Πρώτα πολίτες και μετά φοιτητές

Αλέξης Παλαμίδης, Δημοσιευμένο: 2011-04-21

palamidisalex

Εν’ όψει της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και των προσεχών φοιτητικών εκλογών θα ήθελα να εκφράσω κάποιες από τις σκέψεις μου όσον αφορά στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Η αλήθεια είναι ότι η άποψη μου για τον συνδικαλισμό όπως τον γνωρίζουμε σήμερα είναι αρνητική. Και δυστυχώς ο συνδικαλισμός στα πανεπιστήμια δρα ως εκκολαπτήριο του μετέπειτα εργατικού συνδικαλισμού αλλά και του παθογενούς κομματικού συστήματος.

Πιο συγκεκριμένα , η νοοτροπία που αναπτύσσεται τόσο σε αυτούς που ασχολούνται ως φοιτητές αλλά και σε αυτούς που δεν ασχολούνται είναι εν πολλοίς καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας:

Ας ξεκινήσουμε από αυτούς που δεν ασχολούνται (δηλαδή την πλειοψηφία) προσπαθώντας να αναλύσουμε την συμπεριφορά τους :

- Η συμμετοχή τους στα κοινά και στα όποια προβλήματα της σχολής τους περιορίζεται στον ψήφο τους την ημέρα των εκλογών . Η λογική του ψηφίζω αντιπροσώπους για να να επιλύσουν τα προβλήματα μου χωρίς εγώ να χρειάζεται να ασχοληθώ προφανώς και δεν αρμόζει στα μέλη (πόσο μάλλον νεαρά) της κοινωνίας που θα θέλαμε να έχουμε.

- Ο ψήφος αρκετές φορές δίδεται με βάση προσωπικές σχέσεις / συμπάθειες το όποιο μπορεί να μην είναι θεμιτό αλλά μέχρι ενός σημείου είναι αρκούντως λογικό . Όμως όταν η ψήφος γίνεται αντικείμενο συνδιαλλαγής και τις περισσότερες φορές το αντίτιμο για αυτόν είναι πενιχρό ( του στυλ φωτοτυπία ωρολογίου προγράμματος / σημειώσεις μαθημάτων / εγγραφές στη γραμματεία / ένα <<καλό>> τραπέζι στο Ρέμο) γινόμαστε μάρτυρες του πρώτου ρουσφετιού στην ενήλικη ζωή ενός ανθρώπου. Το <<φτηνό>> μάλιστα αντίτιμο έχει τη συνέπεια της απαξίωσης του ψήφου στην συνείδηση των ψηφοφόρων που στην συνέχεια οδηγεί στην εξω-πανεπιστημιακή ζωή σε φαινόμενα αποχής από τις εκλογές και αδιαφορίας για τα κοινά.

Σχετικά με τους συνδικαλιστές του φοιτητικού χώρου:

- Δυστυχώς και πάλι (και κυρίως σε ότι άφορα στις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ) θεωρώ ότι η ενασχόληση με το συνδικαλισμό τουλάχιστον των περισσοτέρων (θλιβερό μεν - αληθινό δε: υπάρχουν και συνειδητοποιημένοι Δαπίτες) έχει ως σκοπό την συνδιαλλαγή και το προσωπικό κέρδος. Το μόνο που αλλάζει σε αυτήν την περίπτωση είναι το αντίτιμο όπου σε αυτή την περίπτωση είναι κατά τι ανατιμημένο: Μια θέση σε μεταπτυχιακό/ διδακτορικό , μια ευνοϊκή μετάθεση στο στρατό, μια θέση (μέχρι ένα χρόνο πριν) στο δημόσιο.

- Το όνειρο της επαγγελματικής ενασχόλησης με την πολίτικη που δημιουργείται σε κάποιους, είτε αυτό καταλήγει σε μία θέση συμβούλου υπουργού/ γενικού γραμματέα είτε στην δημιουργία μια κρατικοδίαιτης ιδιωτικής εταιρίας σε καμία περίπτωση δεν είναι υγιές. Είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι που μην έχοντας καμία επαγγελματική σταδιοδρομία/γνώση θεωρούν εαυτούς ειδήμονες στο να διευθύνουν/κυβερνήσουν μια υπηρεσία /μια χώρα.

- Η δύναμη όπου παρέχει ο τρόπος λειτουργίας και διοίκησης των πανεπιστημίων στους εκλεγμένους αντιπροσώπους των φοιτητών (συμμετοχή στην εκλογή προέδρων τμημάτων / πρυτάνεων πανεπιστημίων) τους καθιστά αυτόματα προνομιακούς συνομιλητές και άμεσα συνδιαλεγόμενους με υποψήφιους προέδρους και πρυτάνεις. Προφανώς για παιδιά της ηλικίας των 20 και 21 ετών κάτι τέτοιο διαστρεβλώνει την αντίληψη τους για το πώς και από ποιους πρέπει να ασκείται η πολιτική. Φαινόμενα εκβιασμού και εκφοβισμού δεν είναι καθόλου σπάνια και αυτό είναι αυταπόδεικτο από την στωικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται.

- Επίσης υπαρκτά φαινόμενα, όπου συνδικαλιστές περνάνε τα μαθήματα χωρίς να προσέρχονται στις εξετάσεις ή να γραφούν προβιβάσιμο βαθμό καταργούν κάθε έννοια αξιοκρατίας στο μυαλό αυτών που <<ωφελούνται>> (και μελλοντικά θα κληθούν να την εφαρμόσουν στις θέσεις που θα

στελεχώσουν) αλλά και μεγαλώνουν δικαίως, την απέχθεια των μη ωφελημένων προς τα πολιτικά κόμματα και το κομματικό σύστημα. Στο συγκεκριμένο θέμα φυσικά η κύρια ευθύνη είναι των καθηγητών. Όμως αυτό αποτελεί μια άλλη μακροσκελή κουβέντα.

Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στη λειτουργία των φοιτητικών συνελεύσεων η οποία θα μπορούσε να αποτελεί υπό άλλες συνθήκες πρότυπο για τη δημοκρατική λειτουργία συλλόγων και συλλογικοτήτων. Δυστυχώς όμως, οι τραμπουκισμοί, η βία , οι προσωπικές αντεγκλήσεις , η επίδειξη ανούσιας δύναμης γηπεδικών προδιαγραφών εκ μέρους των φοιτητικών παρατάξεων σε βάρος του δημοκρατικού διαλόγου και της σύνθεσης απόψεων (ζητήματα που εμείς στην Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζουμε ως θεμελιώδους σημασίας) αποτρέπουν τον κόσμο να συμμετέχει, καθορίζοντας μια πολιτική στάση που αναλύσαμε στις προηγούμενες παραγράφους.

Μια ακόμη παθογένεια που κυριαρχεί στο φοιτητικό συνδικαλισμό είναι ακριβώς το ότι πρόκειται για συνδικαλισμό. Κατά κύριο λόγο ασχολούνται με ζητήματα καθαρά εσωπανεπιστημιακού ενδιαφέροντος αποκόπτοντας εαυτούς από την ευρύτερη κοινωνία.

Προτιμάνε για παράδειγμα να ασχοληθούν με την βελτίωση της ποιότητας του φαγητού της λέσχης ή αν το πρόγραμμα της εξεταστικής τους είναι βολικό από το να ασχοληθούν με την ανεργία που έχει σκαρφαλώσει στο 15%. Το σύνηθες είναι να βλέπουν το δέντρο άλλα να χάνουν το δάσος.

Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας κυριαρχούν :

α) Ο λαϊκισμός. Η αξία των πτυχίων είναι ένα βασικό ζήτημα που ανάγεται μόνο στο πεδίο των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η αξία της λαμβανόμενης εκπαίδευσης δεν είναι ζήτημα που ενδιαφέρει.

β) Ο συντεχνιασμός. Πολυτεχνεία εναντίων Πανεπιστημίων , Πανεπιστήμια εναντίων ΤΕΙ , ΤΕΙ εναντίων κολεγίων, κολεγιά εναντίον Πολυτεχνείων με μόνο φόντο και πάλι τα επαγγελματικά δικαιώματα.

Οι νέες και νέοι της Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρούμε τον εαυτό μας και τη νεολαία γενικότερα (σπουδάζουσα, εργαζόμενη και άνεργη ) αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας. Για αυτό και πήραμε την απόφαση να μην σχηματίσουμε ξεχωριστή οργάνωση νεολαίας μέσα στο κόμμα.

Συμμετέχουμε στις τοπικές ή ειδικού ενδιαφέροντος οργανώσεις του κόμματος ως ισότιμα και ισάξια μέλη του. Γιατί θεωρούμε ότι τα προβλήματα της νεολαίας είναι προβλήματα της κοινωνίας και τα προβλήματα της κοινωνίας είναι προβλήματα της νεολαίας. Και απευθυνόμενοι στους φοιτητές των ελληνικών ΑΕΙ/ΤΕΙ λέμε: Πρώτα πολίτες και μετά φοιτητές.

------

O Αλεξης Παλαμίδης είναι μέλος της νεολαίας και της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Θέματα επικαιρότητας: Παιδεία

Διονύσης-Χαράλαμπος Καλαματιανός

Ιδιωτικά πανεπιστήμια: Εξυπηρέτηση συμφερόντων σε βάρος των κοινωνικών αναγκών

Διονύσης-Χαράλαμπος Καλαματιανός, 2024-03-03

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ολοκληρώσει ένα ακόμα ιδεοληπτικό...

Περισσότερα
Γιώργος Σταθάκης

Η μάχη της ΝΔ για την ίδρυση ιδιωτικής Πανεπιστημιακής «παιδείας»

Γιώργος Σταθάκης, 2023-08-28

Η συζήτηση περί ιδιωτικών πανεπιστημίων έχει πολύ ποταπά...

Περισσότερα
Γιώργος Γιαννουλόπουλος

Το δικαίωμα στην παιδεία

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 2022-06-25

Πριν από δύο εβδομάδες και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα...

Περισσότερα

Ένα αυταρχικό σχέδιο νόμου για τα Πανεπιστήμια

Γρηγόριος Π. Καλφέλης, 2022-06-04

Ο πρωθυπουργός έβαλε στη Βουλή ένα αξιακό δίλημμα: Είναι...

Περισσότερα
Παναγιώτης Νούτσος

Πανεπιστημιακοί στον «τόπο» τους…

Παναγιώτης Νούτσος, 2021-10-05

Τι συνεπάγεται η ασκούμενη από τη Νέα Δημοκρατία πολιτική...

Περισσότερα

Κενά Δημοτικού

Άννα Δαμιανίδη, 2021-09-21

Τα δίδυμα της γειτόνισσας πήγαν φέτος νηπιαγωγείο κι εκείνη...

Περισσότερα
Ηλίας Κικίλιας

Μια επένδυση για τα παιδιά

Ηλίας Κικίλιας, 2021-09-20

Οι επιπτώσεις της πανδημίας στην εκπαίδευση ήταν σχεδόν...

Περισσότερα
Γιάννης Σπιλάνης

Πολιτεία, κοινωνία και εκπαιδευτική κοινότητα σε σύγχυση

Γιάννης Σπιλάνης, 2021-09-19

Κάθε χρόνο, η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εισαγωγικών...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Σωτήρης Βαλντέν

Ελληνοτουρκικά: ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς και η αντιπολίτευση

Σωτήρης Βαλντέν, 2024-10-29

Οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για αποκλιμάκωση και διάλογο...

Μαριλένα Κοππά

Κάποιες σκέψεις για τον ελληνοτουρκικό διάλογο

Μαριλένα Κοππά, 2024-10-26

Χρειάζεται αποφασιστικότητα, σχεδιασμός και εξαιρετικά...

Δειλά βήματα στο Κυπριακό

Κυριάκος Πιερίδης, 2024-10-20

Η «διευρυμένη συνάντηση» που προανήγγειλε ο Γκουτέρες...

Τα μίλια και η θάλασσα

Παύλος Τσίμας, 2024-10-19

Συμπληρώνονται, αυτές τις ημέρες, 51 χρόνια από τότε που...

Θόδωρος Τσίκας

Ελλάδ, Ισραήλ και κρίση στη Μέση Ανατολή

Θόδωρος Τσίκας, 2024-10-12

Στη χώρα μας ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται μεταξύ δύο...

Δημήτρης Χατζησωκράτης

Εξωφρενικό το εξώδικο Κασσελάκη

Δημήτρης Χατζησωκράτης, 2024-10-12

...Το χάσμα είναι υπαρκτό, καθώς ο πρώην πρόεδρος και όσοι/ες...

Θανάσης Θεοχαρόπουλος

Bing bang στην Κεντροαριστερά

Θανάσης Θεοχαρόπουλος, 2024-10-06

...Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να συμμετέχει...

Θόδωρος Τσίκας

Κρίσιμο όριο ο χειμώνας για το ουκρανικό μέτωπο

Θόδωρος Τσίκας, 2024-09-29

Ο χειμώνας αλλάζει τις συνθήκες του πολέμου στην περιοχή...

Ζητούμενο η ποιότητα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

2024-09-28

Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση...

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

2024-09-26

Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ...

Γεράσιμος Μοσχονάς

Λάμψη, ταλέντο και μετά κενό

Γεράσιμος Μοσχονάς, 2024-09-22

Εν αρχή ην το γνωστικό κενό. Η μη καλή γνώση της χώρας, του...

Ελληνοτουρκικά, εξαΰλωση του ρεαλισμού

Κώστας Κωστής, 2024-09-22

Δεν είμαι ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, πολύ περισσότερο...

×
×