Σε όσα μάθαμε στους εννέα μήνες της πανδημίας του κοροναϊού εστιάζει ο καθηγητής πολιτικής της υγείας στο LSE, Ηλίας Μόσιαλος, εστιάζοντας παράλληλα στα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν.

Όπως χαρακτηριστικά λέει «πέρασαν περίπου 9 μήνες από τη διαπίστωση της νέας ασθένειας που πλέον όλοι γνωρίζουμε ως νόσο του COVID-19. Το 2020 είναι η χρονιά της πανδημίας και του lockdown, που φρέναρε την οικονομία του πλανήτη και επηρέασε πολυδιάστατα τη ζωή όλων μας, ευπαθών και μη, γονέων και μη, εργαζομένων και μη».

Η μάστιγα είναι η ανεργία. Κι αν κάποιοι αρέσκονται σε συγκρίσεις όπου εμφανίζεται η Ελλάδα να συμβαδίζει με τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους, η εικόνα καταρρέει στο πιο σημαντικό μέγεθος μιας οικονομίας, τον αριθμό απασχολουμένων και ανέργων. Στην ανεργία (όπως και στο χρέος…) είμαστε η χειρότερη χώρα, στην υψηλότερη θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης, με ποσοστά υπερδιπλάσια από τον μέσον όρο Ευρωζώνης και Ε.Ε., με υπερδιπλάσια ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών, με μακροχρόνια ανέργους 60% πάνω από τα ευρωπαϊκά ποσοστά.

Ο Α. Κυπριανού εκφράζει αμφιβολίες αν θα αποδώσουν οποιεσδήποτε κυρώσεις για να αλλάξει η Τουρκία στάση, προτάσσει την ανάγκη για ελληνοτουρκικό διάλογο και επιστροφή των Κυπρίων στο τραπέζι του ΟΗΕ και προειδοποιεί: «Ούτε καν μισή πατρίδα δεν θα μας μείνει. Γιατί μοιραία όταν η Τουρκία πετύχει τη διχοτόμηση, σταδιακά θα θελήσει να επεκταθεί…». .

Στο τέλος τα πάντα θα κριθούν από εμάς τους ίδιους, από τη βούληση, την αγωνιστικότητα, τον «πατριωτισμό» των αριστερών

Απλώς διανύει μια δεύτερη περίοδο ωρίμανσης. Απολύτως φυσιολογική και σχετικά ήρεμη. Γιατί η πρώτη το 2015 ήταν εκ των πραγμάτων μια βίαιη ωρίμανση. Καταλαβαίνω γιατί πολλοί ανυπόμονοι θεωρούν την περίοδο από τις εκλογές μέχρι την πρόσφατη γενική αναδιάρθρωση του κόμματος χαμένο χρόνο.