Η σχέση ορισμένων πολιτικών με την αλήθεια και τη συνέπεια είναι εξαιρετικά χαλαρή. Δεν διστάζουν να πουν χοντρά ψέματα. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν κολωτούμπες και με θράσος να εγκαλούν για δημαγωγία όσους τους θυμίζουν τις προηγούμενες θέσεις τους. Οι πρυτάνεις της δημαγωγίας υποδύονται τους υπεύθυνους και επιχειρούν με τα μέσα ενημέρωσης που τους στηρίζουν να παραπλανήσουν την κοινωνία. Αποφεύγουν να πράξουν το αυτονόητο, όταν υποχρεώνονται να υπαναχωρήσουν.

Βαθαίνει το ρήγμα στους κόλπους της Ε.Ε. μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών που επιθυμούν ένα γρήγορο τέλος του πολέμου και εκείνων που θέλουν να δουν την παραδειγματική τιμωρία της Ρωσίας. Με βάση έρευνα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (ECFR), που διενεργήθηκε σε εννέα χώρες-μέλη της Ε.Ε. –τη Φινλανδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία, την Ισπανία και τη Σουηδία–, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της κοινής γνώμης προς την Ουκρανία, στη συζήτηση έχουν αρχίσει να υπεισέρχονται νέοι προβληματισμοί, όπως το αυξανόμενο κόστος της ενέργειας, ο πληθωρισμός, οι ελλείψεις πρώτων υλών.

Η 7η Οκτωβρίου του 2020 ήταν μια καλή μέρα για τη δημοκρατία. Οι μόνοι που δεν το είχαν κατανοήσει –δεν το είχαν νιώσει μάλλον, γιατί αυτά τα πράγματα είναι υποθέσεις της ψυχής παρά διανοητικές– ήταν όσοι κατήγγελλαν με το ύφος του τελευταίου εν Ελλάδι νομοφύλακα το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το Εφετείο, ότι τάχα επιχειρεί να εκβιάσει τη Δικαιοσύνη.

Πέντε ημέρες μετά τις εκλογές, η ιστοσελίδα της μεγαλύτερης εφημερίδα της Ευρώπης Le Monde επιμένει: έστω και με βραχεία κεφαλή, η συμμαχία της Αριστεράς (σοσιαλιστές, κομμουνιστές, πράσινοι, υπό την ηγεσία του Μελανσόν και του κόμματός του) κέρδισαν τον α’ γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών με ποσοστό 26,11%, έναντι 25,88% του συνασπισμού που υποστηρίζει τον φρεσκοεκλεγμένο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.