Οι πολιτικές υγείας στη χώρα μας συνεχίζουν να ακολουθούν και να αναπαράγουν το θεραπευτικό μονοτεχνικό υπόδειγμα, παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί πως αυτό έχει προβλήματα αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας. Ως εκ τούτου η σκοπιμότητα μιας διαρθρωτικού χαρακτήρα παρέμβασης είναι αναγκαία και επείγουσα για την ανάκτηση της ισορροπίας ανάμεσα στη θεραπευτική ιατρική και την προληπτική φροντίδα υγείας. Ο πυρήνας αυτής της μεταρρύθμισης οφείλει να είναι η δημιουργία ενός ισχυρού και αποτελεσματικού συστήματος δημόσιας υγείας στη χώρα μας. Ωστε να επιτευχθεί η μετάβαση από την παραδοσιακή υγιεινή στη προσέγγιση της «νέας» δημόσιας υγείας. Με στόχο τον έλεγχο και τη διαχείριση των μειζόνων παραγόντων κινδύνου για την υγεία και τη συντήρηση και βελτίωση του «κεφαλαίου υγεία» του ελληνικού πληθυσμού.

Η πανδημία της νέας γρίπης συνιστά μια πρόκληση ευθύνης για την επιστημονική κοινότητα, την κοινωνία, τους οικονομικούς εταίρους και το πολιτικό σύστημα.