Απέναντι στον τρόμο

Παύλος Τσίμας, Δημοσιευμένο: 2016-03-25

Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι τα σύνορα των ΗΠΑ θα κλείσουν, ότι η είσοδος ανθρώπων μουσουλμανικού θρησκεύματος θα απαγορευτεί και ότι - αν γίνει πρόεδρος - θα ανάψει πράσινο φως στη χρήση κάθε μορφής βασανιστηρίου, περιλαμβανομένου και του περίφημου εικονικού πνιγμού, εναντίον κάθε υπόπτου. Η Μαρίν Λεπέν είπε ότι το χτύπημα στις Βρυξέλλες είναι απόδειξη της «ισλαμικής βαρβαρότητας», μιας σχεδόν αυτόματης τάχα σχέσης ανάμεσα στη συγκεκριμένη θρησκεία και στο έγκλημα. Το UKIP στη Βρετανία σχεδόν πανηγύριζε για την ανέλπιστη βοήθεια που οι βομβιστές προσέφεραν στην καμπάνια υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο δημοψήφισμα του Ιουνίου. Η Πολωνία επανέλαβε ότι θα δεχθεί σύρους πρόσφυγες μόνο αν είναι χριστιανοί. Και η ιδέα της πλήρους αναστολής της Συνθήκης Σένγκεν έγινε πολύ πιο δημοφιλής σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Αυτού του τύπου οι πολιτικές αντιδράσεις δεν είναι απροσδόκητες, ούτε ανεξήγητες. Και μοιάζουν, αυτή τη στιγμή του σοκ, να είναι και εξαιρετικά δημοφιλείς (και στα δικά μας τα μέρη). Δεν παύουν να αποτελούν την καλύτερη συνηγορία υπέρ των τρομοκρατών και των στόχων τους. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει το περιοδικό «Εκόνομιστ» στο κύριο άρθρο του χθες, ο στόχος των τρομοκρατών είναι ακριβώς αυτός: Να προκαλέσουν μια τέτοιου τύπου «υπερ-αντίδραση», η οποία τους βοηθά να μετατρέπουν «τους δυσαρεστημένους σε υποστηρικτές και τους υποστηρικτές σε βομβιστές».

Την επομένη ενός τόσο βίαιου τρομοκρατικού χτυπήματος η πρόκληση για τις δημοκρατίες της Ευρώπης είναι εξαιρετικά περίπλοκη. Πρέπει να αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερη ικανότητα αποτροπής, αποτελεσματικότερο συντονισμό υπηρεσιών ασφαλείας και ανταλλαγής πληροφοριών. Πρέπει να αποκαταστήσουν το πληγωμένο αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες με μέτρα που κάνουν ορατή τη δημόσια δύναμη. Αλλά πρέπει, ταυτόχρονα, και να αφαιρέσουν από τους σκοτεινούς προπαγανδιστές του θανάτου το έδαφος της στρατολόγησης νέων οπαδών και εκτελεστών. Να εμποδίσουν, δηλαδή, την αδιάκριτη στοχοποίηση των μουσουλμάνων ή των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή, την περαιτέρω περιθωριοποίησή τους. Οχι απλώς επειδή θα ήταν άδικο. Αλλά επειδή θα ήταν επικίνδυνο.

Αυτό το τρίτο είναι, προφανώς, και το δυσκολότερο.

Απαιτεί, από τη μια, την επιτυχή αντιμετώπιση του ISIS στο πεδίο της μάχης, στο Ιράκ και στη Συρία, ώστε να του αφαιρεθεί το φωτοστέφανο του ανίκητου μαχητή που μαγνητίζει καταραμένους, περιθωριοποιημένους σουνιτικούς πληθυσμούς που βρίσκονται σε αναζήτηση ταυτότητας. Απαιτεί, από την άλλη, και την αναστροφή της διαδικασίας περιθωριοποίησης, της οικονομικής και πολιτιστικής απομόνωσης των νέων που ζουν στα μπανλιέ της Γαλλίας ή του Βελγίου, η οποία έχει επιταθεί την τελευταία δεκαετία.

Η ιστορία των δραστών του μακελειού στις Βρυξέλλες είναι, νομίζω, διδακτική. Βέλγοι υπήκοοι, γεννημένοι και μεγαλωμένοι εκεί, δεν στρατολογήθηκαν σε τζαμιά ή μεντρεσέδες, αλλά στους δρόμους μιας γειτονιάς όπου έκαναν καριέρα ως διακινητές ναρκωτικών πρώτα, δράστες ένοπλων ληστειών στη συνέχεια. Το ότι από αυτό το εντελώς αντιθρησκευτικό περιβάλλον προέκυψαν βομβιστές αυτοκτονίας στο όνομα ενός αβυσσαλέου μίσους προς την ίδια τους την πόλη και το ότι οι φορείς ενός τέτοιου μίσους έβρισκαν αρκετή κατανόηση και υποστήριξη στον κύκλο τους, ώστε να κρύβεται επιτυχώς επί 125 ημέρες στο οικοδομικό τετράγωνο όπου ζούσε προηγουμένως και όπου αναζητούνταν ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, κλονίζουν όλες τις βολικές βεβαιότητες και τις στερεότυπες αντιλήψεις μας για το ίδιο το τρομοκρατικό φαινόμενο και τα μέσα που διαθέτουμε (ή δεν διαθέτουμε) ώστε να το αντιμετωπίσουμε.

Κι ίσως το δυσκολότερο να είναι αυτό: Οπως θύμιζε προχθές ο Τομά Πικετί, η Ευρώπη πριν από την κρίση του 2008, αφομοίωνε χωρίς μεγάλα προβλήματα περίπου 1 εκατομμύριο νέους μετανάστες κάθε χρόνο. Η Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, είχε αφομοιώσει περί το ενάμισι εκατομμύριο μετανάστες, οι οποίοι δημιούργησαν νέες θέσεις εργασίας και εισέφεραν θετικά στο ΑΕΠ της. Μετά την κρίση, όμως, η αφομοίωση γίνεται δυσκολότερη, όχι μόνο για νεοεισερχόμενους αλλά και για ήδη εγκατεστημένους πληθυσμούς. Με αυτήν την έννοια, η επιστροφή της ευρωπαϊκής οικονομίας σε περιβάλλον ανάπτυξης και η αντιμετώπιση του προβλήματος ασφάλειας μπορεί και να είναι στόχοι περισσότερο συνδεδεμένοι απ’ ό,τι φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Και γι’ αυτό δυσκολότεροι.

Θέματα επικαιρότητας: Τρομοκρατία

Ο Κουφοντίνας και ο λάκκος…

Γιώργος Καρελιάς, 2021-03-03

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι εξαρχής. Όσοι υποστηρίζουμε το αίτημα...

Περισσότερα

Η τρομοκρατία ξανά στο προσκήνιο;

Παύλος Τσίμας, 2017-05-27

Ερωτήματα πολλά βουίζουν στ’ αφτιά μας από το βράδυ της...

Περισσότερα

Ξέφυγε το τζίνιΜαρία Χούκλη

Μαρία Χούκλη, 2016-12-19

Αν ήταν ταινία θα έσπαγε ταμεία. Ξαφνικά συσσωρεύτηκε τόση...

Περισσότερα
Γιώργος Σιακαντάρης

Θεέ μου, τώρα είμαι και με τη Μέρκελ;

Γιώργος Σιακαντάρης, 2016-08-11

Όταν έγραψα, εδώ στην Athens Voice, δυο άρθρα στα οποία δήλωνα...

Περισσότερα

Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας

Ανδρέας Πανταζόπουλος, 2016-08-07

Υπάρχει μια βαθιά υποκριτική αντίληψη για την πολιτική,...

Περισσότερα
Γιώργος Σιακαντάρης

Πώς απαντάμε στους τζιχαντιστές

Γιώργος Σιακαντάρης, 2016-07-31

Μετά τη σφαγή της Νίκαιας, η τρίτη μαζική επίθεση που δέχεται...

Περισσότερα

Απέναντι στον τρόμο

Παύλος Τσίμας, 2016-03-25

Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι τα σύνορα των ΗΠΑ θα κλείσουν,...

Περισσότερα

Στα σχολεία της Ευρώπης φοίτησαν οι τρομοκράτες- Δεν είναι σε πόλεμο Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, 2016-03-24

«Φαίνεται ως εάν η τρομοκρατία, η οποία μας χτυπά σήμερα,...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Νίκος Μπίστης

Γιά ένα νέο Μέτωπο Λογικής στην εεξωτερική πολιτική

Νίκος Μπίστης, 2024-12-02

Πριν μια βδομάδα η Εποχή είχε φιλοξενήσει άρθρο μου για...

Σωτήρης Βαλντέν

Όχι στο ”πατριωτικό Μέτωπο”

Σωτήρης Βαλντέν, 2024-12-01

Κάθε μέρα που περνά, τα «ήρεμα νερά» στις ελληνοτουρκικές...

Δημήτρης Λιάκος

Σκέψεις, με αφορμή το βιβλίο της Άνγκελα Μέρκελ

Δημήτρης Λιάκος, 2024-12-01

Η έκδοση των απομνημονευμάτων της Άνγκ. Μέρκελ και οι αναφορές...

Στέργιος Καλπάκης

Αφετηρία μιας νέας εποχής ανάκαμψης

Στέργιος Καλπάκης, 2024-11-26

Μετά από όσα συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε απαιτούνται...

Χρήστος Ροζάκης

Ανατρέχοντας στο παρελθόν των ελληνοτουρκικών

Χρήστος Ροζάκης, 2024-11-23

Οι ομάδες του «πατριωτικού μετώπου» έχουν οργιάσει με μια...

Αντώνης Λιάκος

Μπορεί να επιβιώσει η Αριστερά;

Αντώνης Λιάκος, 2024-11-24

Δεδομένων του κατακερματισμού, της απώλειας επιρροής και...

Δημήτρης Χατζησωκράτης

Συνέδριο καμπής…

Δημήτρης Χατζησωκράτης, 2024-11-07

Αύριο το απόγευμα ξεκινάει τις εργασίες του το Έκτακτο...

Σωτήρης Βαλντέν

Ελληνοτουρκικά: ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς και η αντιπολίτευση

Σωτήρης Βαλντέν, 2024-10-29

Οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για αποκλιμάκωση και διάλογο...

Μαριλένα Κοππά

Κάποιες σκέψεις για τον ελληνοτουρκικό διάλογο

Μαριλένα Κοππά, 2024-10-26

Χρειάζεται αποφασιστικότητα, σχεδιασμός και εξαιρετικά...

Δειλά βήματα στο Κυπριακό

Κυριάκος Πιερίδης, 2024-10-20

Η «διευρυμένη συνάντηση» που προανήγγειλε ο Γκουτέρες...

Τα μίλια και η θάλασσα

Παύλος Τσίμας, 2024-10-19

Συμπληρώνονται, αυτές τις ημέρες, 51 χρόνια από τότε που...

Θόδωρος Τσίκας

Ελλάδ, Ισραήλ και κρίση στη Μέση Ανατολή

Θόδωρος Τσίκας, 2024-10-12

Στη χώρα μας ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται μεταξύ δύο...

×
×