ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
"Τραγικό λάθος" ο κυριακάτικος βομβαρδισμόςκαταυλισμού με γυναικόπαιδα παραδέχθηκε ο Νετανιάχου, για να το επαναλάβουν λίγες ώρες αργότεραμε τέσσεις οβίδεςστην "ανθρωπιστική ζώνη"που το ίδιο το Ισραήλ έχει ορίσει στη Ράφα.
Οι νεκροί των ισραηλινών επιθέσεων έχουν ξεπεράσει τους 36050 και οι τραυματίες τους 81000, σύμφωνα με τον πρόσφατο απολογισμό των τοπικών αρχών...
Εν μέσω πολλαπλών διεθνών και περιφερειακών κρίσεων, μερικές βδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές, το μακεδονικό έρχεται πάλι στο προσκήνιο. Αιτία αυτή τη φορά η εκλογική νίκη του εθνικιστικού και δεξιού VMRO και η παραβίαση της συμφωνίας των Πρεσπών από τη νέα μακεδονική ηγεσία που αναφέρεται στη χώρα της ως «Μακεδονία», αντί του συμφωνημένου «Βόρεια Μακεδονία». Ένα κύμα αγανάκτησης αρχίζει πάλι να φουντώνει στην Ελλάδα.
Άλλοτε πολέμιοι της Συμφωνίας, σήμερα ομνύουν στην τήρησή της. Πρώτος από όλους ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν «αντάλλαξε τη Μακεδονία με τις συντάξεις».
Στις 24 Ιανουαρίου 2019, στην ιστορική του ομιλία στη Βουλή για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο τότε Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Να τελειώσει αυτή η υποκρισία, 30 χρόνια υποκρισία. Να τελειώσει αυτή η εκκρεμότητα». Πέντε χρόνια μετά, η υποκρισία είναι ακόμη εδώ.
Θεωρώ ότι υπάρχει κοινωνικό αίτημα του προοδευτικού κόσμου για μια μεγάλη σύγχρονη Κεντροαριστερά. Για αυτό οφείλουμε να κινηθούμε πλειοψηφικά χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς αποκλεισμούς. Αντιπαραθετικά στη ΝΔ και στη συντήρηση. Καμία προσωπική ή συλλογική ανασφάλεια δεν χωρά γιατί η ευθύνη όλων μας απέναντι στην κοινωνία είναι τεράστια.
Η συμφωνία των Πρεσπών έλυσε έναν γόρδιο δεσμό με θάρρος. Δυστυχώς, «η νεοελληνική ανοησία» όχι μόνο δεν επέτρεψε την πλήρη αξιοποίησή της, αλλά διευκόλυνε την υπονόμευσή της από τη βορειομακεδονική σοβινιστική Δεξιά. Η συμφωνία είναι στη γραμμή και στα πλαίσια της μεταπολεμικής γαλλογερμανικής ειρήνευσης, φιλίας και κατανόησης. Είναι ένα έξοχο παράδειγμα του πώς οι λαοί της περιοχής μπορούν να οικοδομήσουν το μέλλον τους εν ειρήνη και με αισιοδοξία, μακριά από παρεμβάσεις τρίτων. Και αυτό, σε μια εποχή που η περιοχή σαρώνεται από πολέμους και προθέσεις ένοπλων συγκρούσεων.
Τι είναι η μεταπολίτευση; Μια εορταστική στιγμή, εκείνο το καλοκαίρι του 1974; Μια περίοδος μετάβασης στην δημοκρατία που άρχισε με την κατάρρευση της δικτατορίας και ολοκληρώθηκε με την έγκριση του νέου δημοκρατικού συντάγματος το καλοκαίρι του 1975 ή έστω με την πρώτη ομαλή εναλλαγή στην εξουσία το 1981; ‘Η μια ιστορική εποχή που συνεχίζεται; Ή μήπως μια περίοδος που κάποτε έφθασε σε ένα τέλος;
Η συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Άγκυρα πήγε θετικά, όπως αναμενόταν, χωρίς εκπλήξεις. Οι δύο ηγέτες διατύπωσαν με ηπιότητα τις απόψεις τους, ακόμα και στα σημεία όπου υπάρχουν διαφωνίες. Ήταν αισθητή η προσοχή που κατέβαλαν, ώστε να μην υπάρξουν τριβές.
Είναι βέβαιο ότι μεταξύ των ηγετών ή των αντιπροσωπειών έγινε μια αποτίμηση της προόδου στα τρία "τραπέζια" του ελληνοτουρκικού διαλόγου: α) της θετικής ατζέντας (συνεργασία σε οικονομία, εμπόριο, μεταφορές, περιβάλλον, τουρισμός κ.α.) β) των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, δηλαδή η πραγματοποίηση των στρατιωτικών ασκήσεων των δύο χωρών στα διεθνή ύδατα και στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, με τρόπο που να μην προκαλείται ένταση, και γ) του πολιτικού διαλόγου, όπου συζητείται ο "σκληρός πυρήνας" των ελληνοτουρκικών διαφορών.
--Ο άνθρωπος στην ιστορική του διαδρομή ,περνώντας από πολλά στάδια και μορφές διακυβερνήσεως με αγώνες και μύριες δυσκολίες και πισωγυρίσματα που κόστισαν εκατομμύρια ζωές ,επέλεξε ως καταλληλότερο τρόπο έκφρασης της επιθυμίας του το Δημοκρατικό πολίτευμα.
--Βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας σε όλες του τις εκφράσεις ,η προάσπιση της ευημερίας των πολιτών και η αρχή της πλειοψηφίας στην διακυβέρνηση της χώρας.
--Η αποδοχή της διαφορετικότητας έχει δύο όψεις.1) τις ιδιoτικές,,ατομικές απόψεις που μπορεί κάποιος να τις εκφράζει ελεύθερα και 2) Η δημόσια γνώση όπου την εκφράζει το κράτος αφού συμβουλευτεί τους ειδικούς φορείς
Εκατοντάδες ΜΜΕ αναμάσησαν πρόσφατα το κυβερνητικό non paper που μιλούσε για «έκρηξη Άμεσων Ξένων Επενδύσεων» (ΑΞΕ) της τάξης του «62%». Διαβάζοντας την είδηση, με προβλημάτισε η έννοια της «τριετίας». Αυτά τα στατιστικά μεγέθη υπολογίζονται σε ετήσια βάση. Με ξάφνιασε επίσης η υπερβολή: 62%; Αυτό μόνο «έκρηξη» δεν είναι!
Χρειάστηκε να ανατρέξω στην πηγή που παρέθετε η Κυβέρνηση (https://www.oecd.org/investment/statistics.htm) για να αντιληφθώ τη λαθροχειρία.
Ας κινητοποιηθούμε όλοι για να υπερασπιστούμε την Συμφωνία των Πρεσπών, ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ επιθυμεί να γίνει κουρελόχαρτο. Μια κυβέρνηση η οποία αρνείται να φέρει τα προβλεπόμενα τρία πρωτόκολλα συνεργασίας προς ψήφιση στη Βουλή, η οποία διέλυσε την συμφωνηθείσα επιστημονική ομάδα για την απομάκρυνση των αλυτρωτικών διατυπώσεων από τα σχολικά βιβλία της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ αρνήθηκε να προωθήσει την συγκρότηση της προβλεπόμενης στη Συμφωνία ομάδας για τη λύση των εμπορικών σημάτων και ονομασιών στην βάση του ενωσιακού δικαίου.
Ξημερώματα Παρασκευής, αγουροξυπνημένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί βρήκαν στα εισερχόμενα της αλληλογραφίας τους ένα δυσοίωνο μήνυμα. Αργά το βράδυ της Πέμπτης, στην Ουάσιγκτον, είχε δημοσιευτεί το κείμενο της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, που φέρει την υπογραφή του Προέδρου Τραμπ. Η ανάγνωσή του θα πρέπει να ήταν, για τους Ευρωπαίους αναγνώστες του, ένα σοκ. Παραλυτικό ή εγερτήριο, μένει να αποδειχθεί.
Όταν ξεκινούσε η δεύτερη θητεία Τραμπ, στην Ευρώπη επικρατούσε μια εντελώς, όπως αποδείχθηκε, λανθασμένη αντίληψη για τα επερχόμενα. Πίστευαν, οι περισσότεροι, ότι το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», ήταν ο τίτλος μιας πολιτικής αμερικανικού νέο-απομονωτισμού.
Η κατάθεση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Προγραμματισμού (ΠΔΠ) 2026-2029 μας δίνει την αφορμή να αξιολογήσουμε την πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 2019 – μετά την έξοδο από τα μνημόνια – αλλά και τις προοπτικές ως το 2029.
Στην περίοδο 2019-2024 η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο μεγάλες κοινές στην ΕΕ κρίσεις, την υγειονομική και την ενεργειακή. Αξιοποιώντας την αναστολή των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ η κυβέρνηση της ΝΔ διοχέτευσε μεταξύ 2020-2022 περισσότερα από 60 δισ. στην οικονομία για να στηρίξει επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
"Εισαγγελέας εισέβαλε στο Ιδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης".
Είναι απίστευτο!!! Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε σκάνδαλα, παραβιάσεις του Συντάγματος, ποδηγετήσεις της δικαστικής εξουσίας, περιθωριοποιήσεις Ανεξάρτητων Αρχών, παραβιάσεις των νόμων, ακόμη και εκείνων που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε (βλέπε ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.ά.) και αθωώσεις κυβερνητικών στελεχών, ό,τι εγκλήματα και να έχουν διαπράξει (παρακολουθήσεις, Νovartis, Siemens, αδιευκρίνιστα, ΟΠΕΚΕΠΕ, Τέμπη, στελέχη τραπεζών, ταχυδρομείου κ.ά.).
Δεν θυμάμαι στη Μεταπολίτευση να συνέβη κάτι ανάλογο, ούτε καν κατά την πρωθυπουργία του πατρός Μητσοτάκη.
Οι πολίτες με μεγάλη πλειοψηφία δηλώνουν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στα κόμματα, την κυβέρνηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η τάση αυτή υπάρχει εδώ και καιρό, ωστόσο έχει μεγάλη ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια. Επίσης μεγάλα ποσοστά συγκεντρώνουν η οργή, ο φόβος, η απελπισία, η απογοήτευση. Ο «Κανένας» φιγουράρει στην πρώτη θέση του καταλόγου για την καταλληλότητα στην πρωθυπουργία και το «Κόμμα της αποχής» δεν χάνει την αυτοδυναμία με κανένα τρόπο. Είναι ανησυχητικό φαινόμενο; Χωρίς καμία αμφιβολία. Απαιτούνται απαντήσεις; Σίγουρα, αλλά ποιες μπορεί να είναι αυτές; Μόνον η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να μην ανησυχεί. Με το δίκιο της. Δεν έχει λόγους.
Προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η Γερμανία την επόμενη μέρα του τερματισμού του πόλεμου στην Ουκρανία; Το ερώτημα δικαιολογείται, καθώς το τέλος των επιχειρήσεων θα καταστήσει δύσκολη –αν όχι αδύνατη– την περιφρούρηση της αξιοπιστίας της κινδυνολογίας περί επόμενης εισβολής της Ρωσίας σε κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.
Εξυπακούεται ότι το Βερολίνο δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να νομιμοποιήσει την παράταση της στάσης αυτής με το όπλο παρά πόδα απέναντι στη Μόσχα, καθώς αυτό που πραγματικά απασχολεί τη χώρα είναι ο γαλλογερμανικός ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.
Για τη Γαλλία η απειλή από την Ανατολή είναι ευκαιρία να διασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία στην ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία ντε φάκτο, όπως ακριβώς το πέτυχε η Γερμανία στο Eurogroup. Πυρηνική δύναμη και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Γαλλία εκ των πραγμάτων θα είναι η ηγετική χώρα - μέλος σε ένα ντε φάκτο ή και ντε γιούρε πλαίσιο ευρωπαϊκής αμυντικής συνεργασίας.
Φαίνεται πως δεν ήταν μόνο η Εξεταστική για τα Τέμπη «γουρλίδικη», όπως ατυχώς είχε δηλώσει ο πρόεδρός της. Κάποιος καχύποπτος θα μπορούσε να μιλήσει ακόμη και για μοτίβο.
Τι θα συνέβαινε σε μια «κανονική» χώρα, αν μάρτυρας σε δίκη κατέθετε ότι του είχαν δοθεί από πριν οι ερωτήσεις (και κατευθύνσεις για τις απαντήσεις) που θα του γίνονταν από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής;
Στις 19 Νοεμβρίου, η ΕΕ ανακοίνωσε το νέο γενικό σχέδιο για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ), το AI Omnibus, που παρουσιάστηκε ώς εργαλείο επιτάχυνσης της αξιοποίησης της ΤΝ σε όλο το φάσμα της οικονομίας και εναρμονισμού του ευρωπαϊκού κανονιστικού πλαισίου στις ανάγκες της Νέας Εποχής.
Όμως, η πρώτη ανάγνωση του σχεδίου δείχνει πως στην ΕΕ έχουν μάθει καλά την μέθοδο να βαφτίζουν το κρέας …ψάρι καθώς η λεπτομερέστερη μελέτη του αποκαλύπτει πως όχι μόνο δεν αποτελεί ανταγωνιστικό άλμα στο μέλλον, αλλά κρύβει την μεγαλύτερη κυβίστηση της Ευρώπης,
Μετά τις ανακοινώσεις για το Σχέδιο δράσης/Κοινωνική Συμφωνία για την ανάπτυξη της συλλογικής διαπραγμάτευσης στη χώρα μας, το οποίο πρόσφατα ανακοινώθηκε, είναι σκόπιμη μια ψύχραιμη αξιολόγηση.
Κατ’ αρχάς είναι θετικό που για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, η Πολιτεία αποφάσισε να εμπιστευτεί τον ουσιαστικό διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους προκειμένου να εισαγάγει νομοθετικές ρυθμίσεις.
Ο πρώην πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει με το παρελθόν: το δικό του, της διακυβέρνησής του, των προσώπων της που ο ίδιος επέλεξε. Και δεν το κάνει στρογγυλεμένα. Το κάνει ευθέως, επιθετικά, με διευθύνσεις και ονόματα.
Οι πρώην πρωθυπουργοί κρίνονται από δύο πράγματα: από το έργο τους και από τα λάθη τους. Και αν επιδιώκουν να επανέλθουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πρέπει να πείσουν ότι έχουν μάθει από το παρελθόν, ώστε ο ρόλος τους να είναι θετικότερος στο μέλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας καταθέτει στην «Ιθάκη» τη δική του αποτίμηση για τη διαδρομή του, τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, και τις απόψεις του για την Αριστερά
Εάν κανείς κοιτάξει την αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα στη δημόσια σφαίρα, θα δει ότι οι επικριτικές τοποθετήσεις ακολουθούν δυο αντιθετικούς δρόμους.
Σας συμβαίνει να φτάνετε στην δουλειά και να νιώθετε σαν να έχετε ήδη δουλέψει οκτάωρο; Αν ναι, παρηγορηθείτε. Δεν είστε μόνοι. Οι επιβάτες 260 χιλιάδων αυτοκινήτων που διασχίζουν το χάος του Κηφισού κάθε μέρα και άλλων 300.000 αυτοκινήτων που μποτιλιάρονται στην κάποτε ελεύθερη Αττική οδό, κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν. Η Αττική έχει πρόβλημα: Περίπου έξι στις δέκα μετακινήσεις στο λεκανοπέδιο γίνονται με ιδιωτικό όχημα
Η μία λέγεται Κάθριν Λιούσι, έχει είκοσι χρόνια εμπειρία στη δημοσιογραφία και σήμερα είναι ανταποκρίτρια του Bloomberg στον Λευκό Οίκο. Οταν ρώτησε την περασμένη Παρασκευή τον πρόεδρο Τραμπ στο Air Force One γιατί δεν παίρνει μια πρωτοβουλία για τα αρχεία Έπστιν αν δεν περιλαμβάνουν τίποτα ενοχοποιητικό γι’ αυτόν, εκείνος της κούνησε το δάχτυλο και της είπε: «Quiet, quiet piggy» (Ησυχα, ήσυχα, γουρουνίτσα).