Ντεκόρ εθνικής κυριαρχίας

Τάσος Παππάς, Κυρ. Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2010-12-05

Οσοι -ελάχιστοι είναι η αλήθεια- είχαν αυταπάτες για το ποιος πραγματικά κυβερνά αυτή τη χώρα, πρέπει να συνειδητοποιούν αργά και βασανιστικά ότι η έννοια της εθνικής κυριαρχίας στην παρούσα φάση είναι ευφημισμός.

Δύο γεγονότα, όχι πρώτης σημασίας (ωστόσο εξ όνυχος τον λέοντα) με έντονο όμως συμβολικό περιεχόμενο, επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση απλώς υλοποιεί αυτά που αποφασίζουν οι δανειστές μας και, συνεπώς, όσα κυκλοφορούν περί σκληρών διαπραγματεύσεων είναι προς το θεαθήναι.

*Στη συνέντευξη που έδωσαν οι εκπρόσωποι της τρόικας σε κεντρικό ξενοδοχείο για να ανακοινώσουν τις προβλέψεις και τις εντολές τους δεν υπήρχε μετάφραση στα ελληνικά, δηλαδή στη γλώσσα της χώρας, οι πολίτες της οποίας καλούνται να πληρώσουν το τίμημα πολιτικών επιλογών του συναινετικού δικομματισμού. Αβλεψία της κυβέρνησης; Επίδειξη ισχύος από την πλευρά της τρόικας; Οποια κι αν είναι η αλήθεια, το συμπέρασμα είναι μελαγχολικό. Ή έτσι κι αλλιώς ετεροβαρής σχέση δανειστή-δανειζόμενου στην περίπτωσή μας έχει πάρει διαστάσεις πνιγηρής υποτέλειας.

*Ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Πόουλ Τόμσεν, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι ο «κακός» της υπόθεσης, στις συνεντεύξεις που έδωσε λίγο πριν αναχωρήσει δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών για το ποιος κάνει κουμάντο. Ηταν ανατριχιαστικά ακριβής. Προσέξτε το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιεί. Αντιγράφω από το «Βήμα» (24-11-2010): «Πρέπει να είμαστε κοινωνικά δίκαιοι, πρέπει να φορολογήσουμε καλύτερα, πρέπει να φορολογήσουμε περισσότερο τα υψηλά εισοδήματα». Θα ρωτήσει κάποιος: «Μα, σωστά δεν είναι αυτά που προτείνει; Εχει λόγο μια κυβέρνηση, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι σοσιαλιστική, να πράξει κάτι διαφορετικό;». Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι η χώρα έφτασε στο εξευτελιστικό σημείο να έχει μια κυβέρνηση μηδενικής διαπραγματευτικής δύναμης. Αρα μια μη κυβέρνηση.

Για το έπαθλο «ερίζουν» αρκετοί. Ακλόνητο φαβορί ο πρώην καταλληλότερος. Πρόλαβε ωστόσο να δραπετεύσει από την εξουσία. Οχι όμως και από την κρίση της Ιστορίας η οποία, σύμφωνα με την πρόβλεψη του Θ. Πάγκαλου, θα τον εντάξει στην κατηγορία των «μικρών», δηλαδή των πολιτικών που υπήρξαν απλώς «αχθοφόροι μεγάλων ονομάτων».

Το δυστύχημα είναι ότι το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας δείχνει να μην ενοχλείται μ’ αυτήν την κατάσταση περιορισμένης ευθύνης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα (η δυσφορία της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας εξυπηρετεί αντιπολιτευτικές σκοπιμότητες). Το αντίθετο, εμφανίζεται μάλλον ανακουφισμένο. Επιχειρεί μάλιστα να εξωραΐσει την πραγματικότητα με προσεγγίσεις του τύπου «το μνημόνιο είναι ευτυχία για την Ελλάδα», θυμίζοντας την αλήστου μνήμης τοποθέτηση για τη μετανάστευση, η οποία υποτίθεται ότι ήταν «ευλογία Θεού για τον τόπο».

Το πολιτικό προσωπικό με ακρωτηριασμένες τις άμυνές του, χωρίς κύρος, ανέμπνευστο, ανίκανο για οποιοδήποτε σχέδιο ανάταξης, πορεύεται αμήχανο- όταν δεν γίνεται αναιδές απεκδυόμενο των ευθυνών του και χρεώνοντας την κακοδαιμονία της χώρας στους πάντες. Αγωνίζεται να διασώσει ό,τι μπορεί προκειμένου να μην τεθεί εκτός παιχνιδιού.

Το μνημόνιο είναι όντως ευτυχία, όχι όμως για τη χώρα, αλλά για τους ίδιους, γιατί κάνει τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό τους. Αυτοί βολεύονται στο κρησφύγετο των ενοχών τους και μιλούν για αναγκαίο κακό γιατί επί πολλά χρόνια ζούσαμε χωρίς όρια. Ο πληθυντικός της συνευθύνης. Ολοι μαζί απολαμβάναμε τα αγαθά μιας δανεικής ευημερίας, όλοι μαζί βυθιζόμασταν στην ηδονή του αποχαυνωτικού ωχαδερφισμού.

Ετσι λένε, και δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τους πιστεύουν και είναι πρόθυμοι να υποταχθούν θυσιάζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις για να υπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον - άλλη μια κακοποιημένη έννοια, η οποία επιστρατεύεται από τις ξιπασμένες ελίτ του χρήματος και της ενημέρωσης, για να δικαιολογηθούν αποκρουστικοί συμψηφισμοί. Δεν είναι πρωτοφανές το φαινόμενο της αυτολύπησης. Η δημιουργία συλλογικών ενοχών και η καλλιέργεια κλίματος πανικού για την επαπειλούμενη κατάρρευση είναι στρατηγική επιλογή του πολιτικού συστήματος για να ανακοπεί η πορεία του προς την πλήρη αποσταθεροποίηση. Στόχος ο ευνουχισμός κάθε προσπάθειας αντίδρασης.

Φροντίζουν γι’ αυτό οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί. Από την ανάποδη, συνεργεί δυστυχώς και μια αριστερά που δεν εννοεί να καταλάβει ότι τα προσκλητήρια ανυπακοής, χωρίς σχέδιο και προοπτική, εισπράττονται ως ασκήσεις τυχοδιωκτισμού και λειτουργούν αποσυσπειρωτικά. Ή μήπως το καταλαβαίνει και βολεύεται με την κατασκευή τελετουργικού χαρακτήρα διαμαρτυριών;

Θέματα επικαιρότητας: Μνημόνιο-Κυβερνητική πολιτική

Θανάσης Αθανασίου

Εμμονές από το παρελθόν...

Θανάσης Αθανασίου, 2011-06-30

Την ώρα που ο Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία...

Περισσότερα

Σκέψεις μέσα στα ερείπια

Τάκης Θεοδωρόπουλος, 2011-06-28

Πώς είναι δυνατόν μια ομάδα ανθρώπων να εισβάλλει με την...

Περισσότερα

Τέλος το έλλειμμα σε μια νύχτα...

Γιώργος Προκοπάκης, 2011-06-27

Με αγωνία παρακολουθήσαμε τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες...

Περισσότερα
Κώστας Κάρης

Απαντήσεις και όχι προφητείες

Κώστας Κάρης, 2011-06-26

Σε τελική ευθεία η ψήφιση της νέας συμφωνίας με την Ευρωπαική...

Περισσότερα
Ελίζα Παπαδάκη

Στις Βρυξέλλες ψάχνουν όρους για το νέο δάνειο, στην Αθήνα πλήρης αβεβαιότητα

Ελίζα Παπαδάκη, 2011-06-26

Όπως ακριβώς αναμενόταν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν...

Περισσότερα

Σε απόγνωση το σύστημα εξουσίας

Τάσος Παππάς, 2011-06-26

Από ορισμένα σήματα που εκπέμπει το σύστημα εξουσίας καταλαβαίνεις...

Περισσότερα
Πόπη Διαμαντάκου

Μήπως να κάνουµε και κάνα τάµα;

Πόπη Διαμαντάκου, 2011-06-23

Να προσευχηθούµε γιατην ελληνική οικονοµία προτείνουν...

Περισσότερα

Ένα βήμα μπρος δυο βήματα πίσω

Ευθύμης Δημόπουλος, 2011-06-23

Πρόσφατα η ΔΗΜΑΡ διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία εκδήλωση...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Για να λυθούν  τα προβλήματα των πολιτών απαιτείται κυβερνητική αλλαγή

Για να λυθούν τα προβλήματα των πολιτών απαιτείται κυβερνητική αλλαγή

2025-01-18

...Η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη είναι η πιο κατάλληλη...

Κώστας Καλλίτσης

Το τραμπικό ρεύμα

Κώστας Καλλίτσης, 2025-01-26

Η ανάδειξη του Ντ. Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ προκαλεί αναταράξεις...

Γιάννης Βούλγαρης

Ένας Κόσμος Ολιγαρχών;

Γιάννης Βούλγαρης, 2025-01-26

De te fabula narratur. Για σένα μιλάει ο μύθος. Με αυτή τη ρήση ο Καρλ...

Χρήστος Ροζάκης

Ένας Χρόνος Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής

Χρήστος Ροζάκης, 2025-01-05

Το 2024 υπήρξε ένας έντονος χρόνος με γεωπολιτικές μεταβολές...

Κώστας Καλλίτσης

Να διασωθεί ό,τι απέμεινε

Κώστας Καλλίτσης, 2025-01-05

Το 2024 οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης μεγεθύνονταν...

Ξενοφών Κοντιάδης

Υπάρχει κίνδυνος να παραγραφούν αδικήματα Υπουργών για τα Τέμπη και ποιά η ευθύνη της κυβέρνησης;

Ξενοφών Κοντιάδης, 2025-02-06

Υπάρχει κίνδυνος να παραγραφούν αδικήματα υπουργών για...

Η βουβή οργή που δεν έπιασαν

Αλέξης Παπαχελάς, 2025-02-05

«Μα τι έγινε ξαφνικά με το θέμα των Τεμπών και ξαναβγήκε...

Όταν η μετακίνηση πληθυσμών και η εθνοκάθαρση προβάλλονται ως ”λύση”

Αντώνης Παπαγιαννίδης, 2025-02-05

Τα πιο ζωηρά και σκοτεινά όνειρα των υπερ-συντηρητικών...

Ουσιαστικές δεσμεύσεις και ηθικές υποχρεώσεις

Αλέξης Παπαχελάς, 2025-02-02

Μας θύμωσε το γεγονός ότι η Γαλλία σκέπτεται σοβαρά να πουλήσει...

Την εποχή των αυτοκρατοριών

Παύλος Τσίμας, 2025-01-24

Την ημέρα που ο Τραμπ έκοβε με το σπαθί την τούρτα (και το...

Σωτήρης Βαλντέν

Πού έχει δίκιο ο Αντώνης Σαμαράς

Σωτήρης Βαλντέν, 2024-12-16

Ακούγοντας την τελευταία ομιλία του Αντώνη Σαμαρά (12/12),...

Θόδωρος Τσίκας

Ο ανεμοστρόβιλος Τραμπ

Θόδωρος Τσίκας, 2024-12-13

Ο «ανεμοστρόβιλος» Τραμπ-Μασκ με τις δηλώσεις που έγιναν...

×
×