Ν.Δ.: Προς νέο πλήγμα μετά την ήττα;
Κώστας Κάρης, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2009-11-15
Η αλλαγή των δημοσκοπικών συσχετισμών για την ηγεσία της Ν.Δ. φέρνει στο προσκήνιο ως ισχυρή την πιθανότητα εκλογής του Αντώνη Σαμαρά στον δεύτερο γύρο. Και ανεβάζουν την ένταση.
Η εκλογή είναι πρωτίστως εσωτερική διαδικασία της Ν.Δ. Έτσι πρέπει να είναι. Αυτό επιβάλλει ο σεβασμός της αυτοτέλειας κάθε κόμματος, η προώθηση της δημοκρατικής λειτουργίας όλων των κομμάτων. Την ευθύνη των τελικών αποφάσεων την έχει και θα την έχει το σύνθετο σύστημα της κομματικής εξουσίας της συντηρητικής παράταξης, που αυτή τη φορά, μετά την παραίτηση Καραμανλή, δεν είχε έτοιμη, ευρέως αποδεκτή λύση αντικατάστασής του. Διοργάνωσε την προσφυγή στη βάση, διαδικασία που έχει εξελιχθεί σε αμφίρροπη αναμέτρηση, κλιμακούμενης έντασης και δύο γύρων.
Οι κομματικοί παίρνουν την απόφαση μεν, κρίνονται όλοι δε. Και συνολικά το κόμμα για τη δημοκρατικότητά του. Τι θα ψηφίσουν στις 29 του μήνα; Πόσο σαφείς και ομολογημένες δημόσια είναι οι πολιτικές διαφορές Μπακογιάννη - Σαμαρά; Όλοι ψαχνουν, αλλά ουδείς έχει καταλάβει τι διαφορετικό πιστεύουν, αν και γωρίζουμε πολύ καλά τη διαφορετική πολιτική διαδρομή τους. Η επιλογή θα αφορά τις πολιτικές ή μόνον το ποιος θα είναι ο αρχηγός; Οι διαφορές γιατί μένουν στη σκιά; Βεβαίως, το κάθε κόμμα όπως μπορεί και αντέχει συζητάει τις αλήθειες, αλήθειες που όλη η κοινωνία συζητά ανοιχτά...
Οι διαφορές πολιτικής -ομολογημένες ή μη- είναι το ένα κεφάλαιο των επιπτώσεων. Εκεί, μόνον στα θέματα εξωτερικής πολιτικής -ειδικά λεγόμενα εθνικά- έχουμε δει κάποια διαφορά: ο Αντώνης Σαμαράς έχει παίξει το χαρτί του υπερπατριώτη ως υπουργός, χωρίς πολιτικό όφελος γι’ αυτόν και με μεγάλη ζημία για τη χώρα. Η Ντόρα Μπακογιάννη έδρασε πιο προσεκτικά, είναι αλήθεια, αλλά δεν διαμόρφωσε, πάντως άλλη πρόταση.
Διαχειρίστηκε μαζί με τον Κ. Καραμανλή τα αδιέξοδα της επικρατούσας εξωτερικής πολιτικής δια της μεθόδου της αναβολής. Επομένως, είναι εύλογο να περιμένουμε από τη Ν.Δ. με τον Αντ. Σαμαρά να επιχειρεί δεξιά, εθνικιστική πίεση προς την κυβέρνηση Παπανδρέου, με δημόσιες τοποθετήσεις και με την αδιαφανή δράση των δεξιών κρατικών στελεχών. Ενώ από την ηγεσία Μπακογιάννη περισσότερο αναμένουμε μια κάπως ευέλικτη γραμμή που θα επιχειρεί να εναρμονίζεται με τις επικρατούσες διεθνώς τάσεις.
Στον τομέα της οικονομίας, μετα την κατάρρευση γοητείας του νεοφιλελευθερισμού, δεν υπάρχουν ορατές διαφορές. Πολιτική αντι-ΠΑΣΟΚ, με έλξη προς τις ιδιωτικοποιήσεις και πολλά λόγια για την οικονομία της αγοράς. Όμως το φορτίο της απροσδόκητης συντριβής της δημοσιονομικής πολιτικής του 2009 δύσκολα θα μπορέσει να σηκώσει ο όποιος ή όποια αρχηγός της Ν.Δ. Και πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να απορρίψει την κληρονομιά Παπαθανασίου.
Η επιλογή του/της νέου προέδρου της Ν.Δ. θα έχει ευρύτερη σημασία και μια άλλη σκοπιά : Αν θα προκαλέσει διεργασίες ρήξεων και αναδιάταξης στον συντηρητικό χώρο και στο πολιτικό σύστημα. Παρά τα λόγια και τους όρκους περί ενότητας. Το πρόβλημα ΛΑΟΣ είναι παρόν και οποιδήποτε ελπίδα επιστροφής στην εξουσία πρέπει να συνδυαστεί με τη συμπίεσή του. Η σημερινή εικόνα είναι ότι η ηγεσία Σαμαρά θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση προς το κόμμα του Καρατζαφέρη. Αλλά, τι θα γίνει με το κέντρο; Θα αφεθεί στην έλξη του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου ή θα μπουν μπρος οι διαδικασίες δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα;
Η δραματική ήττα του Οκτωβρίου θα ολοκληρωθεί από μια τραυματική διαδικασία που θα πλήξει καίρια τον ένα πόλο του συστήματος της δικομματικής εναλλαγής, του κυβερνητικού εκκρεμούς μας; Και οι δύο υποψήφιοι της Ν.Δ. δεν μας δείχνουν ότι προσφέρουν μια καινούργια πολιτική πρόταση που να αφορά την κοινωνία, έστω να υπαινίσσεται την ανασύνταξη σε νέες βάσεις της συντηρητικής παράταξης.
Τώρα η πολιτική εκπροσώπηση της κοινωνικής συντήρησης βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της - και μπορεί να πάει ακόμη χειρότερα. Μήπως τώρα είναι η στιγμή μιας αποτελεσματικής, ενωτικής, δυναμικής πρωτοβουλίας των πραγματικών πολιτικών αντιπάλων της που να προκαλέσει τις ρήξεις με το πελατειακό, διαφθαρμένο κράτος, υπέρ των συλλογικών αξιών και της κοινωνικής αλληλεγύης;
Η εκλογή είναι πρωτίστως εσωτερική διαδικασία της Ν.Δ. Έτσι πρέπει να είναι. Αυτό επιβάλλει ο σεβασμός της αυτοτέλειας κάθε κόμματος, η προώθηση της δημοκρατικής λειτουργίας όλων των κομμάτων. Την ευθύνη των τελικών αποφάσεων την έχει και θα την έχει το σύνθετο σύστημα της κομματικής εξουσίας της συντηρητικής παράταξης, που αυτή τη φορά, μετά την παραίτηση Καραμανλή, δεν είχε έτοιμη, ευρέως αποδεκτή λύση αντικατάστασής του. Διοργάνωσε την προσφυγή στη βάση, διαδικασία που έχει εξελιχθεί σε αμφίρροπη αναμέτρηση, κλιμακούμενης έντασης και δύο γύρων.
Οι κομματικοί παίρνουν την απόφαση μεν, κρίνονται όλοι δε. Και συνολικά το κόμμα για τη δημοκρατικότητά του. Τι θα ψηφίσουν στις 29 του μήνα; Πόσο σαφείς και ομολογημένες δημόσια είναι οι πολιτικές διαφορές Μπακογιάννη - Σαμαρά; Όλοι ψαχνουν, αλλά ουδείς έχει καταλάβει τι διαφορετικό πιστεύουν, αν και γωρίζουμε πολύ καλά τη διαφορετική πολιτική διαδρομή τους. Η επιλογή θα αφορά τις πολιτικές ή μόνον το ποιος θα είναι ο αρχηγός; Οι διαφορές γιατί μένουν στη σκιά; Βεβαίως, το κάθε κόμμα όπως μπορεί και αντέχει συζητάει τις αλήθειες, αλήθειες που όλη η κοινωνία συζητά ανοιχτά...
Οι διαφορές πολιτικής -ομολογημένες ή μη- είναι το ένα κεφάλαιο των επιπτώσεων. Εκεί, μόνον στα θέματα εξωτερικής πολιτικής -ειδικά λεγόμενα εθνικά- έχουμε δει κάποια διαφορά: ο Αντώνης Σαμαράς έχει παίξει το χαρτί του υπερπατριώτη ως υπουργός, χωρίς πολιτικό όφελος γι’ αυτόν και με μεγάλη ζημία για τη χώρα. Η Ντόρα Μπακογιάννη έδρασε πιο προσεκτικά, είναι αλήθεια, αλλά δεν διαμόρφωσε, πάντως άλλη πρόταση.
Διαχειρίστηκε μαζί με τον Κ. Καραμανλή τα αδιέξοδα της επικρατούσας εξωτερικής πολιτικής δια της μεθόδου της αναβολής. Επομένως, είναι εύλογο να περιμένουμε από τη Ν.Δ. με τον Αντ. Σαμαρά να επιχειρεί δεξιά, εθνικιστική πίεση προς την κυβέρνηση Παπανδρέου, με δημόσιες τοποθετήσεις και με την αδιαφανή δράση των δεξιών κρατικών στελεχών. Ενώ από την ηγεσία Μπακογιάννη περισσότερο αναμένουμε μια κάπως ευέλικτη γραμμή που θα επιχειρεί να εναρμονίζεται με τις επικρατούσες διεθνώς τάσεις.
Στον τομέα της οικονομίας, μετα την κατάρρευση γοητείας του νεοφιλελευθερισμού, δεν υπάρχουν ορατές διαφορές. Πολιτική αντι-ΠΑΣΟΚ, με έλξη προς τις ιδιωτικοποιήσεις και πολλά λόγια για την οικονομία της αγοράς. Όμως το φορτίο της απροσδόκητης συντριβής της δημοσιονομικής πολιτικής του 2009 δύσκολα θα μπορέσει να σηκώσει ο όποιος ή όποια αρχηγός της Ν.Δ. Και πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να απορρίψει την κληρονομιά Παπαθανασίου.
Η επιλογή του/της νέου προέδρου της Ν.Δ. θα έχει ευρύτερη σημασία και μια άλλη σκοπιά : Αν θα προκαλέσει διεργασίες ρήξεων και αναδιάταξης στον συντηρητικό χώρο και στο πολιτικό σύστημα. Παρά τα λόγια και τους όρκους περί ενότητας. Το πρόβλημα ΛΑΟΣ είναι παρόν και οποιδήποτε ελπίδα επιστροφής στην εξουσία πρέπει να συνδυαστεί με τη συμπίεσή του. Η σημερινή εικόνα είναι ότι η ηγεσία Σαμαρά θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση προς το κόμμα του Καρατζαφέρη. Αλλά, τι θα γίνει με το κέντρο; Θα αφεθεί στην έλξη του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου ή θα μπουν μπρος οι διαδικασίες δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα;
Η δραματική ήττα του Οκτωβρίου θα ολοκληρωθεί από μια τραυματική διαδικασία που θα πλήξει καίρια τον ένα πόλο του συστήματος της δικομματικής εναλλαγής, του κυβερνητικού εκκρεμούς μας; Και οι δύο υποψήφιοι της Ν.Δ. δεν μας δείχνουν ότι προσφέρουν μια καινούργια πολιτική πρόταση που να αφορά την κοινωνία, έστω να υπαινίσσεται την ανασύνταξη σε νέες βάσεις της συντηρητικής παράταξης.
Τώρα η πολιτική εκπροσώπηση της κοινωνικής συντήρησης βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της - και μπορεί να πάει ακόμη χειρότερα. Μήπως τώρα είναι η στιγμή μιας αποτελεσματικής, ενωτικής, δυναμικής πρωτοβουλίας των πραγματικών πολιτικών αντιπάλων της που να προκαλέσει τις ρήξεις με το πελατειακό, διαφθαρμένο κράτος, υπέρ των συλλογικών αξιών και της κοινωνικής αλληλεγύης;