Για τα αγέννητα και τα γεννημένα παιδιά αυτής της χώρας

Ίσως φίλοι μου, όλη αυτή η κρίση και οι Πλατείες είναι ή θα γίνουν μια οδυνηρή τελετή πολιτικής ενηλικίωσης του νεοέλληνα....

Όταν, μπροστά στις συγκλονιστικές και κρίσιμες στιγμές που βιώνει η χώρα, την αποκάλυψη των συνεπειών του διαρκούς πολιτικοοικονομικού εγκλήματος των τελευταίων δεκαετιών, η συνείδηση έρχεται αντιμέτωπη με τις επόμενες γενιές που θα πληρώσουν, χωρίς να φταίνε, την ακολασία της καταναλωτικής κραιπάλης και της ξενδιατροπιάς, της γενιάς της ρεμούλας, του ατομικού βολέματος, της αρπαχτής, και του «να περνάω καλά κι όλα τ άλλα είναι για τους μαλάκες», της καμαρίλας του κάθε χρώματος και απόχρωσης κομματικού μηχανισμού και των οσφυοκαμπτών της κάθε εξουσίας, τότε μπορεί κάποιος που δεν έχει εντελώς αλλοτριωθεί να νοιώσει και να ζητήσει:

Να εντείνουμε την προσπάθεια για ένα "άλλο κόμμα" και για μια "άλλη αριστερά", την αριστερά της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς και της θυσίας, γιατί αυτήν την αριστερά έχει ανάγκη ο τόπος σήμερα, όσο ίσως ποτέ πριν στα χρόνια της νεότερης ιστορίας.

Την σύγχρονη αριστερά που ανοίγεται στην κοινωνία της εργασίας και της παραγωγής, και όχι την αρτηριοσκληρωτική αριστερά υποστηρικτή των συντεχνιών και του παρασιτικού κρατικοδίαιτου βολέματος,

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να υλοποιήσουμε τις διακηρύξεις μας και να απαλλαγούμε από την κακή μας κληρονομιά. Αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε! Κι ας ματώσουμε…γιατί πάντα θα θέλουμε να είμαστε η αριστερά της προσφοράς και της θυσίας… όπως τα παλιά καλά χρόνια της ανιδιοτέλειας της πολιτικής…

Για τα αγέννητα και γεννημένα παιδιά αυτής της χώρας που δεν έφταιξαν σε τίποτε και θα κληθούν να πληρώσουν…

31/5/2011

Παναγιώτης Κουτσοπίνης

drpkouts@otenet.gr