Μετά τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές του 2023 ήταν σαφές ότι το κόμμα χρειαζόταν επανεκκίνηση. Ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογούσε και παραμέρισε για να τη διευκολύνει. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στράφηκε σε ένα νέο, λαμπερό, εναλλακτικό ως προς τη σεξουαλική ετεροκανονικότητα πρόσωπο με εντολή την ανανέωση και την επανεκκίνηση του κόμματος με στόχο την εκ νέου διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Ο Στέφανος Κασσελάκης έπεισε την πλειοψηφία των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορούσε να αλλάξει το κόμμα και να νικήσει τον Μητσοτάκη.

Και εκεί ξεκίνησε μια μεγάλη περιπέτεια.

Η διχαστική ομιλία Κασσελάκη στην έναρξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής επιτάχυνε τις εξελίξεις, ενώ η κατάπτυστη δήλωσή του στο τέλος επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασής μας.

Η υπερψήφιση της πρότασης μομφής σε βάρος του Στέφανου Κασσελάκη και η έκπτωσή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το τελευταίο όπλο που είχε να επιστρατεύσει το κόμμα μας απέναντι στον κίνδυνο της οριστικής και αμετάκλητης απαξίωσής του.

...Ο Στέφανος Κασσελάκης τον τελευταίο καιρό συνηθίζει να καλεί στελέχη του κόμματος που διαφωνούν μαζί του, να τοποθετηθούν καθαρά για τις προθέσεις τους. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ίδιος είναι που δεν κάνει καθαρές τις προθέσεις του για το τι επιδιώκει. Αλλωστε, εκλέχτηκε πρόεδρος λέγοντας, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ελάχιστα και για το ποιος είναι και για το πολιτικό του σχέδιο. Δεν μπορεί να επικαλείται λοιπόν ούτε τις εκλογές που έγιναν πέρσι ενώ έχουν έρθει τα πάνω κάτω ούτε και να κρύβεται πίσω από την Κεντρική Επιτροπή αδιαφορώντας για τη γνώμη της βάσης στην οποία διαρκώς ομνύε

Την τελευταία εβδομάδα μείωσε και άλλο την κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος και μία πρόσφατη μέτρηση της κοινής γνώμης φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ με μονοψήφια ποσοστά και να χάνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρέπει να σταματήσει ο κατήφορος. Τον Στέφανο Κασσελάκη τον αμφισβητεί πλέον ως ανεπαρκή και ακατάλληλο η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του προοδευτικού κόσμου. Την στιγμή που ο προοδευτικός κόσμος ζητά συμπόρευση και ένωση δυνάμεων, την στιγμή που απαιτείται πρόσθεση και όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός και όχι διαίρεση, ο Στέφανος Κασσελάκης διώχνει, διαγράφει και μικραίνει το κόμμα. Για αυτό πρέπει να υπάρξει δημοκρατική διέξοδος. Να μιλήσει η βάση του κόμματος.

Θεωρώ ότι υπάρχει κοινωνικό αίτημα του προοδευτικού κόσμου για μια μεγάλη σύγχρονη Κεντροαριστερά. Για αυτό οφείλουμε να κινηθούμε πλειοψηφικά χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς αποκλεισμούς. Αντιπαραθετικά στη ΝΔ και στη συντήρηση. Καμία προσωπική ή συλλογική ανασφάλεια δεν χωρά γιατί η ευθύνη όλων μας απέναντι στην κοινωνία είναι τεράστια.

Μια εβδομάδα μετά το 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και ενενήντα εννέα ημέρες πριν τις ευρωεκλογές, ηγεσία και μέλη του κόμματος οφείλουμε να πάμε πάρα κάτω αφού προχωρήσουμε σε μια κριτική αποτίμηση του πρώτου καθώς και σε μια ακριβή στοχοθέτηση και πολιτικό σχέδιο για την πρώτη εκλογική μάχη.

Όλες οι δημοσκοπήσεις στο τέλος Ιανουαρίου καταγράφουν με αδρά χρώματα τη δυσαρέσκεια των πολιτών για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη. Την ίδια όμως στιγμή, εξακολουθούν να εμφανίζουν ποσοστιαία διαφορά των 20 μονάδων, από το 2ο κόμμα!

Δεν έχει σημασία μεγάλη, εάν είναι μια μονάδα πάνω ή κάτω το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ή -κατά τους κακεντρεχείς- το αν και ποιός θα «διαγκωνίζεται τελικά για την τρίτη ή τέταρτη θέση». Το μείζον είναι ότι αν απέναντι στη συνεχιζόμενη πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα μπορέσει σήμερα, στην Ελλάδα του 2024, να αντιπαρατεθεί, ΠΕΙΣΤΙΚΑ μια αξιόπιστη -όχι γιατί θα το δηλώνει η ίδια- αντιπολίτευση.

...Επαναφέρεται, ΟΡΘΩΣ, η πρόταση για ΕΝΤΑΞΗ, πλέον, του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ στην Πολιτική Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία όλα τα τελευταία χρόνια προσκαλείται και αποδέχεται να συμμετέχει ως παρατηρητής.

Η θεμελιώδης αυτή επιλογή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενόψει μάλιστα των επερχόμενων ευρωεκλογών, έχει μια εντονότατη ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ. Θα αποτελεί, αν γίνει αποδεκτή, την πιο πειστική απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όχι απλώς εννοεί αλλά ότι εργάζεται και στην Ελλάδα και στη Ευρωπαϊκή Ένωση, ως δύναμη της Αριστεράς, για μια ισχυρή πληθυντική Κεντροαριστερά...

H ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ κάναμε τρία στελέχη, μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να μετεξελιχθεί σε κόμμα της σύγχρονης Κεντροαριστεράς και ταυτόχρονα να πάρει στο συνέδριο την απόφαση ένταξης στην πολιτική ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του

Ευρωκοινοβουλίου, όπως ήταν αναμενόμενο «τάραξε τα νερά». Και όχι μόνο τα εσωκομματικά, αλλά έγινε κεντρικό θέμα συζήτησης.

Τώρα είναι η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία να κάνει μία μεγάλη επιλογή.

Να αποφασίσει καθαρά ότι στοχεύει να αποτελέσει το κόμμα της μεγάλης Κεντροαριστεράς, τον κύριο εκφραστή της μεγάλης Προοδευτικής Παράταξης στη χώρα μας, που εκφράζει και - κυρίως - ενώνει τους πολίτες από την Αριστερά μέχρι το Κέντρο που δεν ενσωματώνεται στη στρατηγική της συντηρητικής παράταξης.

Στο πλαίσιο αυτό, απαιτούνται γενναίες αποφάσεις που θα σηματοδοτήσουν αυτή την επιλογή - και ουσιαστικά και συμβολικά - καθιστώντας εφικτό τον στόχο της κυβερνητικής προοπτικής.

...Είτε μας θλίβει είτε μας χαροποιεί, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε στην επιφάνεια μια πολυφωνία, η οποία, ακόμα κι αν υπήρχε, δεν είχε τη δυνατότητα να εκφραστεί καθαρά στις παλιές καλές ή κακές μέρες, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, ως δεσπόζουσα παρουσία και συγκολλητική ουσία, είχε επιβάλει ένα είδος σιωπητήριου. Επιπλέον, η διάσπαση δικαίωσε κατά κάποιο τρόπο εκείνους που σταδιακά απομακρύνθηκαν ή στράφηκαν ανοιχτά κατά του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της διακυβέρνησης με τον Καμμένο, με την ίδια τάση να συνεχίζεται και να επιταχύνεται όταν ανέλαβε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Επειδή σήμερα, ορισμένα πράγματα έχουν συντελεστεί, και από τη Δευτέρα θα υπάρχει μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα στη Βουλή, συνιστώ σε όλους/ες: μακριά από ανθρωποφαγίες και ακρότητες! Όχι ηθικοπλαστικά, αλλά ως πολιτική αναγκαιότητα, μια και η ζωή έχει δείξει ότι οι δρόμοι των συναγωνιστών της αριστεράς ξανασυναντώνται. Όλοι/ες, άλλωστε λέμε και ξαναλέμε, ο αντίπαλος είναι ένας και έχει διπλό όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης- Ν. Δημοκρατία.