Πολλοί, μεταξύ αυτών ο Τζ. Σόρος, εκτιμούν ότι το «σημερινό διεθνές περιβάλλον θυμίζει έντονα την κρίση του 2007-08».
Η συζήτηση συνήθως επικεντρώνεται στην Κίνα. Η οικονομία της αναπτυσσόταν με ρυθμό 10% ετησίως από το 1980 έως το 2008, με μοχλό τις επενδύσεις για εξωστρέφεια, που απορροφούσαν το 38% του ΑΕΠ, είτε με αυτοχρηματοδότηση είτε μέσω της κεντρικά σχεδιασμένης τραπεζικής χρηματοδότησης, που έφτασε στο 120% του κινεζικού ΑΕΠ το 2002 και έκτοτε έμεινε στο ίδιο ύψος. Από το 2008 ήταν σαφές ότι αυτό το εξωστρεφές μοντέλο είχε φτάσει στα όριά του. Επρεπε να συγκρατηθεί ο ρυθμός επενδύσεων και να ενταθεί ο ρυθμός της εσωτερικής κατανάλωσης.

Πρέπει να υποστείλουμε σημαία ενώπιον της οικονομικής ύφεσης, της ανεργίας, της φτωχοποίησης όλο και ευρύτερων τμημάτων της κοινωνίας μας; Μήπως να το πάρουμε απόφαση ότι τα παιδιά μας θα αναζητούν μια δημιουργική ζωή μακριά μας, γιατί η πατρίδα δεν μπορεί να τους την προσφέρει; Είναι ίσως κάπου γραφτό, μοιραίο, η Ελλάδα να μένει πίσω, ανήμπορη και αμήχανα να παρακολουθεί την απόσταση από την άλλη Ευρώπη και τον κόσμο να μεγαλώνει; Μήπως να συμβιβαστούμε με τη καταθλιπτική ιδέα ότι έχουμε μπει σε ένα τούνελ δίχως τελειωμό όπου, και όταν ακόμη νομίζουμε ότι φαίνεται φως, δεν είναι παρά το σέλας μιας ατέλειωτης πολικής νύχτας;

Έκλεισε  το  2015. Από τα πράγματα, ο απολογισμός του θα συνεχίζεται το τρέχον δεκαήμερο γιατί είναι και αναπόφευκτος αλλά και αναγκαίος. Πρόκειται για την πρώτη χρονιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, της πιο περίεργης και ανεπανάληπτης στην Ευρώπη! Κάθε χρονιά κληροδοτεί στην επόμενη τις δυσκολίες, τα ανοικτά μέτωπα αλλά φυσικά και τις προσδοκίες…
Η πρωτοφανής όμως «μουντάδα» με την οποία οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αποχαιρετούν το χρόνο και υποδέχονται τον καινούριο περιγράφεται με τρία στοιχεία που προκύπτουν από την δημοσκόπηση της MRB για την REALNEWS των Χριστούγεννων: 81,4% πιστεύουν ότι τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν αρκετά ή πολύ άσχημα. 62,9% πιστεύουν ότι θα χειροτερεύσουν το 2016. 47,6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αξιολογούν αρνητική την πορεία της κυβέρνησης, 3 μήνες μετά τις εκλογές!

Στα βιβλία ιστορίας θα διαβάζουμε κάποτε: Ηταν ο άνθρωπος που άφησε τα φράγματα να σπάσουν… για να χυθούν στην αγορά εκατομμύρια εκατομμυρίων».

Με αυτό το σχόλιο ο αναλυτής της Deutsche Welle Χένρικ Μπέμε ανακηρύσσει τον Μάριο Ντράγκι ως τον ηττημένο του 2015. Του αξίζει πράγματι αυτός ο τίτλος;

Η παγκόσμια οικονομία φαίνεται ότι φτάνει στο σημείο όπου κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας νέος, με διάρκεια και ένταση που είναι πολύ νωρίς να προβλεφθούν. Μετά το 2009, όταν η μεγάλη κρίση απλώθηκε στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό, οι αναδυόμενες οικονομίες, χάρη στους ταχείς ρυθμούς της δικής τους ανάπτυξης, λειτούργησαν σαν το μαξιλάρι της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτός είναι ο (περίπου 7ετής) κύκλος που κλείνει.

Η νέα φορολογική επιδρομή δεν έχει όρια. Κάθε μέρα νέα μέτρα ανακοινώνονται, νέα ελλείμματα ανακαλύπτονται, νέοι φόροι και μειώσεις συντάξεων προγραμματίζονται για να τα καλύψουν. Δεύτερη μείωση συντάξεων μέσα σε ένα μήνα. Ένφια, αυξήσεις ΦΠΑ, έκτακτες εισφορές.

Ο λαϊκισμός έχει μολύνει την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μπορεί, όμως, να νικηθεί. Τρία στοιχεία χρειάζονται : επάρκεια, δικαιοσύνη και ηγετικά προσόντα..
Τα λαϊκιστικά κινήματα της Δεξιάς και της Αριστεράς απέκτησαν ερείσματα στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση.

Η Ελλάδα δεν έχει σχέδιο. Η Κίνα έχει το σχέδιο Made in China 2025. Η Ιαπωνία έχει σχέδιο αναγέννησης της βιομηχανίας. Οι ΗΠΑ, σχέδιο επαναπατρισμού της βιομηχανίας (reshoring). Η Ευρώπη έχει το σχέδιο Βιομηχανία 4.0. Τέσσερα φιλόδοξα σχέδια μετασχηματισμού και ανάπτυξης της παραγωγικής βάσης είναι σε εξέλιξη. Ατμομηχανή τους, οι δυνατότητες που προσφέρουν οι ψηφιακές τεχνολογίες και η ρομποτική.

Μια μεγάλη επανάσταση, που δεν την έβαζε ο νους όταν ο Karel Capek εισήγαγε τη λέξη «ρομπότ» στην αγγλική (1921), που κανείς δεν την αντιμετώπιζε ως ρεαλιστικό ενδεχόμενο ούτε όταν ο Isaac Asimov έξαπτε τη φαντασία γράφοντας για τη «ρομποτική» (1941), είναι ήδη εδώ.

«Θα πρέπει να υπάρξει ένα στοιχείο ελάφρυνσης του χρέους» δηλώνει σήμερα στη συνέντευξή του στην «Κ» ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι. Παράλληλα, ξεκαθαρίζει στην Αθήνα ότι «προς το συμφέρον όλων είναι η ταχεία υλοποίηση των μέτρων που συμφωνήθηκαν, με βάση το χρονοδιάγραμμα που έχει καθοριστεί» και προειδοποιεί ότι τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών θα διατεθούν «μετά την πρώτη αξιολόγηση» και την εκπλήρωση των όρων που έχουν σχέση με τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Τέλος, στέλνει κι ένα μήνυμα προς τους Ελληνες: «Μην αφήσετε να σας κυριεύσει ξανά η απόγνωση».

Τρία εικοσιτετράωρα κράτησαν οι σπασμοί του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών για την πιστωτική κάρτα. Και γιατί δεν ρωτούσαν το φαρμακοποιό μου παρά μας ζάλισαν τόσες μέρες με το ιατρικό απόρρητο; Δευτέρα πρωί-πρωί είμαι έτοιμη να ασκήσω δημοσίως το δικαίωμά μου στο εμβόλιο της γρίπης, χώρια οι βιταμίνες C, συν κάτι μπατονέτες που παίρνω συχνά για τ’ αυτιά

Η χθεσινή συνάντηση Αλεξιάδη –Πατούλη, που το αποτέλεσμά της φαίνεται να εμφανίζει …υποχώρηση Πατούλη ανοίγει εκ των πραγμάτων το συνολικό πρόβλημα της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΚΑΡΤΑΣ σε όλες τις συναλλαγές των πολιτών με τους πάσης φύσεως ελευθεροεπαγγελματίες.

Το μέτρο αυτό που, στην δραματική πενταετία των Μνημονίων, έχει ωριμάσει στη συνείδηση των πολιτών, μετά από τα capital controls έχει γίνει πλέον και τεχνικά προσπελάσιμο( Αύξηση καρτών κατά 2.000.000 περίπου).

Το μείζον είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση για την καθιέρωση του ριζοσπαστικού, για τα ελληνικά δεδομένα, μέτρου!.

Αυτοί οι Πορτογάλοι είναι μεγάλα κορόιδα. Τι κι αν έχουν Μουρίνιο και Ρονάλντο, στην πολιτική δεν φθάνουν το δαχτυλάκι μας.

Ξέρετε τι έκαναν; Πρώτα μπήκαν σε Μνημόνιο. Μετά βγήκαν από το Μνημόνιο. Και χθες έκαναν εκλογές στις οποίες ψήφισαν εκείνους που τους έβαλαν και τους έβγαλαν από το Μνημόνιο.

Πάνω από 70% πήραν η δεξιά συγκυβέρνηση και η σοσιαλιστική αντιπολίτευση, τα κόμματα δηλαδή που κυβερνούν αδιαλείπτως από το 1975.