Ραδιοτηλεοπτικό χάος
Ριχάρδος Σωμερίτης, ΤΟ ΒΗΜΑ, Δημοσιευμένο: 2010-08-12
Η κυβέρνηση κάνει το ίδιο λάθος με όλες τις προηγούμενες: αναζητεί πρόεδρο για την ΕΡΤ και όχι πολιτική για τα ΜΜΕ. Θα υπάρξουν υποψηφιότητες. Πρέπει να ανταποκρίνονται σε ορισμένες προδιαγραφές: πτυχία, εμπειρία και διάφορα άλλα. Δυστυχώς οι προδιαγραφές δεν περιλαμβάνουν και την από μέρους των υποψηφίων κατάθεση προτάσεων για το μέλλον της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Βέβαια και να το ήθελαν δεν θα το μπορούσαν. Για να έχεις ρεαλιστικό σχέδιο για την ΕΡΤ πρέπει η πολιτεία να έχει σχέδιο για το πώς θα βγούμε από την απίστευτη και ύποπτη αναρχία που χαρακτηρίζει το «στάτους» των ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Τέτοιο σχέδιο δεν υπήρξε και δεν υπάρχει, παρά τους απανωτούς νόμους των 21 τελευταίων χρόνων! Εχουν άδικο όσοι τα βάζουν με το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο που «δεν έβγαλε τις άδειες» παρατείνοντας το χάος και που έχει μετατραπεί σε δικαστήριο ραδιοτηλεοπτικών αδικημάτων και προστάτη της ηθικής μας(!). Γιατί ο κύριος υπαίτιος ήταν και παραμένει ο εκάστοτε «αρμόδιος υπουργός»: αυτός, γιατί έτσι βολεύεται, πατάει πάντα φρένο.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι κυριολεκτικά αφόρητη. Οπως υπάρχουν «εφημερίδες» χωρίς αναγνώστες, έτσι υπάρχουν σε όλη την επικράτεια πλάι στα μεγάλα κανάλια, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, και άπειρα άλλα με αναλογικά ελάχιστους τηλεθεατές και ακροατές. Πώς τα βγάζουν πέρα; Με την κρατική διαφήμιση και την αρχαία τεχνική των πολιτικών και προσωπικών εκβιασμών που κατακτά πλέον και το Διαδίκτυο.
Χιλιάδες νέα παιδιά απασχολούνται σε όλα αυτά τα μέσα και, λογικά, αξιώνουν αναγνώριση και κάλυψη από τους επαγγελματικούς φορείς. Είναι συχνά ειδεχθείς οι όροι εργασίας τους και σε γνωστά μέσα. Στα άλλα είναι ακόμα χειρότεροι. Εχει έτσι δημιουργηθεί ένα μεντιακό προλεταριάτο που η συνεχώς ανανεωμένη πικρία και οργή του αλλάζει σταδιακά τα δεδομένα στις επαγγελματικές ενώσεις. Μια ουσιαστικά νέα πολιτική θα έπρεπε να βάλει τάξη χωρίς να θίξει ελευθερίες. Μέσα στην κρίση που ζούμε αυτή η τάξη μπορεί όμως να οδηγήσει σε ένα πολύ μεγάλο για τα ΜΜΕ κύμα ανεργίας. Η επίγεια ψηφιακή τεχνολογία, που η ουσιαστική γενίκευσή της παράνομα καθυστερεί στη χώρα μας, μπορεί να επιτρέψει δεκάδες νέα κανάλια και συνεπώς μια μεγαλύτερη ακόμα κρίση και μεγαλύτερη ακόμα υπόγεια εξάρτηση των σχετικών «εταιρειών». Μέλλον για την ΕΡΤ χωρίς ένα τολμηρό γενικό σχέδιο για την επίγεια ψηφιακή τηλεόραση είναι δύσκολο να υπάρξει. Και χωρίς μια ΕΡΤ μπροστάρη στον τομέα αυτόν, το μέλλον των ΜΜΕ θα είναι ακόμα πιο σκοτεινό.
Αλλά αν κρίνω από την προκήρυξη για (προσωρινό!) πρόεδρο της ΕΡΤ, πέρα βρέχει.
Βέβαια και να το ήθελαν δεν θα το μπορούσαν. Για να έχεις ρεαλιστικό σχέδιο για την ΕΡΤ πρέπει η πολιτεία να έχει σχέδιο για το πώς θα βγούμε από την απίστευτη και ύποπτη αναρχία που χαρακτηρίζει το «στάτους» των ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Τέτοιο σχέδιο δεν υπήρξε και δεν υπάρχει, παρά τους απανωτούς νόμους των 21 τελευταίων χρόνων! Εχουν άδικο όσοι τα βάζουν με το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο που «δεν έβγαλε τις άδειες» παρατείνοντας το χάος και που έχει μετατραπεί σε δικαστήριο ραδιοτηλεοπτικών αδικημάτων και προστάτη της ηθικής μας(!). Γιατί ο κύριος υπαίτιος ήταν και παραμένει ο εκάστοτε «αρμόδιος υπουργός»: αυτός, γιατί έτσι βολεύεται, πατάει πάντα φρένο.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι κυριολεκτικά αφόρητη. Οπως υπάρχουν «εφημερίδες» χωρίς αναγνώστες, έτσι υπάρχουν σε όλη την επικράτεια πλάι στα μεγάλα κανάλια, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, και άπειρα άλλα με αναλογικά ελάχιστους τηλεθεατές και ακροατές. Πώς τα βγάζουν πέρα; Με την κρατική διαφήμιση και την αρχαία τεχνική των πολιτικών και προσωπικών εκβιασμών που κατακτά πλέον και το Διαδίκτυο.
Χιλιάδες νέα παιδιά απασχολούνται σε όλα αυτά τα μέσα και, λογικά, αξιώνουν αναγνώριση και κάλυψη από τους επαγγελματικούς φορείς. Είναι συχνά ειδεχθείς οι όροι εργασίας τους και σε γνωστά μέσα. Στα άλλα είναι ακόμα χειρότεροι. Εχει έτσι δημιουργηθεί ένα μεντιακό προλεταριάτο που η συνεχώς ανανεωμένη πικρία και οργή του αλλάζει σταδιακά τα δεδομένα στις επαγγελματικές ενώσεις. Μια ουσιαστικά νέα πολιτική θα έπρεπε να βάλει τάξη χωρίς να θίξει ελευθερίες. Μέσα στην κρίση που ζούμε αυτή η τάξη μπορεί όμως να οδηγήσει σε ένα πολύ μεγάλο για τα ΜΜΕ κύμα ανεργίας. Η επίγεια ψηφιακή τεχνολογία, που η ουσιαστική γενίκευσή της παράνομα καθυστερεί στη χώρα μας, μπορεί να επιτρέψει δεκάδες νέα κανάλια και συνεπώς μια μεγαλύτερη ακόμα κρίση και μεγαλύτερη ακόμα υπόγεια εξάρτηση των σχετικών «εταιρειών». Μέλλον για την ΕΡΤ χωρίς ένα τολμηρό γενικό σχέδιο για την επίγεια ψηφιακή τηλεόραση είναι δύσκολο να υπάρξει. Και χωρίς μια ΕΡΤ μπροστάρη στον τομέα αυτόν, το μέλλον των ΜΜΕ θα είναι ακόμα πιο σκοτεινό.
Αλλά αν κρίνω από την προκήρυξη για (προσωρινό!) πρόεδρο της ΕΡΤ, πέρα βρέχει.
