«Καταλήξαμε να υιοθετούμε τις παλαιοκομματικές μεθόδους»
Παναγιώτης Ξυθάλης, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2003-10-13
Αγαπητή "Αυγή",
Πιστεύω ότι γνωριζόμαστε. Μας συνδέει μια μακριά φιλία, που χάνεται πολλά χρόνια πίσω. Από τότε που πρωτοεκδόθηκες. Έτσι μπορώ άνετα να σου γράψω και να σου εκφράσω -ακριβώς με το θάρρος της παλιάς φιλίας- τη ριζική μου διαφωνία με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το θέμα της Μαρίας Δαμανάκη από την ηγεσία του Συνασπισμού, αλλά επίσης και από τον τρόπο που παρουσιάστηκε από σένα.
Έτσι, η Μαρία Δαμανάκη στην πρώτη της επιστολή διευκρίνιζε τη μη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού στις επόμενες εκλογές αλλά ταυτόχρονα και την μη αποχώρηση από τον Συνασπισμό, η ηγεσία του Συνασπισμού φρόντιζε -άκουσον, άκουσον να διαρρεύσει -κατά τη γνώμη μου ό,τι πιο ανέντιμο- πως στη σύσκεψη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα ζητούσε από τη Μαρία την άμεση παραίτησή της από τη θέση της στη Βουλή. Και αυτά από την ηγεσία και τη δημοσίευση της διαρροής σε όλον τον Τύπο. Αλλά και από σένα "Αυγή"; Και εσύ στο παιχνίδι των διαρροών;
Καταλήξαμε να υιοθετούμε και τις απαράδεκτες παλαιοκομματικές μεθόδους, με τις οποίες υποτίθεται ότι εμείς δεν έχουμε σχέση;
Τριάντα χρόνια θητείας στην ανανεωτική αριστερά κι εσύ κι εμείς, δεν μας δίδαξαν τίποτα; Είναι δυνατόν αυτός ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, που αν μη τι άλλο έδωσε μαθήματα ήθους -ανοχής και διαλόγου- μαθήματα που με καθυστέρηση τριάντα χρόνων κατάφερε εν μέρει να τα εφαρμόσει ακόμη και το ΠΑΣΟΚ και έτσι δεν ζήτησε την παραίτηση του Λαλιώτη, του Μπένου και του Παπαδόπουλου, όταν δήλωσαν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι να προγράφει μέλη του που έδωσαν τη ζωή τους για τις ιδέες αυτής της αριστεράς; Είναι δυνατόν να χρησιμοποιούμε εκφράσεις που γράφτηκαν σε εσένα στις 10.10.03 και που είπε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας: "προφάσεις εν αμαρτίαις όλα όσα λέει η κυρία Δαμανάκη", ή όπως γράφουν τα "Νέα" πάλι σε δηλώσεις "Η Μαρία δεν περίμενε ότι είμαστε τόσο αποφασισμένοι νόμιζε ότι θα την φοβηθούμε κι έπεσε έξω. Έτσι συνεχίζουμε ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ την πορεία μας";
Είναι δυνατόν να μην μας θυμίζουν όλα αυτά ξεπερασμένες για μας εποχές, τότε που κάθε διαφωνία σήμαινε διαγραφή και πολιτική καταδίκη και μερικές φορές και βιολογική καταδίκη -αλλά ταυτόχρονα και "δυνάμωμα" του κόμματος από το ξεκαθάρισμα των εχθρών του; Είναι δυνατόν να μην διερωτηθούμε πού οδηγείται αυτός ο χώρος - και όχι μόνον πού οδηγείται από πλευράς εισόδου ή μη στη Βουλή στις επόμενες εκλογές, αλλά από πλευράς ουσίας, ιδεών και ήθους. Γιατί τελικά δεν είναι αυτοσκοπός η με οποιοδήποτε τρόπο είσοδός μας στη Βουλή ανεξάρτητα από τη μέθοδο που επιλέγει η ηγεσία του Συνασπισμού.
Είναι δυνατόν να καθιερώσουμε τον όρο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" Εάν αυτός ο χώρος χάσει τα κύρια χαρακτηριστικά του και μετατραπεί σε κάποιον ίδιο ή περίπου ίδιο από τα υπάρχοντα κόμματα, τότε δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξής του. Αν θέλαμε να υπηρετήσουμε αυτά τα άλλα κόμματα θα το κάναμε πριν και δεν θα περιμέναμε να μας τα υποδείξουν σήμερα κάποιοι που ανακάλυψαν την ανανεωτική αριστερά με καθυστέρηση σχεδόν τριάντα χρόνων.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τα αποτελέσματα των εκλογών, αλλά και ανεξάρτητα από την απόφαση της Μαρίας Δαμανάκη, πιστεύω ότι η στάση της ηγεσίας του Συνασπισμού πλήγωσε το ήθος και την ιστορία μας.
Φιλικά
Παναγιώτης Ξυθάλης
ΥΓ.1: Όπως διαπιστώνεις, στο γράμμα μου δεν αναφέρομαι εάν συμφωνώ ή διαφωνώ με τις αποφάσεις της ηγεσίας του Συνασπισμού στα θέματα των συνεργασιών. Ξέρω ότι είναι σημαντικές και θα σηματοδοτήσουν την παραπέρα πορεία αλλά και την ύπαρξη του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς. Αυτά θα τα πούμε αργότερα. Μετά τις εκλογές.
ΥΓ.2: Με την ευκαιρία θυμάμαι ότι και ο σημερινός πρόεδρος του κόμματός μας πριν από τις εκλογές του 1993 δήλωνε στις εφημερίδες μέχρι και πριν δύο μήνες από τις εκλογές ότι δεν θα ήταν υποψήφιος - τότε κανείς δεν σκέφτηκε ή εν πάσει περιπτώσει και αν σκέφτηκε δεν "διέρρευσε", αυτό που τώρα έγινε με αποτέλεσμα την αποχώρηση της Μαρίας από τον Συνασπισμό. Δεν μας βοήθησε το τότε παράδειγμα να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα; Μας έκανε κακό ή καλό η τότε στάση μας;
Πιστεύω ότι γνωριζόμαστε. Μας συνδέει μια μακριά φιλία, που χάνεται πολλά χρόνια πίσω. Από τότε που πρωτοεκδόθηκες. Έτσι μπορώ άνετα να σου γράψω και να σου εκφράσω -ακριβώς με το θάρρος της παλιάς φιλίας- τη ριζική μου διαφωνία με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το θέμα της Μαρίας Δαμανάκη από την ηγεσία του Συνασπισμού, αλλά επίσης και από τον τρόπο που παρουσιάστηκε από σένα.
Έτσι, η Μαρία Δαμανάκη στην πρώτη της επιστολή διευκρίνιζε τη μη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού στις επόμενες εκλογές αλλά ταυτόχρονα και την μη αποχώρηση από τον Συνασπισμό, η ηγεσία του Συνασπισμού φρόντιζε -άκουσον, άκουσον να διαρρεύσει -κατά τη γνώμη μου ό,τι πιο ανέντιμο- πως στη σύσκεψη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα ζητούσε από τη Μαρία την άμεση παραίτησή της από τη θέση της στη Βουλή. Και αυτά από την ηγεσία και τη δημοσίευση της διαρροής σε όλον τον Τύπο. Αλλά και από σένα "Αυγή"; Και εσύ στο παιχνίδι των διαρροών;
Καταλήξαμε να υιοθετούμε και τις απαράδεκτες παλαιοκομματικές μεθόδους, με τις οποίες υποτίθεται ότι εμείς δεν έχουμε σχέση;
Τριάντα χρόνια θητείας στην ανανεωτική αριστερά κι εσύ κι εμείς, δεν μας δίδαξαν τίποτα; Είναι δυνατόν αυτός ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, που αν μη τι άλλο έδωσε μαθήματα ήθους -ανοχής και διαλόγου- μαθήματα που με καθυστέρηση τριάντα χρόνων κατάφερε εν μέρει να τα εφαρμόσει ακόμη και το ΠΑΣΟΚ και έτσι δεν ζήτησε την παραίτηση του Λαλιώτη, του Μπένου και του Παπαδόπουλου, όταν δήλωσαν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι να προγράφει μέλη του που έδωσαν τη ζωή τους για τις ιδέες αυτής της αριστεράς; Είναι δυνατόν να χρησιμοποιούμε εκφράσεις που γράφτηκαν σε εσένα στις 10.10.03 και που είπε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας: "προφάσεις εν αμαρτίαις όλα όσα λέει η κυρία Δαμανάκη", ή όπως γράφουν τα "Νέα" πάλι σε δηλώσεις "Η Μαρία δεν περίμενε ότι είμαστε τόσο αποφασισμένοι νόμιζε ότι θα την φοβηθούμε κι έπεσε έξω. Έτσι συνεχίζουμε ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ την πορεία μας";
Είναι δυνατόν να μην μας θυμίζουν όλα αυτά ξεπερασμένες για μας εποχές, τότε που κάθε διαφωνία σήμαινε διαγραφή και πολιτική καταδίκη και μερικές φορές και βιολογική καταδίκη -αλλά ταυτόχρονα και "δυνάμωμα" του κόμματος από το ξεκαθάρισμα των εχθρών του; Είναι δυνατόν να μην διερωτηθούμε πού οδηγείται αυτός ο χώρος - και όχι μόνον πού οδηγείται από πλευράς εισόδου ή μη στη Βουλή στις επόμενες εκλογές, αλλά από πλευράς ουσίας, ιδεών και ήθους. Γιατί τελικά δεν είναι αυτοσκοπός η με οποιοδήποτε τρόπο είσοδός μας στη Βουλή ανεξάρτητα από τη μέθοδο που επιλέγει η ηγεσία του Συνασπισμού.
Είναι δυνατόν να καθιερώσουμε τον όρο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" Εάν αυτός ο χώρος χάσει τα κύρια χαρακτηριστικά του και μετατραπεί σε κάποιον ίδιο ή περίπου ίδιο από τα υπάρχοντα κόμματα, τότε δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξής του. Αν θέλαμε να υπηρετήσουμε αυτά τα άλλα κόμματα θα το κάναμε πριν και δεν θα περιμέναμε να μας τα υποδείξουν σήμερα κάποιοι που ανακάλυψαν την ανανεωτική αριστερά με καθυστέρηση σχεδόν τριάντα χρόνων.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τα αποτελέσματα των εκλογών, αλλά και ανεξάρτητα από την απόφαση της Μαρίας Δαμανάκη, πιστεύω ότι η στάση της ηγεσίας του Συνασπισμού πλήγωσε το ήθος και την ιστορία μας.
Φιλικά
Παναγιώτης Ξυθάλης
ΥΓ.1: Όπως διαπιστώνεις, στο γράμμα μου δεν αναφέρομαι εάν συμφωνώ ή διαφωνώ με τις αποφάσεις της ηγεσίας του Συνασπισμού στα θέματα των συνεργασιών. Ξέρω ότι είναι σημαντικές και θα σηματοδοτήσουν την παραπέρα πορεία αλλά και την ύπαρξη του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς. Αυτά θα τα πούμε αργότερα. Μετά τις εκλογές.
ΥΓ.2: Με την ευκαιρία θυμάμαι ότι και ο σημερινός πρόεδρος του κόμματός μας πριν από τις εκλογές του 1993 δήλωνε στις εφημερίδες μέχρι και πριν δύο μήνες από τις εκλογές ότι δεν θα ήταν υποψήφιος - τότε κανείς δεν σκέφτηκε ή εν πάσει περιπτώσει και αν σκέφτηκε δεν "διέρρευσε", αυτό που τώρα έγινε με αποτέλεσμα την αποχώρηση της Μαρίας από τον Συνασπισμό. Δεν μας βοήθησε το τότε παράδειγμα να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα; Μας έκανε κακό ή καλό η τότε στάση μας;
