Ασυμβίβαστα κατά της ένοπλης βίας

Κώστας Κάρης, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2009-11-01

Η απόρριψη της ένοπλης βίας δεν είναι μια “μεσαία” στάση - κατά των τρομοκρατών, από τη μια, και, από την άλλη, κατά της αστυνομίας. Είναι κεντρική στρατηγική επιλογή της ανανεωτικής αριστεράς. Που συμβαδίζει με την προστασία των δικαιωμάτων και την πολιτική επιδίωξη μεταρρυθμίσεων στην αστυνομία, στις πολιτικές ασφάλειας.

Η ένοπλη επίθεση στο Α.Τ. Αγ. Παρασκευής με τους βαρείς τραυματισμούς νέων αστυνομικών άπλωσε ξανά τη σκιά της τρομοκρατίας στη χώρα και θύμισε σε όλους ότι το μείζον θέμα δεν είναι η “απειλή” των άοπλων λαθρομεταναστών.

Ειδικά για τις δυνάμεις της αριστεράς, το θέμα είναι σοβαρό για δύο λόγους : Πρώτα, το ιδεολογικό στίγμα, η φρασεολογία των ένοπλων τρομοκρατών, αντλεί εν πολλοίς από το ιστορικό απόθεμα κειμένων της αριστεράς και τα σχετικά σχήματα σκέψης. Άρα προκύπτει πάντα η πολιτική υποχρέωση καταδίκης χωρίς μισόλογα τέτοιων ενεργειών - ενεργειών οργανώσεων που κρύβονται και επομένως τίποτα δεν είναι βέβαιο γι’ αυτές.

Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι η τρομοκρατία επαναφέρει πάντα τη συζήτηση γύρω από τη βία. Την ένοπλη βία ως κοινωνική, πολιτική και κρατική - στρατιωτική απειλή και πρακτική. Και εδώ απαιτούνται καθαρές απαντήσεις. Όχι μόνον στα εύκολα -στα λόγια, βέβαια, γιατί η πραγματικότητα είναι ζοφερή- όπως η βία των χούλιγκανς, των εγκληματιών ή η επιθετική στρατιωτική βία. Απαντήσεις και στα δύσκολα, όπως η αστυνομική αυθαιρεσία ή η απάντηση στην κοινωνική και κρατική αδικία.

Απάντηση στη σημερινή εποχή δεν προκύπτει αν οι αριστεροί και τα κόμματά τους εγκλωβίζονται στην σταλινική, αλλά και τη λενινιστική παράδοση. Στο πλαίσιο αυτής της παράδοσης διατυπώνονται μπερδεμένα επιχειρήματα με ελάχιστο κοινό παρονομαστή την απόρριψη της βίας των τρομοκρατών σήμερα, αλλά την αποδοχή της “όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και ο λαός”. Όμως, πώς θα ωριμάσουν οι συνθήκες ή ποιος θα μας βεβαιώσει ότι ωρίμασαν; Είναι φανερό ότι έτσι γίνεται σχετική και συζητήσιμη η απόρριψη της βίας.

Καθαρή απάντηση μπορεί να δοθεί μόνον στο πλαίσιο της στρατηγικής του δημοκρατικού δρόμου. Εφόσον δεχόμαστε ως πεδίο δράσης και μαζικών αγώνων τη σημερινή δημοκρατία, εφόσον αυτή τη δημοκρατία αγωνιζόμαστε για να τη διευρύνουμε, τους θεσμούς της, στην οικονομία και την κοινωνική ζωή οφείλουμε να επιλέξουμε ως κόκκινη γραμμή την υπεράσπιση της δημοκρατίας, των ελευθεριών και όχι τα ιδιαίτερα “ταξικά συμφέροντα”- η προστασία των οποίων είναι συνήθως το μέλημα των εχόντων και κατεχόντων.

Μόνον σε αυτό το πλαίσιο διασώζεται, δυναμώνει το αξιακό σύστημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαίου. Γιατί, ποια νομιμότητα - με στοιχειώδη αντίληψη δικαίου-, μπορεί να έχει ο φόνος ενός νέου, αστυνομικού στην περίπτωση, επειδή μια ολιγομελής, μυστική οργάνωση αποφάσισε ότι κάνει “πόλεμο” με το κράτος σκοτώνοντάς τον; Καμία. Όπως ακριβώς είναι παράνομος ο φόνος κάποιου άλλου, όχι αστυνομικού, ενός μετανάστη.

Η απόρριψη της βίας (ένοπλης και της απειλής χρήσης της ) ως κινητήριας δύναμης της κοινωνικής αλλαγής υπέρ των εργαζομένων συνδέεται στενά με τη επιμονή στην ευρεία ενότητα των κοινωνικών δυνάμεων, της πλειοψηφίας των πολιτών για να επιβάλλονται δημοκρατικά οι αλλαγές και να σταθεροποιούνται. Με την επιλογή υπέρ των μαζικών, ενωτικών αγώνων.

Η ένοπλη βία των τρομοκρατών καταφέρνει -πολύ εύκολα, είναι η αλήθεια- να πλήττει τη λαική ενότητα, επιβάλλοντας κλίμα φόβου και να τροφοδοτεί την ένταση με τους κρατικούς μηχανισμούς. Το “έργο” της έντασης έχει πρωταγωνιστές τις ένοπλες ομάδες και τους μηχανισμούς του κράτους - ενώ οι λαϊκές δυνάμεις, οι πολίτες, περιορίζονται στον ρόλο του θεατή. Γι’ αυτό και η τρομοκρατία πάντα πλήττει πολιτικά, αποδυναμώνει πρώτα τις αριστερές δυνάμεις.

Από τις θέσεις αυτές προκύπτει με σαφήνεια ότι οι ανανεωτικές δυνάμεις της αριστεράς, της δημοκρατικής αριστεράς, του δημοκρατικού δρόμου, έχουν δικούς τους αυτοτελείς λόγους να είναι απολύτως αντίθετες με την ένοπλη βία των τρομοκρατικών ομάδων αλλά και το γενικευμένο κλίμα βίας στις κοινωνίες.

Ή αλλιώς, η απόρριψη της ένοπλης βίας δεν είναι μια “μεσαία” στάση - κατά των τρομοκρατών, από τη μια, και, από την άλλη, κατά της αστυνομίας. Είναι κεντρική στρατηγική επιλογή της ανανεωτικής αριστεράς. Που συμβαδίζει με την πολιτική επιδίωξη μεταρρυθμίσεων στην αστυνομία και στις πολιτικές ασφάλειας.

Είναι ασυμβίβαστη η αντιπαράθεση με τη στρατηγική της έντασης, της αυθαίρετης βίας, της αφαίρεσης της ανθρώπινης ζωής. Η αποδυνάμωση, υλική και οργανωτική, η λαϊκή πολιτική και ιδεολογική απομόνωση των ένοπλων αυτών ομάδων δεν μπορεί παρά να είναι αυτοτελής στρατηγική επιδίωξη των πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς.

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι αναγκαστικά συμφωνούμε με τις επιλογές του υπουργού Μ. Χρυσοχοΐδη στα θέματα ασφάλειας. Αλλά ένας συμψηφισμός είναι παραπλανητικός - με το θέμα θα ασχοληθούμε την επόμενη Κυριακή.

Θέματα επικαιρότητας: Τρομοκρατία

Ο Κουφοντίνας και ο λάκκος…

Γιώργος Καρελιάς, 2021-03-03

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι εξαρχής. Όσοι υποστηρίζουμε το αίτημα...

Περισσότερα

Η τρομοκρατία ξανά στο προσκήνιο;

Παύλος Τσίμας, 2017-05-27

Ερωτήματα πολλά βουίζουν στ’ αφτιά μας από το βράδυ της...

Περισσότερα

Ξέφυγε το τζίνιΜαρία Χούκλη

Μαρία Χούκλη, 2016-12-19

Αν ήταν ταινία θα έσπαγε ταμεία. Ξαφνικά συσσωρεύτηκε τόση...

Περισσότερα
Γιώργος Σιακαντάρης

Θεέ μου, τώρα είμαι και με τη Μέρκελ;

Γιώργος Σιακαντάρης, 2016-08-11

Όταν έγραψα, εδώ στην Athens Voice, δυο άρθρα στα οποία δήλωνα...

Περισσότερα

Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας

Ανδρέας Πανταζόπουλος, 2016-08-07

Υπάρχει μια βαθιά υποκριτική αντίληψη για την πολιτική,...

Περισσότερα
Γιώργος Σιακαντάρης

Πώς απαντάμε στους τζιχαντιστές

Γιώργος Σιακαντάρης, 2016-07-31

Μετά τη σφαγή της Νίκαιας, η τρίτη μαζική επίθεση που δέχεται...

Περισσότερα

Απέναντι στον τρόμο

Παύλος Τσίμας, 2016-03-25

Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι τα σύνορα των ΗΠΑ θα κλείσουν,...

Περισσότερα

Στα σχολεία της Ευρώπης φοίτησαν οι τρομοκράτες- Δεν είναι σε πόλεμο Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, 2016-03-24

«Φαίνεται ως εάν η τρομοκρατία, η οποία μας χτυπά σήμερα,...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Θανάσης Θεοχαρόπουλος

Bing bang στην Κεντροαριστερά

Θανάσης Θεοχαρόπουλος, 2024-10-06

...Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να συμμετέχει...

Ζητούμενο η ποιότητα  της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ζητούμενο η ποιότητα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

2024-09-28

Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση...

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

2024-09-26

Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ...

Θόδωρος Τσίκας

Κρίσιμο όριο ο χειμώνας για το ουκρανικό μέτωπο

Θόδωρος Τσίκας, 2024-09-29

Ο χειμώνας αλλάζει τις συνθήκες του πολέμου στην περιοχή...

Γεράσιμος Μοσχονάς

Λάμψη, ταλέντο και μετά κενό

Γεράσιμος Μοσχονάς, 2024-09-22

Εν αρχή ην το γνωστικό κενό. Η μη καλή γνώση της χώρας, του...

Γιάννης Δρόσος

Η καθαίρεση

Γιάννης Δρόσος, 2024-09-16

Για ζητήματα κρίνει αποφασιστικά το ίδιο το κόμμα, μέσω...

Στέργιος Καλπάκης

3 σημεία για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Στέργιος Καλπάκης, 2024-09-12

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της...

Ελληνοτουρκικά, εξαΰλωση του ρεαλισμού

Κώστας Κωστής, 2024-09-22

Δεν είμαι ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, πολύ περισσότερο...

Καταστατικό ΣΥΡΙΖΑ: Από την άγνοια, στη διαστρέβλωσή του

Τρύφων Αλεξιάδης, 2024-09-14

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν ξανά στη δημοσιότητα...

Μαρία Ρεπούση

Η μεγάλη περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Ρεπούση, 2024-09-14

Μετά τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις...

Θανάσης Θεοχαρόπουλος

H δημοκρατία έχει κανόνες, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. προχωρά μπροστά

Θανάσης Θεοχαρόπουλος, 2024-09-11

Πριν από περίπου έναν χρόνο εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική...

Κώστας Καλλίτσης

Καθημερινότητα και μεταρρυθμίσεις

Κώστας Καλλίτσης, 2024-09-08

Μεταρρυθμίσεις ή φροντίδα για την καθημερινότητα; Συνήθως...

×
×