Εργατική πρωτομαγιά. Με 1.400.000 ανέργους. Με τα συνδικάτα σε πλήρη ανυποληψία και αμέτοχα σχεδόν εξαφανισμένα από την πραγματική ζωή. Με το φάντασμά τους να οργανώνει συγκεντρώσεις για να τιμηθεί εκείνη η πρωτομαγιά στο Σικάγο.
Η Πρωτομαγιά δεν έφερε τη δημοκρατία. Υπηρέτησε και πολλά ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αντίθετα, η αστική δημοκρατία επέβαλλε τα συνδικάτα στο μεδούλι της πολιτικής ζωής. Η συμμετοχή τους στη διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας με στόχο μια κοινή πορεία, ήταν μεγάλη.

Πριν από 7 μήνες ανέλαβα τη διεύθυνση του 9,84. Το ποιός ήταν ο σταθμός, δεν χρειάζεται να το αναφέρω. Απλώς ότι η μισθοδοσία των περίπου 280 δημοσιογράφων του σταθμού, σε σύνολο 380 εργαζομένων, (που βέβαια είχε φροντίσει να βγεί από τις έρευνες ακροαματικότητας- η πρώτη εκτίμηση τον περασμένο Μάρτιο ήταν στο 0,4%!) στοίχιζε περίπου 9.000.000 ευρώ /χρόνο, περίπου όσα ξοδεύονταν για τα συσίτια αστέγων και περίπου όσα χρειάζονται για τη σίτιση των 90 βρεφονηπαικών σταθμών της Αθήνας.

Την περασμένη εβδομάδα, μπορούσε να δει κανείς την Αθήνα διαφορετικά. Οπως και την προπερασμένη, όπως και αρκετές εβδομάδες τους τελευταίους μήνες.
Για παράδειγμα, μια μέρα της προηγούμενης εβδομάδας, το βράδυ, περίπου 70 - 80 κάτοικοι της περιοχής Φιλοπάππου αλλά και από αλλού συγκεντρώθηκαν σε παρκάκι της περιοχής. Είχε οργανωθεί με πρωτοβουλία της Ραλλούς –ηθοποιός που διατηρεί κατάστημα βιολογικών τροφών– παράσταση Καραγκιόζη, έναντι περίπου 4 ευρώ η οικογένεια. Πολλοί δεν πλήρωσαν, αφού από νωρίς είχε καλυφθεί το απαιτούμενο ποσό των 200 - 250 ευρώ.

Οι φωτογραφίες προσφέρουν αποδείξεις. Κάτι για το οποίο αμφιβάλλουμε μας φαίνεται αποδεδειγμένο όταν μας επιδειχθεί μια φωτογραφία του. Κατά μία εκδοχή της χρησιμότητάς της, η κάμερα ενοχοποιεί. (Η Σούζαν Σόνταγκ θα υπενθυμίσει σχετικά τη χρήση των φωτογραφιών από την παρισινή αστυνομία στα δολοφονικά μπλόκα εναντίον των κομμουνάρων, το 1871.)

Oι Γκαγκαούζοι ζουν στη Nότια Mολδαβία σε μια περιοχή 1.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Περίπου 140.000 άνθρωποι μιλούν τουρκικά, αλλά είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Tα τελευταία χρόνια, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, διεκδίκησαν χωρίς μεγάλη επιτυχία την αυτονομία τους από τη μικρή Mολδαβία.

Η μετάβαση από τους «Αθανάσιους Διάκους» του Αλ. Αλαβάνου στην (έστω και ημιαυτόνομη) «Λωρίδα της Γάζας» του Α. Τσίπρα εκφράζει, αν μη τι άλλο, τη συνέπεια με την οποία η –εκτός ΚΚΕ– Αριστερά στην Ελλάδα βαδίζει μακριά από κάθε σύγχρονη αριστερή αντίληψη.

Στον τόπο τους έγιναν μερικές από τις πιο σκληρές μάχες του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου (της περιόδου πριν από το Pωσικό Mέτωπο). Eίπαν κι αυτοί τα δικά τους JO (όχι). Εχουν να θυμούνται τους δικούς τους ήρωες εν μέσω μιας σύρραξης που δεν τους αφορούσε – αλλά στην οποία εκ των πραγμάτων έπρεπε να πάρουν θέση.

Συνήθως τα γράμματα των μαθητών στον Tύπο «φωνάζουν» γονείς ή καθηγητές. Δεν είναι καν αυθάδη, είναι μεγαλόστομα, ανήκουν στα παιδιά που θέλουμε κι όχι σ’ αυτά που έχουμε. Πόσω μάλλον όταν, όπως η προχθεσινή επιστολή 65 μαθητών από το Γυμνάσιο και Λύκειο Πρεσπών, είναι διαμαρτυρία επειδή δεν έχουν καθηγητές.

Φέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια από τη γέννηση του Ι. Β. Στάλιν - αν και πολλοί βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι η πραγματική χρονολογία γέννησής του δεν ήταν η 21/12/1879 αλλά η 8/12/1878. Δεν είναι το μόνο στοιχείο πάνω στο οποίο διαφωνούν βιογράφοι και ιστορικοί, όσοι τέλος πάντων προσπαθούν να δώσουν μία ή περισσότερες εξηγήσεις στο «φαινόμενο» που ονομάστηκε «σταλινισμός».

O «Aγαπητός Θείος Nαπολέων» δεν ήταν μια ασυνήθιστη προσωπικότητα στην Περσία της εποχής του σάχη. Ισως γι’ αυτό, το ομότιτλο μυθιστόρημα του Iraj Pezeshkzad γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Περσία, αλλά και όπου μεταφράστηκε. Πιθανόν πολλοί από μας, αν όχι καθένας μας, διαθέτουν έναν θείο σαν τον «αγαπητό».

Ο Στέφανος υπήρξε, σύμφωνα με μελετητές, ένας «γοητευτικός τυχοδιώκτης». Θεωρείται ως ο -αποδεδειγμένα- πρώτος Ελληνας στη Nότια Aφρική. Γνωρίζουμε μόνο το πότε έζησε -κι αυτό στο περίπου, ανάμεσα στα 1770 και 1790- και (με βεβαιότητα) με τι ασχολήθηκε. Εζησε ως «προφήτης» σε μία μεγάλη (νοτιο) αφρικανική κοινότητα, των Kόρα.

Tο 1970, η Αμερικανίδα επιδημιολόγος Addel Omran πρότεινε τον χωρισμό της Ιστορίας σε τρεις περιόδους: Στην εποχή των «λιμού και λοιμού» με προσδόκιμο ζωής 20-40 χρόνια, στην εποχή της «φθίνουσας πανδημίας» με προσδόκιμο ζωής 30-50 χρόνια και στην εποχή των «εκφυλιστικών και κατασκευασμένων από τον άνθρωπο ασθενειών» με προσδόκιμο ζωής πάνω από 60 χρόνια.