Στην Ελλάδα είναι πολύ δημοφιλής η θεωρία κατά την οποία, όταν η Τουρκία αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα προκαλεί ελληνοτουρκικές κρίσεις για να εξαερώσει την πίεση του προβλήματός της. Με την προβολή αυτής της θεωρίας, η Ελλάδα πάντα υπέχει τον ρόλο του θύματος, η Τουρκία επιβεβαιώνει τον ρόλο του θύτη και τα εθνικά μας αντανακλαστικά διατηρούνται σε καλή φυσική κατάσταση.

Η Τουρκία απέσπασε ήδη από τους Δημοκρατικούς την απόσυρση του ψηφίσματος για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ο Ερντογάν θα ζητήσει κι άλλα ανταλλάγματα τον ερχόμενο μήνα από τον Μπους. Κι όλα αυτά, για να μη γίνει μια εισβολή στο Ιράκ που έτσι κι αλλιώς δεν συμφέρει κανέναν.

Ο Ερντογάν το αποφάσισε και η Βουλή θα εγκρίνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, καθώς πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις του ΡΚΚ, ενώ έχει εκλείψει κάθε πιθανότητα συνεννόησης Αγκυρας - Βαγδάτης -Ουάσιγκτον

Η εκλογή Γκιούλ στον τρίτο γύρο, την Τρίτη 28 Αυγούστου, έκλεισε ένα κεφάλαιο στην αντιπαράθεση του κεμαλικού κατεστημένου με το πολιτικό Ισλάμ, αλλά και με το ευρύτερο κίνημα εκδημοκρατισμού στην Τουρκία.

Ο εθνικισμός είναι χαρακτηριστικό των κεμαλικών κομμάτων και όχι των Ισλαμιστών. Το «πολιτικό Ισλάμ», όπως εκφράζεται από το Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), αναπτύχθηκε ως μια δύναμη που διεκδίκησε τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών της Τουρκίας η οποία πιστεύει ότι περιθωριοποιήθηκε και αδικήθηκε από ένα αυταρχικό καθεστώς.

Λίγες μέρες πριν από τις προχθεσινές τουρκικές βουλευτικές εκλογές κυκλοφόρησε μια αφίσα με τις φυσιογνωμίες τριών πολιτικών ανδρών και την λεζάντα "οι άνδρες του έθνους".

Στις εκλογές της περασμένης Kυριακής (22/7) μεγάλος νικητής αναδείχθηκε, όπως είναι γνωστό, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Aνάπτυξης (ΑΚΡ) του Pετζέπ Tαγίπ Eρντογάν, με ποσοστό σχεδόν 47%. Tο Pεπουμπλικανικό Λαϊκό Kόμμα (ΡΛΚ) του Nτενίζ Mπαϋκάλ, με ποσοστό 20%, παρέμεινε στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Tο τρίτο και τελευταίο κόμμα που κατόρθωσε να ξεπεράσει το φράγμα του 10% και να μπει στη Mεγάλη Tουρκική Eθνοσυνέλευση είναι το κόμμα Eθνικιστικής Δράσης (Ε.Δ.) του Nτεβλέτ Mπαχτσελί, με ποσοστό 14,3%.

Όταν πολλοί ερωτούν «είναι καλό ή κακό για εμάς που κέρδισε ο Ερντογάν;», είμαι έτοιμος να απαντήσω:

σω: Θα μπορούσε να είναι μια καλή ευκαιρία. Αλλά θα μπορούσε να αποδειχθεί και πολύ επικίνδυνο!

Ο ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας εμφανίζεται από βραχυκυκλωμένος έως ακυρωμένος την επαύριον της θριαμβευτικής νίκης του Ερντογάν στις πρόωρες εκλογές της 22ας Ιουλίου.

H προεκλογική εκστρατεία των βουλευτικών εκλογών υπήρξε ένας θρίαμβος για ολόκληρο τον τουρκικό λαό. Δεν σημειώθηκαν βιαιότητες στις συγκεντρώσεις, αντηλλάγησαν λιγότερες ύβρεις απ΄ ό,τι στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, υπήρξε ρητορική μετριοπάθεια από αμφότερες τις πλευρές, στο μέτρο που οι δημοσκοπήσεις υπεδείκνυαν στα πολιτικά επιτελεία πως το σύνολο της κοινής γνώμης προσδοκούσε τον συμβιβασμό.

Οι χθεσινές εκλογές στην Τουρκία ήταν στην πραγματικότητα ένα δημοψήφισμα με ένα απλό ερώτημα: «Ποιος κυβερνά, ο λαός ή οι Στρατηγοί;» Το πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά της χώρας ποσοστό περίπου 48% των ψήφων είναι σαρωτικό: υποβαθμίζει αν δεν εκμηδενίζει την αριθμητική των εδρών, το κατά πόσο δηλαδή το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ θα έχει την πλειοψηφία των δύο τρίτων για να εκλέξει πρόεδρο και να προχωρήσει στη συνταγματική μεταρρύθμιση.

Οι σημερινές εκλογές θα καθορίσουν αν η Τουρκία θα εξελιχθεί σε μια εσωστρεφή χώρα ή θα ενσωματωθεί στον σύγχρονο κόσμο και θα αναλάβει πιο σημαντικό ρόλο στην περιοχή της.

Η συμπεριφορά των ψηφοφόρων στις σημερινές εκλογές θα προσδιορίσει τη λαϊκή αντίδραση σε όσα συνέβησαν γύρω από τις προεδρικές εκλογές.