Η σημειολογία ως μυθοπλασία
Γιώργος Παππάς, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-01-15
Οι απόψεις περί «κεντροαριστεράς» του σ. Λ. Κύρκου είναι γνωστές και, βέβαια, σεβαστές. Είναι θέσεις που παρουσιάσΤηκαν την προηγούμενη εικοσαετία, συζητήθηκαν, εφαρμόστηκαν στην Ευρώπη και απορρίφθηκαν από την κοινωνία των πολιτών και τα συνέδρια της ανανεωτικής αριστεράς. Είναι γνωστό το κόστος για τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς που συμμετείχαν στην « κεντροαριστερή» συνδιαχείριση, κόστος όχι μόνον πολιτικό, αλλά κυρίως ηθικό και υπαρξιακό. Σοβαρό κόστος πλήρωσε και η δική μας αριστερά.
Σήμερα ο εξορθολογισμένος λόγος, που σαφώς υπάρχει στις τάσεις και εκφωνείται στον ΣΥΝ, συμπεριλαμβάνει ως προϋπόθεση για την πολιτική των συμμαχιών, σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο, την ύπαρξη συγκεκριμένων προγραμματικών ταυτίσεων, στόχων, μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, που θα υπηρετούν την παθολογία των προβλημάτων, των αναγκών του πολίτη και της χώρας μας και τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, με άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση.
Είναι ευχάριστο, πιστεύω σε όλους του ΣΥΝ, ότι ο πολιτικός κόσμος τιμά την πολιτική συνεισφορά στην πολιτική μας ζωή ενός σ. μας, του Λ. Κύρκου. Όμως είναι δυσάρεστο η εκδήλωση τιμής να μετατρέπεται σε δημόσια πολιτική παρέμβαση, σε πολιτικό εξαγνισμό του ΠΑΣΟΚ, σε «αριστερή» επαναβάπτιση του ΠΑΣΟΚ, σε πολιτική πρόταση για πολιτική συναίνεση και συνεννόηση στη βάση «των αρχών !! για να πάει ο τόπος μπροστά», σε τεχνική διαχείρισης εξουσίας και «πολιτικό δούλεμα», σε αποπροσανατολισμό της εκλογικής μας βάσης, σε προσβλητική μη πρόσκληση του προέδρου του ΣΥΝ, σε προσβλητικό μένος με αναφορές σε λάθη ή παραλείψεις του, σε πολιτική συμμαχιών όπου «διαλέγομαι με όλο το πολιτικό φάσμα εκτός του μισού μου εαυτού και του μισού μου αξιακού περιεχομένου», σε σημειολογία που οργανώνει ανέξοδα τη μυθοπλασία του αριστερού χαρακτήρα του βαθιά συντηρητικού ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα διαμορφώνει πολιτικό κόστος για τον δικό μας πολιτικό χώρο.
Είναι ακόμη πιο δυσάρεστο ότι αυτή η πραγματικότητα σταθερά επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια προκαλώντας πολιτικό αποπροσανατολισμό, αποχωρήσεις, συντηρητικοποίηση, χάος στον πολιτικό ορθολογισμό του πολιτικού μας χώρου, και επιβεβαιώνει το διαχρονικό έλλειμμα στην πολιτική ανάλυση και σκέψη του αγαπητού σ. Λ. Κύρκου.
Όλα αυτά εδράζονται σε μια πρόταση και πρωτοβουλία που προτρέπει να υπάρξει συναίνεση του πολιτικού φάσματος στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας και κεντροαριστερή κυβέρνηση. Η πολιτική συναίνεση προϋποθέτει, πέρα από τις αρχές, τη γενικότερη ή και την επιμέρους προγραμματική σύγκλιση και είναι ανάλογή της. Το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνοντας ότι δεν έχει αλλάξει, παρουσιάζεται στις 100 πρώτες μέρες της διαχείρισής του προγραμματικά απροετοίμαστο και ελλειμματικότατο, αναντίστοιχο με τον προεκλογικό του λόγο, δημοκρατικά ρηχό και υποκριτικό, με τη σημειολογία της ονομασίας των υπουργείων του να κυριαρχεί στο προγραμματικό του κενό. Πρόκειται για το κλασσικό ΠΑΣΟΚ με πράσινη οικονομία, όχι επεξεργασμένη και βιαίως προγραμματικά ενσωματωμένη, και με ολίγον Διαδίκτυο, καθόλου συμμετοχικό και αμεσοδημοκρατικό όπως διαβεβαίωνε. Μπροστά στα σοβαρότατα προβλήματα του τόπου, που απαιτούν άμεσες λύσεις με μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, κανείς δεν προτιμά να μείνει στην ιστορία μας ως η κυβέρνηση της «μυθοπλαστικής σημειολογίας», που στη συγκυρία βρίσκει κοινό «αναγεννητικό» πολιτικό τόπο με τη μυθοπλασία της κεντροαριστεράς και ευτυχώς που δεν εξαγγέλλεται κοινός τόπος με τις αυθεντίες της μυθοπλασίας, το ΚΚΕ.
Δυσάρεστο είναι επίσης ότι μέλη της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, αφού εγκλωβίσθηκαν από την πρόσκλησή τους στην εκδήλωση, που αδίκως σήμερα, τους ενοχοποίησε ακόμη μια φορά με τη μυθοπλασία της κεντροαριστεράς και τη γενικότερη σημειολογία υπονομεύοντας έτσι τη θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας της συλλογικότητας που συγκροτεί σήμερα τον ανανεωτικό χώρο ( «Ανανεωτική πτέρυγα» « Πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς», «ΑΡΣΗ» ), που πιστεύει ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις προγραμματικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και θέλει να μείνει σε θέση δημιουργικής, προγραμματικής αντιπολίτευσης Οι προσπάθειες να ξεκαθαρίσουν, ακόμη μια φορά, τα πράγματα με συνεντεύξεις την επομένη οι σ. Κουβέλης και Παπαδημούλης, δηλώνοντας το γνωστό και το αυτονόητο, δεν μετριάζουν το μέγεθος του αποπροσανατολισμού.
Η αναγκαία πολιτικοϊδεολογική ανασυγκρότηση της ανανεωτικής αριστεράς μπορεί να γίνει μόνον με σεβασμό στο αξιακό της περιεχόμενο, τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό, τις εναλλακτικές προγραμματικές προτάσεις και δράσεις, και την εργασία για την ανάπτυξη της αμεσοδημοκρατικής πολιτικής διαδικασίας στη δομή και τις λειτουργίες του κόμματος των μελών, μακριά από ηγεμονισμούς και επιβουλές παραγόντων.
Περισσότερος ορθολογισμός και εργασία στα προγραμματικά μας κείμενα, λιγότερο άκριτος λαϊκιστικός, καταγγελτικός, απαξιωτικός λόγος και πρακτική, είναι οι αναγκαίοι όροι για να ασκήσουμε πολιτική συμμετέχοντας δημιουργικά στο πολιτικό γίγνεσθαι με εναλλακτικές προγραμματικές προτάσεις και δράσεις, πάνω στα πιεστικά προβλήματα των πολιτών, της χώρας και της καθημερινότητάς μας.
Σήμερα ο εξορθολογισμένος λόγος, που σαφώς υπάρχει στις τάσεις και εκφωνείται στον ΣΥΝ, συμπεριλαμβάνει ως προϋπόθεση για την πολιτική των συμμαχιών, σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο, την ύπαρξη συγκεκριμένων προγραμματικών ταυτίσεων, στόχων, μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, που θα υπηρετούν την παθολογία των προβλημάτων, των αναγκών του πολίτη και της χώρας μας και τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, με άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση.
Είναι ευχάριστο, πιστεύω σε όλους του ΣΥΝ, ότι ο πολιτικός κόσμος τιμά την πολιτική συνεισφορά στην πολιτική μας ζωή ενός σ. μας, του Λ. Κύρκου. Όμως είναι δυσάρεστο η εκδήλωση τιμής να μετατρέπεται σε δημόσια πολιτική παρέμβαση, σε πολιτικό εξαγνισμό του ΠΑΣΟΚ, σε «αριστερή» επαναβάπτιση του ΠΑΣΟΚ, σε πολιτική πρόταση για πολιτική συναίνεση και συνεννόηση στη βάση «των αρχών !! για να πάει ο τόπος μπροστά», σε τεχνική διαχείρισης εξουσίας και «πολιτικό δούλεμα», σε αποπροσανατολισμό της εκλογικής μας βάσης, σε προσβλητική μη πρόσκληση του προέδρου του ΣΥΝ, σε προσβλητικό μένος με αναφορές σε λάθη ή παραλείψεις του, σε πολιτική συμμαχιών όπου «διαλέγομαι με όλο το πολιτικό φάσμα εκτός του μισού μου εαυτού και του μισού μου αξιακού περιεχομένου», σε σημειολογία που οργανώνει ανέξοδα τη μυθοπλασία του αριστερού χαρακτήρα του βαθιά συντηρητικού ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα διαμορφώνει πολιτικό κόστος για τον δικό μας πολιτικό χώρο.
Είναι ακόμη πιο δυσάρεστο ότι αυτή η πραγματικότητα σταθερά επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια προκαλώντας πολιτικό αποπροσανατολισμό, αποχωρήσεις, συντηρητικοποίηση, χάος στον πολιτικό ορθολογισμό του πολιτικού μας χώρου, και επιβεβαιώνει το διαχρονικό έλλειμμα στην πολιτική ανάλυση και σκέψη του αγαπητού σ. Λ. Κύρκου.
Όλα αυτά εδράζονται σε μια πρόταση και πρωτοβουλία που προτρέπει να υπάρξει συναίνεση του πολιτικού φάσματος στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας και κεντροαριστερή κυβέρνηση. Η πολιτική συναίνεση προϋποθέτει, πέρα από τις αρχές, τη γενικότερη ή και την επιμέρους προγραμματική σύγκλιση και είναι ανάλογή της. Το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνοντας ότι δεν έχει αλλάξει, παρουσιάζεται στις 100 πρώτες μέρες της διαχείρισής του προγραμματικά απροετοίμαστο και ελλειμματικότατο, αναντίστοιχο με τον προεκλογικό του λόγο, δημοκρατικά ρηχό και υποκριτικό, με τη σημειολογία της ονομασίας των υπουργείων του να κυριαρχεί στο προγραμματικό του κενό. Πρόκειται για το κλασσικό ΠΑΣΟΚ με πράσινη οικονομία, όχι επεξεργασμένη και βιαίως προγραμματικά ενσωματωμένη, και με ολίγον Διαδίκτυο, καθόλου συμμετοχικό και αμεσοδημοκρατικό όπως διαβεβαίωνε. Μπροστά στα σοβαρότατα προβλήματα του τόπου, που απαιτούν άμεσες λύσεις με μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, κανείς δεν προτιμά να μείνει στην ιστορία μας ως η κυβέρνηση της «μυθοπλαστικής σημειολογίας», που στη συγκυρία βρίσκει κοινό «αναγεννητικό» πολιτικό τόπο με τη μυθοπλασία της κεντροαριστεράς και ευτυχώς που δεν εξαγγέλλεται κοινός τόπος με τις αυθεντίες της μυθοπλασίας, το ΚΚΕ.
Δυσάρεστο είναι επίσης ότι μέλη της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, αφού εγκλωβίσθηκαν από την πρόσκλησή τους στην εκδήλωση, που αδίκως σήμερα, τους ενοχοποίησε ακόμη μια φορά με τη μυθοπλασία της κεντροαριστεράς και τη γενικότερη σημειολογία υπονομεύοντας έτσι τη θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας της συλλογικότητας που συγκροτεί σήμερα τον ανανεωτικό χώρο ( «Ανανεωτική πτέρυγα» « Πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς», «ΑΡΣΗ» ), που πιστεύει ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις προγραμματικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και θέλει να μείνει σε θέση δημιουργικής, προγραμματικής αντιπολίτευσης Οι προσπάθειες να ξεκαθαρίσουν, ακόμη μια φορά, τα πράγματα με συνεντεύξεις την επομένη οι σ. Κουβέλης και Παπαδημούλης, δηλώνοντας το γνωστό και το αυτονόητο, δεν μετριάζουν το μέγεθος του αποπροσανατολισμού.
Η αναγκαία πολιτικοϊδεολογική ανασυγκρότηση της ανανεωτικής αριστεράς μπορεί να γίνει μόνον με σεβασμό στο αξιακό της περιεχόμενο, τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό, τις εναλλακτικές προγραμματικές προτάσεις και δράσεις, και την εργασία για την ανάπτυξη της αμεσοδημοκρατικής πολιτικής διαδικασίας στη δομή και τις λειτουργίες του κόμματος των μελών, μακριά από ηγεμονισμούς και επιβουλές παραγόντων.
Περισσότερος ορθολογισμός και εργασία στα προγραμματικά μας κείμενα, λιγότερο άκριτος λαϊκιστικός, καταγγελτικός, απαξιωτικός λόγος και πρακτική, είναι οι αναγκαίοι όροι για να ασκήσουμε πολιτική συμμετέχοντας δημιουργικά στο πολιτικό γίγνεσθαι με εναλλακτικές προγραμματικές προτάσεις και δράσεις, πάνω στα πιεστικά προβλήματα των πολιτών, της χώρας και της καθημερινότητάς μας.
