να γίνει γιατί δεν ανήκω στην πλειοψηφούσα τάση, μας γυρίζει πολύ πίσω. Ακυρώνει την ίδια μας την ιστορία.

Ο Αλέκος Αλαβάνος και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ήταν για χρόνια με την ψήφο των μελών επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου μας, χωρίς να ανήκουν στην τότε πλειοψηφούσα τάση. Κέρδισε ή έχασε το κόμμα μας και η αριστερά από αυτό;

Η κοινωνία μάς απαντά ότι κέρδισε ο ΣΥΝ 100%. Γιατί λοιπόν τώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο εμφανίζεται από ορισμένους συντρόφους ως κίνδυνος;

Αν τα χιλιάδες μέλη μας ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους, όπως έκαναν και το 2004, ανατρέποντας προγνωστικά και επιδιώξεις πανίσχυρων μηχανισμών, δε θα γκρεμιστεί κανένας φούρνος. Ούτε η ηγεσία μας θα αλλάξει, ούτε οι αποφάσεις του Συνεδρίου, ούτε η γραμμή πλεύσης που συλλογικά έχουμε χαράξει.

Απλώς θα αποδείξουμε έμπρακτα στην κοινωνία ότι ο ΣΥΝ λειτουργεί ενωτικά και δημοκρατικά. Ότι το κοινό συλλογικό συμφέρον μπαίνει πάνω από τα συμφέροντα των ομάδων και των τάσεων. Ότι ακούμε τα μηνύματα της κοινωνίας.

Χρειαζόμαστε γόνιμες συνθέσεις, απόλυτη συσπείρωση και εκλογική πανστρατιά. Χωρίς ιδιοκτησιακά σύνδρομα και αποκλεισμούς, γιατί δεν περισσεύει κανείς.

Αυτή την άποψη υπηρέτησα και υποστηρίζω σταθερά και έμπρακτα. Νιώθω υπερήφανος γιατί ανήκω από τα 18 μου χρόνια σταθερά στο ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς. Νιώθω υπερήφανος γιατί ανήκω στους συνιδρυτές του Συνασπισμού, την τετραμελή επιτροπή που το 1988 συνέταξε το κοινό πόρισμα ΕΑΡ-ΚΚΕ. Νιώθω υπερήφανος γιατί, αν και δεν ανήκω στην πλειοψηφούσα τάση, τα μέλη μας, οι φίλοι μας και η κοινωνία αναγνωρίζουν ότι εκπροσωπώ επάξια και στην Ευρωβουλή και στην κοινωνία, τόσο τον Συνασπισμό, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι τάσεις και τα ρεύματα οφείλουν να συμβάλλουν με ιδέες και προτάσεις και όχι να καπελώνουν και να υποκαθιστούν -λειτουργώντας ως μηχανισμοί με "τασική" πειθαρχία- την ενιαία δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.

Σε ότι με αφορά, θα παραμείνω και σήμερα και αύριο σταθερός αντίπαλος των άγονων εσωκομματικών αντιπαραθέσεων. Σταθερός υποστηρικτής της ενότητας και της σύνθεσης. Από τη Δευτέρα θα συνεχίσω, με απόλυτα ήσυχη τη συνείδησή μου, να κάνω αυτό που κάνω όλα αυτά τα χρόνια. Θα είμαι και πάλι σταθερά στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Για να προχωρήσουμε τις συλλογικές μας αποφάσεις. Για να πάμε ακόμη καλύτερα και στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες και στις εκλογές. Για να δώσουμε με επιτυχία τη μάχη των Ευρωεκλογών.

Εμπρός για ένα ισχυρό και ενωμένο Συνασπισμό. Ο ισχυρός και ενωμένος ΣΥΝ είναι η απαραίτητη προϋπόθεση και για ένα ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ.