Το δόγμα του Χότζα και η κυβέρνηση της απελπισίας

Σε αντίθεση με όσα πολλοί θεωρούν περί σκληρής διαπραγμάτευσης και δήθεν κόκκινων γραμμών για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, η κυβέρνηση φαίνεται να εφαρμόζει πιστά το δόγμα του Χότζα με μόνο στόχο την παραμονή στην γλυκιά καρέκλα της εξουσίας.

Όσο πιο πολλά ακούγονται στα ΜΜΕ για άγριες περικοπές, επώδυνες μειώσεις εισοδημάτων και υπέρογκες αυξήσεις φόρων τόσο πιο πολύ εξυπηρετούν τώρα την επικοινωνιακή στρατηγική της θολούρας και της αδιαφορίας για τα πάντα που σκεπάζει όλα τα λάθη και τις αδυναμίες των κυβερνητικών επιλογών σε μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων της καθημερινότητας. Και αργότερα όμως η συγκεκριμένη στρατηγική θα βοηθήσει τα μέγιστα καθώς τα απελπισμένα φορολογικά υποζύγια που έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιονομικής προσαρμογής θα έχουν εξοικειωθεί πλήρως με τη επερχόμενη φτωχοποίηση, κάθε ελάφρυνση των σχεδιαζόμενων περικοπών θα φαίνεται περίπου ως …αύξηση εισοδήματος.

Όταν δουν τις πραγματικές ρυθμίσεις ηπιότερες από αυτές που διαρρέονται καθημερινά σχεδόν ανακουφισμένοι οι πολίτες θα μπορούν να πουν όπως και στο γνωστό ανέκδοτο «Καλά που δεν πάθαμε και τίποτε».

Κάπως έτσι έξι μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση της ελπίδας μεταβάλλεται σε κυβέρνηση της απελπισίας. Με καθημερινά επικοινωνιακά βαρελότα υπουργών και βουλευτών πότε για πρόσφυγες –επενδυτές άλλοτε για το όνομα της «Μακεδονίας» είτε για το νέο έθνος που προέκυψε μετά την επανάσταση αλλά και δεκάδες άλλα που μπορείς να γράψεις βιβλίο, προκαλούν αντιδράσεις και επικοινωνιακό θόρυβο αφήνοντας τον καιρό να περνά χωρίς αποτέλεσμα μήπως και γίνει κάποιο θαύμα που θα σβήσει τα συσσωρευμένα σημαντικά λάθη των τελευταίων 14 μηνών. Την ίδια ώρα η χώρα αργοπεθαίνει καθώς παγιώνονται καταστάσεις και δεδομένα που θα χρειαστούν πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια για να ανατραπούν.

Αλήθεια η κυβέρνηση -που όταν ήταν στην αντιπολίτευση έλεγε πως όλα θα γίνουν με ένα άρθρο και ένα νόμο- έχει κάτι να πει στους ανέργους που παραμένουν και επί κυβέρνησης της πρώτης φοράς Αριστερά, χωρίς δουλειά και εισόδημα για μια ακόμη χρονιά; Στους εργαζόμενους που βλέπουν καθημερινά την αγορά εργασίας να γίνεται όλο και πιο δύσκολη; Για την υγεία που η επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο μοιάζει με επικίνδυνη αποστολή; Μπορεί να μας πει ένα θετικό νέο από τα μέτωπα της παιδείας, των μεταφορών, του προσφυγικού ή της πραγματικής οικονομίας;

Η κατάρρευση των προσδοκιών μιας κοινωνίας είναι δυστυχώς προάγγελος δυσμενών εξελίξεων. Μήπως έφτασε η ώρα για αυτό που έκαναν όλες οι χώρες που μπήκαν στο μνημόνιο; Της εθνικής συνεννόησης μιλώντας πια τη γλώσσα της αλήθειας ή πρέπει να εγκατασταθεί οριστικά στην Ελλάδα η απελπισία;

---

Ο Γιάννης Αργυρός είναι δημοσιογράφος, Εκπρόσωπος Τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς.