Ωρες... αναξιοπιστίας
Παναγιώτης Παναγιώτου, Έθνος, Δημοσιευμένο: 2011-05-06
Στη συνέχεια αναγκάστηκε σε αναδίπλωση, λόγω αντιδράσεως πολλών βουλευτών της και του κινδύνου να υποστεί μεγάλο «πλήγμα» εν όψει του «Ζαππείου ΙΙ», αφού τους είχαν «πάρει στο ψιλό» και φίλια ΜΜΕ. Η αλλαγή στάσης είναι θετική αναμφισβήτητα. Αυτό όμως δεν καλύπτει το έλλειμμα πολιτικής σοβαρότητας που αποκαλύφθηκε στον ηγετικό της πυρήνα. Εξ αντικειμένου μάλιστα θέτει ερωτήματα για το «Ζάππειο ΙΙ», όταν... δυσκολεύονται στο 40ωρο του Δημοσίου. Και η συγκυρία απαιτεί κοσμογονικές αλλαγές! Από την άλλη, κρίσιμο στοιχείο είναι και το «ύφος». Σ’ αυτόν τον τομέα ο κ. Σαμαράς ατύχησε. Ο πρώτος εκπρόσωπός του, ο κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, υπενθύμιζε και απεικόνιζε με τη χαρακτηριστική «μεγαλοστομία» του τη «φαυλότητα» της περιόδου Καραμανλή με τον πιο έντονο τρόπο.
Ο νέος εκπρόσωπός του, ο κ. Μιχελάκης, έχει μπλέξει τον ρόλο του με τα εξεζητημένα «πρωτοσέλιδα» μιας μικρής εμβέλειας κομματικής εφημερίδας, αγνοώντας εντυπωσιακά την πρόσφατη ιστορία της παράταξης που εκπροσωπεί, πράγμα που αφαιρεί από τον «λόγο» του το στοιχείο της εμβέλειας και της πειθούς.
Τραγωδία υπήρξε για τη ΝΔ και το «ξέσπασμα» Μεϊμαράκη. Οχι μόνο γι’ αυτά που είπε όσο γιατί, πολύ περισσότερο, «υιοθετείται» από τη ΝΔ ως ο... μόνος αποτελεσματικός τρόπος «περιχαράκωσης» από τον ΛΑΟΣ που εμμέσως σημαίνει «έλλειψη» πραγματικής «περιχαράκωσης»... Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την αδυναμία -παρά τις προσπάθειες- να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» από την περίοδο Καραμανλή (που δεν μπορεί πάντως να γίνει με όρους και προφίλ... Φαήλου), εξηγούν τη δημοσκοπική και πολιτική καθήλωση της ΝΔ. Αυτό δεν είναι καλό για τη χώρα. Χρειάζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση από κάθε άποψη, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά...