Προσοχή, κίνδυνος, από εδώ θα περάσει πορεία!

Την ώρα που έχουμε τρεις δολοφονημένους από εμπρησμό, έχουμε και μια προσπάθεια επιμερισμού των ευθυνών για την πράξη αυτή και στον εργοδότη της τράπεζας. Προβάλλεται ως ενοχοποιητικό στοιχείο γι’ αυτό η εργασιακή πίεση να μην απεργούν γενικά, αλλά και το γεγονός ότι μια τέτοια μέρα, με μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, δεν έκλεισε το κατάστημα και έτσι εκτέθηκαν οι εργαζόμενοι σε αυτόν το κίνδυνο. Επιπλέον, ότι δεν είχε τηρήσει όλα τα μέτρα ασφάλειας και πυρασφάλειας (απέναντι σε κίνδυνο πυρκαγιάς υποθέτω και όχι εμπρησμού, που φαντάζομαι ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα), έτσι που …όταν πέφτουν μολότωφ και μπουκάλια με βενζίνη, αυτοί να μην μπορούν να φύγουν με ασφάλεια!

Ο ισχυρισμός μού φαίνεται εξωφρενικός. Χωρίς (;) να το καταλαβαίνουν, περνούν το εξής μήνυμα στην κοινωνία: Όταν γίνεται μια μεγάλη -ή και μεσαία- διαδήλωση στην Αθήνα να κλείνετε τα καταστήματά σας, τα γραφεία σας, να φεύγετε από τα σπίτια σας -όσων τα σπίτια βρίσκονται κατά μήκος της πορείας-, γιατί το πιο πιθανό, σχεδόν βέβαιο, είναι ότι θα πέσουν μολότωφ και θα γίνουν εμπρησμοί και καλό είναι να μην είστε εκεί για να μην κινδυνεύσετε να καείτε!

Οι ίδιοι που τα λένε αυτά, βέβαια, καλούν τον κόσμο να διαδηλώσει στις ίδιες πορείες …εκθέτοντάς τον στους ίδιους περίπου κινδύνους.

Ζητάνε, δηλαδή, από τους άλλους να φοβηθούν, να τρομοκρατηθούν, να επηρεαστούν από τη φασίζουσα τρομοκρατία. Αυτήν που με τις μεθόδους της μοιάζει όλο και πιο πολύ με αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμά.

Ο Βγενόπουλος δεν το έκανε, βέβαια, για λόγους …αντίστασης στη λογική αυτή!

Το κτήριο που δουλεύω στο κέντρο της Αθήνας κάηκε, εν μέρει, το βράδυ της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου 2008. Είναι κτήριο γραφείων, και την ώρα εκείνη συνήθως δεν έχει εργαζόμενους, έχει όμως φύλακα-θυρωρό όλο το 24ωρο και εκτάκτως και κανέναν εργαζόμενο αυτοαπασχολούμενο σε κάποιο γραφείο! Δεν ήταν κτήριο πιθανός στόχος, όπως μια τράπεζα καλή ώρα, άρα όχι υψηλού κινδύνου κατά τη λογική αυτή. Όμως, είχε την ατυχία να βρίσκεται δίπλα σε μια τράπεζα η οποία πυρπολήθηκε και η φωτιά επεκτάθηκε και στα δίπλα γραφεία και καταστήματα, κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάθε πυρκαγιά-εμπρησμό.

Άρα, το σωστό είναι να πούμε, εκκενώστε όλα τα κτήρια «υψηλού κινδύνου» και όλα τα διπλανά και παραδιπλανά που μπορεί να κινδυνεύσουν, επίσης!

Προσοχή, κίνδυνος, από εδώ θα περάσει πορεία!

Σκέτος παραλογισμός, δηλαδή! Από αυτούς που επιθυμούν να έχουμε ειρηνικές πορείες και ταυτόχρονα διαχέουν τις ευθύνες για εμπρησμούς και καταστροφές που χαλούν τον ειρηνικό χαρακτήρα μιας πορείας, και σε όσους δεν τηρούν τους εργασιακούς νόμους και δεν παίρνουν μέτρα πυρασφάλειας απέναντι σε εμπρησμούς!

Δεν ξέρω αν κάποιος θα έβαζε το χέρι του στη φωτιά ότι η ΟΤΟΕ, π.χ., έχει στα γραφεία της ανάλογα μέτρα, αν το έχουν τα γραφεία κομμάτων που διαμαρτύρονται, αν το έχουν διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ή στις πολυκατοικίες που μένουμε. Είναι βέβαιο ότι στη μεγάλη πλειοψηφία δεν τηρούνται ανάλογα μέτρα. Κακό, πολύ κακό βέβαια, αλλά όχι και να ενοχοποιούνται για τον θάνατο από εμπρησμό, όσοι δεν το έκαναν!

Για τους 3 θανάτους ευθύνονται απολύτως και αποκλειστικά όσοι έβαλαν φωτιά στην τράπεζα! Και το φαινόμενο αυτό είναι τόσο σοβαρό, που μπορεί να λειτουργήσει εντελώς αποπροσανατολιστικά και να θέσει σε τεράστιους κινδύνους συνδικάτα και κόμματα της αριστεράς.

Το χέρι των εμπρηστών δεν το όπλισε η «λαϊκή οργή» για τα μέτρα, όπως πολύ εύκολα και απλοϊκά πιπιλίζεται! Τα τελευταία πολλά, πάρα πολλά χρόνια, όλες οι μεσαίες και μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, τουλάχιστον, συνοδεύονται από μολότωφ και καταστροφές από τις συγκεκριμένες και γνωστές ομάδες. Πολύ πριν τα τωρινά μέτρα και πολύ πριν και από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εκτός κι αν παραδεχτούμε ότι η ελληνική κοινωνία είναι υπό συνεχή θυμό και αγανάκτηση από τη μεταπολίτευση και μετά, πράγμα ελάχιστα σοβαρό να το ισχυριστεί κανείς.

Ο Βγενόπουλος και οι άλλοι επιχειρηματίες που δεν τηρούν τους εργασιακούς νόμους και τα μέτρα ασφαλείας είναι υπόλογοι γι’ αυτά και ότι άλλο τους καταλογίσουμε. Αλλά για τους θανάτους από εμπρησμό στα καταστήματά τους ευθύνονται όσοι τα πυρπολούν. Διαφορετικά, απενοχοποιούμε όσους βαρύνονται με τις εγκληματικές αυτές πράξεις, αλλά και για τον διαρκή εκφοβισμό και την τρομοκράτηση όσων πολιτών επιθυμούν να ασκούν τα δικαιώματά τους και δεν θέλουν να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο. Οι πορείες δεν εμποδίζονται από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας των καταστημάτων κατά μήκος της διαδρομής, ούτε από τις κακές εργασιακές σχέσεις των ίδιων επιχειρήσεων. Επηρεάζονται από όσους έχουν καταφέρει να ταυτίσουν τις πορείες με τις μολότωφ και τις καταστροφές. Και, βεβαίως, από το εύκολο άλλοθι που δίνουν όλοι αυτοί στην αστυνομία να παρεμβαίνει με τον τρόπο που το κάνει, σχεδόν σε κάθε πορεία. «...οι αστυνομικοί επώασαν τους τρομοκράτες, οι οποίοι γέννησαν με τη σειρά τους μια ακόμη ισχυρότερη αστυνομία» (Α. Καμύ).

Η τρομοκρατία και το …«πολιτικό της σκέλος», οι κατ’ ευφημισμόν «αντιεξουσιαστές» αυτού του τύπου, συνιστούν κίνδυνο για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες των πολιτών και ειδικά των «ενεργών πολιτών». Καμία ανοχή, κανένας συμψηφισμός με ευθύνες άλλων. Το αυγό του φιδιού εκκολάφτηκε, ήδη. Και γέννησε πολλά παιδάκια!

Με αυτούς δεν διαφωνούμε απλώς. Είμαστε αντίπαλοι όσο και με το «σύστημα» και λίγο παραπάνω!