Ένας μήνας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ

Οποιαδήποτε αποτίμηση κυβερνητικού έργου σε μόλις ένα μήνα κρίνεται πρόωρη και ευάλωτη σε υποκειμενισμό. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που το κόμμα ή τα κόμματα που αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση βρίσκονται για πρώτη φορά σε αυτή τη θέση. Όμως ας μας επιτραπεί μία παρέκκλιση, μία εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Είναι τόσο πυκνός ο πολιτικός χρόνος, είναι τόσο κρίσιμες οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους που κάθε λανθασμένη στρατηγική, κάθε λανθασμένη τακτική, κάθε ολιγωρία και λανθασμένη εκτίμηση οδηγεί τους φορολογούμενους στο κρατικό ταμείο και τις δημόσιες δαπάνες στο κρεβάτι του Προκρούστη. Μερικά σημεία αυτού του μήνα.

Αρχικά αποδεικνύεται κομβικό λάθος η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ για διεξαγωγή εθνικών εκλογών στις αρχές του τρέχοντος. Σχεδόν ακατανόητη στρατηγική επιλογή που τον εγκλώβισε και αντικειμενικά περιόρισε τις όποιες δυνατότητες ευελιξίας. Είναι μία επιλογή που θα τον φθείρει και θα απομειώσει το πολιτικό του κεφάλαιο πολύ νωρίς καθώς ήδη αναγκάζεται να το καταναλώσει στα πρώτα μέτρα του μαραθώνιου. Υπέπεσε στο επαναλαμβανόμενο λάθος των εκάστοτε αξιωματικών αντιπολιτεύσεων που ζητούσαν εκλογές όταν εκτιμούσαν πως το αποτέλεσμα θα ήταν θετικό, παραγνωρίζοντας όλα τα υπόλοιπα δεδομένα και υποεκτιμώντας σημαντικές παραμέτρους.

Δεύτερο σημείο, αποδεικνύεται η παντελής απουσία στοιχειώδους σχεδίου. Κανένα σχέδιο διαπραγμάτευσης, καμία σοβαρή προετοιμασία πρότασης για τις ανάγκες της χώρας. Προ δεκαημέρου γράφαμε σε αυτή τη στήλη «η διαφαινόμενη αδυναμία της κυβέρνησης να εμφανιστεί αρχικά με ένα στοιχειώδες σχέδιο για τη χώρα, ποσοτικοποιημένο και καταγραμμένο με αριθμούς και κουτάκια είναι μειονέκτημα. Η πολιτική διαπραγμάτευση δεν ισοδυναμεί με λόγια και ομιλίες γενικού περιεχομένου. Είναι λάθος η αντίληψη που θέλει τους αριθμούς να περιορίζουν το εύρος της διαπραγμάτευσης και να υποβιβάζουν δήθεν τη διαδικασία σε τεχνοκρατική διευθέτηση». Σήμερα αυτό βεβαιώνεται και από φωνές εντός ΣΥΡΙΖΑ που ασκούν κριτική στη συμφωνία από άλλη οπτική.

Τρίτο σημείο, αυτή καθ’ αυτή η συμφωνία συνιστά θετική εξέλιξη έναντι της προοπτικής ρήξης με τους εταίρους όμως αυτό δεν είναι μεγάλη επιτυχία. Η συμφωνία αυτή θα κριθεί συγκριτικά με τους αρχικούς στόχους και με το προηγούμενο πρόγραμμα. Ως εκ τούτου υπολείπεται δραματικά των αρχικών στόχων και διακηρύξεων και εξετάζεται στα σημεία εάν είναι καλύτερη της συνέχισης του προγράμματος ως είχε. Τα οφέλη αναζητούνται αλλά τα κόστη πληρώνονται άμεσα.

Τέταρτο σημείο, η διαφορά προεκλογικού λόγου και μετεκλογικής διαχείρισης ξεπερνά κάθε φαντασία. Επιχειρείται μια τεραστίων διαστάσεων προσπάθεια να ονοματιστούν τα πράγματα με πιο εύηχες λέξεις. Η αναγκαία στροφή στο ρεαλισμό γίνεται με ταχείς ρυθμούς που τραντάζουν το κομματικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Πέμπτο σημείο, η ποιότητα του συγκυβερνώντος κόμματος και του πολιτικού προσωπικού είναι προβληματική. Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ είναι υπουργός άμυνας και έχει προβεί σε απαράδεκτες δηλώσεις που ξεπερνούν τα ειωθότα. Το γεγονός πως τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κεντρική διαπραγμάτευση του παρείχε τη δυνατότητα να ενεργήσει στο περιθώριο χωρίς να συναντήσει τον παραμικρό αντίλογο. Παραμένει όμως πολιτικός άκρως συντηρητικός, λαϊκιστής, που ποντάρει στην συνωμοσιολογία και τον εθνικισμό. Η πιθανότητα ατυχήματος λόγω ύφους, πολιτικού αμοραλισμού και άγνοιας κινδύνου παραμένει μεγάλη.

Συνοψίζοντας θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε πως έχουμε πολύ και ανηφορικό δρόμο να διανύσουμε. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν – υπάρχουν όμως δικαιότερες και περνάνε μέσα από μεταρρυθμίσεις κι μεγάλες αλλαγές σε κράτος και οικονομία. Αλλαγές που έστω και αργά ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να συζητά, αν και υπάρχει ακόμη μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες τις πραγματικότητας και στη βούληση του πολιτικού υποκειμένου.