Επιστολή προς Γ. Μηλιό

Είμαστε περήφανοι για τις δημιουργικές μας ασάφειες.
Γιάνης Βαρουφάκης

Ένα πολιτικό κείμενο που δεν υπακούει στις σκοπιμότητες της συγκυρίας, ούτε καλύπτεται πίσω από βολικά ψεύδη, είναι πάντα κέρδος. Αυτό αποκόμισα από την επιστολή Μηλιού. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει και ως εξουσία το μικρό κόμμα που ήταν στα πέτρινα χρόνια. Τόσο από πλευράς προσώπων όσο και από πλευράς ιδεών ή πολιτικής. Η παλιά δημογεροντία του ΣΥΝ (Δραγασάκης, Φλαμπουράρης, Βούτσης, Δρίτσας, Βίτσας κ.λπ.), η ΚΝΕ που μεγάλωσε (Λαφαζάνης, Βαλαβάνη, Στρατούλης), οι νηπιογέροντες περί τον Αλέξη (Παππάς, Σακελλαρίδης, Κωνσταντοπούλου) συνεργάζονται με τους πανεπιστημιακούς Σταθάκη, Μπαλτά, Παρασκευόπουλο, Πανούση, Κουράκη κ.λπ., για να ασκεί την πολιτική «του» ο εξής ένας: ο Βαρουφάκης, με τον ναρκισσισμό, τη νεφελώδη αδολέσχειά του αλλά και τη φυσική όχληση που προκαλείται εξ αυτών. Έτσι, η πολιτική εκφυλίζεται σε επικοινωνία, η διαπραγμάτευση σε one man show και τα επιχειρήματα σε simulacres, δηλαδή σε άλλοθι και ομοιώματα για τη νομιμοποίηση και τη νομή της εξουσίας.Δηλώνουμε αριστεροί, πράγμα που μας απαλλάσσει από την υποχρέωση του να είμαστε.

Ο υπερεκτιμημένος κ. Βαρουφάκης κατάφερε μόλις σε δυο εβδομάδες να ακυρώσει ένα ολόκληρο κόμμα, να καταπιεί διαδικασίες και εσωκομματικούς θεσμούς, να λειτουργεί ως l’ État c’ est moi, μετατρέποντας την πολιτική σε φαντασμαγορία της εξωστρέφειας και του φαίνεσθαι και σε ένα θέατρο στο οποίο ανεβαίνει σταθερά το έργο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Ούτε plan A ούτε plan B ούτε οικονομικά στοιχεία ούτε όροι διαπραγμάτευσης, παρά μόνο πόζες που ταιριάζουν σε γιάπηδες και «ρόλοι» αντί επιχειρηματολογίας. «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», και πάνω απ’ όλα «Ερρίκος Δ’», στον οποίο, προς Θεού, μην αποκαλύψετε πως δεν είναι βασιλιάς αλλά απλώς ο τρελός σε ένα παιχνίδι που μοιάζει με σκάκι αλλά δεν είναι.

Έτσι, συγκρουόμενοι με τους πάντες και εξοργίζοντας ακόμα και τους συμμάχους μας, κερδίσαμε, σαν Αμερικανάκια, ένα καινούργιο μνημόνιο, χωρίς όμως τα λεφτά που εξασφάλιζαν παράλληλα οι δεξιές κυβερνήσεις, και μετονομάσαμε για τα εγχώρια Αμερικανάκια την Τρόικα σε «Θεσμούς» και τη νέα σύμβαση σε «Γέφυρα». Φιλοδοξούμε μάλιστα να μην την ψηφίσουμε στο Κοινοβούλιο, σε μιαν επίδειξη δημοκρατικού αυταρχισμού. Αντί να πούμε τις δυσάρεστες αλήθειες και να αναλάβουμε το κόστος τους, καλυπτόμαστε – νομίζουμε – πίσω από βολικά επικοινωνιακά ψεύδη. Αυτό όμως δεν είναι Αριστερά. Όπως δεν είναι Αριστερά να καταψηφίζεις τον Δήμα για να υπερψηφίσεις τον Πάκη συγκρουόμενος με το συντριπτικό λαϊκό αίσθημα. Χωρίς μέθοδο, ανάλυση, στρατηγική, ιδεολογία, δεν υπάρχει Αριστερά, υπάρχει απλώς διεκπεραίωση εξουσίας, μικροπολιτική όπως - όπως και τακτοποίηση στελεχών.

Προσωπικά δεν μ’ ενοχλεί η κυβίστηση, ιδιαίτερα όταν είναι αναπόφευκτη. Μ’ ενοχλούν όμως ο μαξιμαλισμός πριν και η άρνηση της πραγματικότητας μετά. Μ’ ενοχλεί ο υφέρπων λαϊκισμός που κραυγάζει πως «Το ΠΑΣΟΚ είναι ’δώ", μεταλλαγμένο. Δεν μου ταιριάζει επίσης η βάφτιση του κρέατος σε ιχθύ, στην οποία προέβαιναν οι καλόγεροι του Μεσαίωνα και που συνεχίζουν ακόμα μερικοί ιερείς του Μεταμοντέρνου. Όπως δεν με κάλυπτε – και αυτό φαίνεται από τα κείμενά μου – ο νέος υποκριτικός διχασμός ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, στον οποίο μονόπαντα στηρίχθηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο προς την εξουσία. Το μνημόνιο δεν είναι ο δαίμονας της ευκολίας μας, αλλά το αναγκαίο κακό που η ίδια η χώρα επέλεξε για να υπερβεί τη χρεοκοπία. Και τώρα παίζουμε τους τουρίστες που πέσανε από τον Άρη. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα, και το χειρότερο δεν είναι χωρίς κόστος.

Προβλήματα της χώρας είναι η έλλειψη παραγωγικότητας, η αποβιομηχάνιση, η θηριώδης ανεργία, το αναποτελεσματικό Δημόσιο, η υπερσυνταξιοδότηση, η αργομισθία, η έλλειψη επενδύσεων, η κατεδάφιση της παιδείας. Επ’ αυτών περιμένω να ακούσω κάτι αληθινά αριστερό αντί της κριτικής στα πειραματικά σχολεία, της κατεδάφισης οποιουδήποτε μέτρου προωθούσε το Ancient Régime και η προσφυγή, ξανά, και μάλιστα με ιταμό τρόπο, στην «Καλοσύνη των ξένων».

ΥΓ. 1: Ρε παιδιά, ξέρει κανείς τη δουλειά; Γιατί φοβάμαι πως από τους κυνικούς επαγγελματίες των Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ πέσαμε στους κυνικούς ερασιτέχνες των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ. Γαμώ τη θεωρία μου, γαμώ!

ΥΓ. 2: Πρόεδρε, επαναλαμβάνω, ξέρει κανείς τη δουλειά από τους υπουργούς σου; Με τους θεατρινισμούς και μόνο του Βαρουφάκη δεν μαζεύονται οι φόροι ούτε ενεργοποιούνται οι επενδύσεις. Έναν μήνα μετά, η αριστερή διακυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτε το αληθινά αριστερό πλην ίσως των ευρημάτων επικοινωνίας.

ΥΓ. 3: Τα καμένα αυτοκίνητα και τα σπασμένα μαγαζιά γύρω από το Πολυτεχνείο αποδεικνύουν πως ακόμα κάποιοι θεωρούν το αντικοινωνικό μίσος και τον κομπλεξισμό ως πράξεις επαναστατικές και τον αστυνομικό στη γωνία ως ταξικό εχθρό .Όσο κάποιοι άρρωστοι αναστατώνουν κάθε τρεις και λίγο τη ζωή στο κέντρο τόσο η δημοκρατία μας θα είναι ανάπηρη και οι αριστεροί διαχειριστές της απλώς υποκριτές.

ΥΓ. 4: Τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ κονιορτοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ θα τη ρίξει μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος Πάκης απλώς θα θεάται. Όπως τότε με την Κανέλλη...

ΥΓ. 5: Ο Βαρ. Ούφο έδωσε βαρυσήμαντες συνεντεύξεις στους Παπαδάκη - Αυτιά. «Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι».