Η ύφεση στην ευρωπαϊκή οικονομία ίσως είναι λίγο μικρότερη από την αναμενόμενη (8% αντί για 9%). Εντούτοις η ανάκαμψη, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα πάρει δύο χρόνια (θα είναι 5,5% το ʼ21 και 3,2% το ʼ22), χωρίς να συνυπολογιστεί πιθανή κλιμάκωση της πανδημίας.

1. Η ύφεση στην παγκόσμια οικονομία

Η έκταση των οικονομικών επιπτώσεων από την πανδημία στην παγκόσμια οικονομία έχει πλέον υπολογιστεί με σχετική ακρίβεια. Η κρίση του 2008 προκάλεσε ύφεση της τάξης του -4% στην παγκόσμια οικονομία και χρειάστηκε 18 μήνες για να επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα. Τώρα, το 2020 η παγκόσμια οικονομία αναμένεται να φθάσει το -6,5%. Στο αισιόδοξο σενάριο, και εφόσον δεν υπάρξει δεύτερο κύμα πανδημίας, αναμένεται να ανακάμψει γρηγορότερα, σε διάστημα 9-12 μηνών.

Η χρηματοδότηση του προγράμματος είναι απόλυτα τεκμηριωμένη. Στηρίζεται στους διαθέσιμους δανειακούς πόρους που έχουν ευρωπαϊκή προέλευση, αναδιατάσσει μέρος των πόρων αυτών προς δημοσιονομικά μέτρα και χρηματοδοτεί το υπόλοιπο δημοσιονομικό κόστος από το μαξιλάρι, από καθαρά ελληνικούς και μη δεσμευμένους πόρους του μαξιλαριού. Κοινώς δεν χρειάζεται να προσφύγει το Ελληνικό Δημόσιο σε νέο δανεισμό ή να αυξήσει το συνολικό χρέος

Ο ΣΥΡΙΖΑ εντός μιας δεκαετίας μεταμορφώθηκε. Ξεκίνησε με ισχνή κοινοβουλευτική παρουσία, όταν συγκροτήθηκε το 2004 από την ενοποίηση του Συνασπισμού με μικρότερες δυνάμεις από την ανανεωτική και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Σε διαδοχικές εκλογές μετατράπηκε σε κόμμα εξουσίας. Εγινε αξιωματική αντιπολίτευση, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ξανά.

Η συμφωνία των Βρυξελλών αποτελεί αποτυχία της Ε.Ε. Δίνει συνέχεια στην απουσία ευρωπαϊκής πολιτικής για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Συντηρεί την "επανεθνικοποίηση" της οικονομικής πολιτικής. Εμφανίζει την εικόνα μιας ασυντόνιστης Ευρώπης και ενθαρρύνει τις αγορές να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν πάνω στις "αποκλίνουσες" εθνικές οικονομίες του κοινού νομίσματος.

Η κρίση της ελληνικής οικονομίας εκδηλώνεται στη δημοσιονομική σφαίρα της οικονομίας, ένα φαινόμενο που είναι ευρωπαϊκό και διεθνές. Στην ελληνική περίπτωση όμως, εκδηλώνεται βίαια λόγω της οξυμένης κρίσης του φορολογικού συστήματος και του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα. Στο πρώτο, επειδή, ως έχει, δεν μπορεί να φέρει νέα έσοδα χωρίς σημαντικές παρενέργειες. Στο δεύτερο, επειδή είναι στα όρια της κατάρρευσης και ζητά νέους πόρους, οι οποίοι αντικειμενικά δεν υπάρχουν.

...Η πολιτική ενοποίηση μπορεί να εν δυνάμει να απεμπλέξει την Ευρώπη από τη στασιμότητα της και να δώσει νέα υπόσταση στην έννοια της πολιτικής και στην σύγκρουση Δεξιάς και Αριστεράς. Για την Αριστερά η στρατηγική της δημοκρατικής πολιτικής ενοποίησης αποτελεί μονόδρομο.