Στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα, που ξέσπασε το 2007-8 και το τσουνάμι της έφτασε στις ακτές της Ευρώπης το 2010, πέντε ευρωπαϊκές χώρες δεν κατάφεραν να αποφύγουν κάποιο πρόγραμμα διάσωσης: Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και, εν μέρει, η Ισπανία. Από αυτές, μόνο μία, η Ελλάδα, είχε δίδυμα ελλείμματα -δημοσιονομικό και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Οι άλλες τέσσερις έπασχαν μόνο από ένα μεγάλο έλλειμμα: Στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Κι αυτό το έλλειμμα ήταν αρκετό, με το ξέσπασμα της κρίσης, για να τις ρίξει στα βράχια.

Είδαν ότι το ψέμα μπορεί να πιάσει και τους έφυγε κάθε φραγμός. Σαν τους κερδοσκόπους. Όσο πιο πολλά κερδίζουν τόσο πιο ασύδοτοι γίνονται.

Ισχυρίζονται ότι «μείωσαν 50 φόρους» και ότι «στο πρόγραμμά της, η ΝΔ δεν έχει ούτε μια αύξηση φόρου για κανέναν».

Είμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα θαύμα; Πώς αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα ενώ δεν μπαίνουν νέοι φόροι ούτε αυξάνουν οι φορολογικοί συντελεστές;

«Η γλώσσα δεν αντικατοπτρίζει απλώς τον τρόπο που σκεφτόμαστε: διαμορφώνει επίσης τη σκέψη μας. Εάν χρησιμοποιούνται συνεχώς λέξεις και εκφράσεις που υποδηλώνουν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες, αυτή η υπόθεση κατωτερότητας τείνει να γίνει μέρος της νοοτροπίας μας. Εξ ου και η ανάγκη να προσαρμόσουμε τη γλώσσα μας όταν οι ιδέες μας εξελίσσονται» (UNESCO, 2011, Π. 4).

«Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε στην αντιπολίτευση και ως αντιπολίτευση». Αυτό γράφαμε 15 μήνες πριν, στις 14 Φεβρουαρίου 2022, από τις στήλες αυτές. Αυτό περίπου περιέγραφαν και άλλες αναλύσεις. Οι μαύρες σκιές στην εικόνα ενός κόμματος λόγω της προηγούμενης κυβερνητικής του δράσης δεν είναι αιώνιες (εκτός και αν η δράση αυτή συνδεθεί με μια εθνική καταστροφή). Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε, αυτή είναι η γνώμη μου, αρκετές επιτυχίες, όπως καλές δημοσιονομικές επιδόσεις, ρύθμιση του χρέους, πρόοδος στα θέματα δικαιωμάτων, καλύτερη αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και τη σημαντικότατη για τη χώρα (και για την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ) συμφωνία των Πρεσπών.

1. Παρά την φθορά 20 χρόνων εξουσίας, ο Ερντογάν συνεχίζει να συγκινεί ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας, που ”πίνει νερό στο όνομα του”.

Ο κόσμος της υπαίθρου, των επαρχιακών κωμοπόλεων, αλλά και των φτωχών συνοικιών στον περίγυρο των μεγαλουπόλεων που είδαν ανάπτυξη κατά την 20ετία της διακυβέρνησης Ερντογάν, είναι σημαντικά τμήματα των υποστηρικτών του. Σε αυτό το τελευταίο οφείλεται και το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Ερντογάν συγκράτησε πολύ σημαντικές δυνάμεις στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, παρά το ότι οι δήμαρχοι των δυο μεγαλουπόλεων ανήκουν στην αντιπολίτευση.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι υποκλοπές ήταν ένα σκάνδαλο πολλών μεγατόνων. Διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε ο ίδιος να θέσει την ΕΥΠ υπό την προσωπική του εποπτεία και επίσης διόρισε συγγενικό του πρόσωπο για διευθυντή της.

Αρα η ευθύνη για τα όποια στραβοπατήματά της, για να το πω ευγενικά, βαρύνει αποκλειστικά τον πρωθυπουργό. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται.

Να που άρχισε να βρίσκει τη φωνή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Αν και διόλου «ιλουμινάτα» αυτή, στη δεύτερη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας της χώρας μας έκανε τέσσερις σημαντικές υποδείξεις: μία, ότι για να επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί, πρέπει να συγκρατηθεί η αύξηση των καθαρών κρατικών δαπανών στο 2,6%. Δεύτερη, ότι κάτι πρέπει να γίνει για τη φοροδιαφυγή – ακούγοντας στην πιάτσα πόσο συχνά πληρώνονται σε ρευστό λογαριασμοί 400-500 ευρώ, φαντάζεσαι πόση έκταση έχει πάρει το πρόβλημα.

Δεν έχω κανένα λόγο να κρατήσω την εντολή. Δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι για εμάς ένα οδυνηρό σοκ, απρόσμενα οδυνηρό.

Φοβάμαι και για την κοινωνία είναι οδυνηρό αποτέλεσμα, ακόμα και για όσους ψήφισαν τη ΝΔ δεδομένου ότι διαμορφώνονται συσχετισμοί που αν επαναληφθούν στις επόμενες εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής, θα δημιουργήσουν ασφυκτικές συνθήκες για Δημοκρατία.

Μια παντοδυναμία και μάλιστα μιας κυβέρνησης που η συμπεριφορά της την πρώτη τετραετία έδειξε ότι δεν σέβεται ούτε το κράτος δικαίου, ούτε τη Δημοκρατία, ούτε τον πλουραλισμό.

Χάσαμε τη μάχη στις εκλογές της ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για μια μεγάλη ΗΤΤΑ. Και το κυριότερο είναι ότι δεν ανιχνεύσαμε ότι αυτή επέρχονταν! Και αυτή η ευθύνη είναι, πρωταρχικά, κεντρική.

Τις επόμενες ώρες και ημέρες οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά πού κάναμε λάθη.

Στο ημιτελές μυθιστόρημά του «Περλέφτερ, η ιστορία ενός αστού», το οποίο ανακαλύφθηκε το 1978, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Γιόζεφ Ροτ έγραφε ότι «όποιος έχει τη δύναμη δεν έχει καμία ανάγκη τη λογική», ενώ, αναφερόμενος στους λεγόμενους μετριοπαθείς, σημείωνε: «Λένε γι’ αυτούς ότι παραμένουν στη μετριοπάθεια του Κέντρου επειδή είναι λογικοί και μυαλωμένοι. Αλλά όχι: Παραμένουν στο Κέντρο επειδή είναι χορτάτοι. Επειδή είναι από παντού προστατευμένοι. Επειδή δεν έχουν διακόψει σχέσεις, δεν έχουν κλείσει πόρτες προς καμία πλευρά».

Η ειδησεογραφία είναι πυκνή: Στις ΗΠΑ ο Κολοράντο στεγνώνει, στον Καναδά φοβούνται ότι ο καύσωνας ίσως προκαλέσει δεκάδες θανάτους όπως πέρυσι. Στην άλλη άκρη της Γης, στην Μπανγκόκ, το θερμόμετρο γράφει ρεκόρ εποχής, 41° Κελσίου, μεγαλουπόλεις της νοτιοανατολικής Ασίας έχουν μετατραπεί σε θερμοκήπια με καυτό και μολυσμένο αέρα, παραδίπλα, στην πολύπαθη Μιανμάρ, ο κυκλώνας «Μόχα» άφησε πίσω του δεκάδες νεκρούς και αμέτρητες καταστροφές.

Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Β1 Αθηνών, ΒΟΡΕΙΟΣ Τομέας

52 χρόνια στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, απ΄ τη δικτατορία μέχρι σήμερα, έμαθα ότι τίποτα δεν χαρίζεται χωρίς αγώνες.

Αγώνες όμως με στόχευση. Με διεκδικήσεις, όχι μόνο ως απόκρουση ή κατάργηση αντεργατικών, αντικοινωνικών, αντιπεριβαλλοντικών πολιτικών και μέτρων, αλλά ως περιέχουσες και προβάλλουσες και την αντιπρόταση.

Έμαθα ότι τίποτα δεν μπορεί να εμπνεύσει κοινωνικές ομάδες και ευρύτερα σύνολα να ταχθούν σε ένα στόχο, να κινητοποιηθούν, να θυσιάσουν κάτι, αν δεν βλέπουν ότι αυτός ο στόχος εντάσσεται σε ένα σχέδιο, μια προοπτική, ότι υπάρχει ένα όραμα.