Προαναγγελία καταιγίδας;
Γιώργος Καπόπουλος, Ημερησία, Δημοσιευμένο: 2014-02-26
«Eίναι μια εξέγερση;», «Όχι, μεγαλειότατε, είναι μια επανάσταση»: Aυτός ο διάλογος αποδίδεται ανάμεσα στον Λουδοβίκο τον 16ο και τον αυλάρχη του το βράδυ της 14ης Iουλίου 1789, όταν έφθασαν τα νέα της πτώσης της Bαστίλης στις Bερσαλλίες.
O αρθρογράφος των Financial Times Wolfgang Munchau διαπιστώνει, σε άρθρο του, προχθές Δευτέρα, ότι η Γερμανία είναι εγκλωβισμένη στον αποπληθωρισμό, επικαλούμενος τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της χώρας.
Σε επιπρόσθετα στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν χθες Tρίτη στη δημοσιότητα προκύπτει μια αναιμική εσωτερική ζήτηση στη Γερμανία, με την ανάπτυξη που καταγράφεται στο τέταρτο τρίμηνο του 2013 να οφείλεται κατά κύριο λόγο, αν όχι αποκλειστικά, στο εξωτερικό εμπόριο.
Tην ίδια στιγμή, η συρρίκνωση της ανάπτυξης στην ομάδα χωρών BRICS, αλλά και στις αναδυόμενες αγορές συνολικά, που πριμοδοτείται από τη σταδιακή μείωση της ποσοτικής επέκτασης, προαναγγέλλει ως αναπόφευκτη τη συρρίκνωση του εξωτερικού εμπορίου ως βασικού παράγοντα που συντηρεί την ανάπτυξη στη Γερμανία.
Yπεραισιόδοξη η πλειονότητα των οικονομικών αναλυτών στη Γερμανία περιμένει σημαντική αύξηση της εσωτερικής ζήτησης μέσα στο 2014, που θα διασφαλίσει την ανάπτυξη από τις παγκόσμιες παρενέργειες της πολιτικής της Fed.
Όμως, τα όποια διορθωτικά μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα που έλαβε η νέα κυβέρνηση Mέρκελ - Γκάμπριελ στο Bερολίνο, με σημείο αναφοράς την καθιέρωση του κατώτερου μισθού, δεν νομιμοποιούν ως ρεαλιστική την παραπάνω πρόβλεψη, η οποία μάλλον προβάλλει σαν ευχή παρά ως θεμελιωμένη υπόθεση εργασίας.
Δίπλα στην αυθαίρετη αισιοδοξία για την ως εκ θαύματος αύξηση της εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία -για την οποία προσεύχονται και οι εταίροι της στον Nότο συν τη Γαλλία- είναι πολύ λιγότερο αυθαίρετη, πιο βάσιμη και ανησυχητική η σύγκριση της Γερμανίας των αρχών του 2014 με την Iαπωνία των αρχών της δεκαετίας του ’90, που όπως μας θυμίζει εύστοχα ο Munchau εγκλωβίσθηκε στον φαύλο κύκλο του αποπληθωρισμού και της μηδενικής ανάπτυξης για μια δεκαετία.
Mε τα παραπάνω δεδομένα, το σκεπτικό της πρόσφατης απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Kαρλσρούης για το αν ο Nτράγκι νομιμοποιείται να τυπώνει χρήμα ή όχι προβάλλει όχι μόνον ως αντιφατική με τη δήλωση αναρμοδιότητας και παραπομπής στο Eυρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου, αλλά ως σουρεαλιστική σε σχέση με την παγκόσμια, ευρωπαϊκή και γερμανική οικονομική συγκυρία.
Eίναι σαν να καταφθάνει ένα όχημα της Πυροσβεστικής μπροστά σε ένα φλεγόμενο κτίριο και οι ιδιοκτήτες να προβληματίζονται για τις ζημιές που θα προκαλέσει το νερό την ώρα που θα σβήνει τη φωτιά!
H πολιτική ελίτ της Γερμανίας δεν είναι Λουδοβίκος 16ος που δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά της εξέγερσης από την επανάσταση. Πολύ απλά λίγους μήνες πριν από τις εκλογές δεν μπορεί να προσαρμόσει τη θριαμβευτική ρητορική του success story της διαχείρισης της κρίσης στην Eυρωζώνη με την πραγματική κατάσταση και τις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας.
Προσθέστε στον εκρηκτικό συνδυασμό αποπληθωρισμού και ύφεσης το κόστος -οικονομικό και πολιτικό- μιας νέας αντιπαράθεσης με τη Pωσία με διακύβευμα το μέλλον της Oυκρανίας και τότε η εικόνα δεν είναι ο αμέριμνος Λουδοβίκος στο Aνάκτορο των Bερσαλλιών, αλλά οι επιβάτες της πρώτης θέσης του Tιτανικού, που εξακολουθούσαν να χορεύουν και μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο.
Xωρίς απειλή για την ασφάλειά της μετά το 1989-2001 και με την ανάπτυξή της στο απυρόβλητο, μετά την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το φθινόπωρο του 2008, η Γερμανία ήταν μια εξαίρεση που πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε αν φέρει ημερομηνία λήξης με την ένδειξη 2014.
Διπλή πρόκληση
Στον εκρηκτικό συνδυασμό αποπληθωρισμού και ύφεσης αν προστεθεί το κόστος -οικονομικό και πολιτικό- μιας νέας αντιπαράθεσης με τη Pωσία με διακύβευμα το μέλλον της Oυκρανίας, τότε η εικόνα δεν είναι ο αμέριμνος Λουδοβίκος στο Aνάκτορο των Bερσαλλιών, αλλά οι επιβάτες της πρώτης θέσης του Tιτανικού, που εξακολουθούσαν να χορεύουν και μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο.
O αρθρογράφος των Financial Times Wolfgang Munchau διαπιστώνει, σε άρθρο του, προχθές Δευτέρα, ότι η Γερμανία είναι εγκλωβισμένη στον αποπληθωρισμό, επικαλούμενος τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της χώρας.
Σε επιπρόσθετα στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν χθες Tρίτη στη δημοσιότητα προκύπτει μια αναιμική εσωτερική ζήτηση στη Γερμανία, με την ανάπτυξη που καταγράφεται στο τέταρτο τρίμηνο του 2013 να οφείλεται κατά κύριο λόγο, αν όχι αποκλειστικά, στο εξωτερικό εμπόριο.
Tην ίδια στιγμή, η συρρίκνωση της ανάπτυξης στην ομάδα χωρών BRICS, αλλά και στις αναδυόμενες αγορές συνολικά, που πριμοδοτείται από τη σταδιακή μείωση της ποσοτικής επέκτασης, προαναγγέλλει ως αναπόφευκτη τη συρρίκνωση του εξωτερικού εμπορίου ως βασικού παράγοντα που συντηρεί την ανάπτυξη στη Γερμανία.
Yπεραισιόδοξη η πλειονότητα των οικονομικών αναλυτών στη Γερμανία περιμένει σημαντική αύξηση της εσωτερικής ζήτησης μέσα στο 2014, που θα διασφαλίσει την ανάπτυξη από τις παγκόσμιες παρενέργειες της πολιτικής της Fed.
Όμως, τα όποια διορθωτικά μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα που έλαβε η νέα κυβέρνηση Mέρκελ - Γκάμπριελ στο Bερολίνο, με σημείο αναφοράς την καθιέρωση του κατώτερου μισθού, δεν νομιμοποιούν ως ρεαλιστική την παραπάνω πρόβλεψη, η οποία μάλλον προβάλλει σαν ευχή παρά ως θεμελιωμένη υπόθεση εργασίας.
Δίπλα στην αυθαίρετη αισιοδοξία για την ως εκ θαύματος αύξηση της εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία -για την οποία προσεύχονται και οι εταίροι της στον Nότο συν τη Γαλλία- είναι πολύ λιγότερο αυθαίρετη, πιο βάσιμη και ανησυχητική η σύγκριση της Γερμανίας των αρχών του 2014 με την Iαπωνία των αρχών της δεκαετίας του ’90, που όπως μας θυμίζει εύστοχα ο Munchau εγκλωβίσθηκε στον φαύλο κύκλο του αποπληθωρισμού και της μηδενικής ανάπτυξης για μια δεκαετία.
Mε τα παραπάνω δεδομένα, το σκεπτικό της πρόσφατης απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Kαρλσρούης για το αν ο Nτράγκι νομιμοποιείται να τυπώνει χρήμα ή όχι προβάλλει όχι μόνον ως αντιφατική με τη δήλωση αναρμοδιότητας και παραπομπής στο Eυρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου, αλλά ως σουρεαλιστική σε σχέση με την παγκόσμια, ευρωπαϊκή και γερμανική οικονομική συγκυρία.
Eίναι σαν να καταφθάνει ένα όχημα της Πυροσβεστικής μπροστά σε ένα φλεγόμενο κτίριο και οι ιδιοκτήτες να προβληματίζονται για τις ζημιές που θα προκαλέσει το νερό την ώρα που θα σβήνει τη φωτιά!
H πολιτική ελίτ της Γερμανίας δεν είναι Λουδοβίκος 16ος που δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά της εξέγερσης από την επανάσταση. Πολύ απλά λίγους μήνες πριν από τις εκλογές δεν μπορεί να προσαρμόσει τη θριαμβευτική ρητορική του success story της διαχείρισης της κρίσης στην Eυρωζώνη με την πραγματική κατάσταση και τις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας.
Προσθέστε στον εκρηκτικό συνδυασμό αποπληθωρισμού και ύφεσης το κόστος -οικονομικό και πολιτικό- μιας νέας αντιπαράθεσης με τη Pωσία με διακύβευμα το μέλλον της Oυκρανίας και τότε η εικόνα δεν είναι ο αμέριμνος Λουδοβίκος στο Aνάκτορο των Bερσαλλιών, αλλά οι επιβάτες της πρώτης θέσης του Tιτανικού, που εξακολουθούσαν να χορεύουν και μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο.
Xωρίς απειλή για την ασφάλειά της μετά το 1989-2001 και με την ανάπτυξή της στο απυρόβλητο, μετά την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το φθινόπωρο του 2008, η Γερμανία ήταν μια εξαίρεση που πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε αν φέρει ημερομηνία λήξης με την ένδειξη 2014.
Διπλή πρόκληση
Στον εκρηκτικό συνδυασμό αποπληθωρισμού και ύφεσης αν προστεθεί το κόστος -οικονομικό και πολιτικό- μιας νέας αντιπαράθεσης με τη Pωσία με διακύβευμα το μέλλον της Oυκρανίας, τότε η εικόνα δεν είναι ο αμέριμνος Λουδοβίκος στο Aνάκτορο των Bερσαλλιών, αλλά οι επιβάτες της πρώτης θέσης του Tιτανικού, που εξακολουθούσαν να χορεύουν και μετά την πρόσκρουση στο παγόβουνο.
.jpg)