Το φαινόμενο της μικροκομματικής/ψηφοθηρικής λογικής συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει σε όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένων των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Αλλά όπως θα δείξω, η Νέα Δημοκρατία έχει τα πρωτεία. Σε τρεις τομείς: στις Πρέσπες, στο Προσφυγικό και στο θέμα της Χάγης.

Η χώρα, το επόμενο διάστημα, υποχρεωτικά θα κινείται μέσα σε ένα στενάχωρο τρίγωνο. Μία πλευρά του, η διαρκής και εντεινόμενη αβεβαιότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεύτερη, οι αυξανόμενες ενδείξεις ότι το φθινόπωρο θα ξεσπάσει νέο και ισχυρό παγκόσμιο κύμα COVID-19, από το οποίο αναπόφευκτα θα βραχεί (ή μουσκέψει) και η Ελλάδα. Και τρίτη, η οικονομική ανέχεια που θα δείξει πιο καθαρά τα δόντια της από τα τέλη του καλοκαιριού, κυρίως εξαιτίας της δραματικής μείωσης των αφίξεων τουριστών από το εξωτερικό. Κι οι τρεις, συνδυασμένες, επιδρούν αρνητικά στην οικονομία αφενός, στο κοινωνικοπολιτικό κλίμα που θα διαμορφωθεί το φθινόπωρο, αφετέρου.

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες και στη γλώσσα μας το βιβλίο του Φρ.Φουκουγιάμα «Ταυτότητα» (μετάφραση: Στ. Γαβαλάς, εισαγωγή: Γ.Ευαγγελόπουλος, επιμέλεια: Ανδρ. Σπανού, εκδ.ς Ροπή 2020). Η ακόλουθη συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα Il Giornale(Παρουσίαση Θαν. Γιαλκέτσης)

● Καθηγητή Φουκουγιάμα, γιατί αποφασίσατε τώρα να ασχοληθείτε με το ζήτημα της ταυτότητας;

Η άνοδος των δεξιών λαϊκισμών, όπως εκφράστηκε κυρίως με την ψήφο υπέρ του Brexit και την εκλογή του Τραμπ, νομίζω ότι είναι μια απειλή για τη δημοκρατία σε όλο τον δυτικό κόσμο. Πολλοί ωστόσο παρερμηνεύουν τις αιτίες αυτού του φαινομένου: αποδίδουν υπερβολικό βάρος στα οικονομικά κίνητρα και όχι στην πολιτισμική διάσταση, σε αυτό δηλαδή που γίνεται αντιληπτό ως απειλή για την ταυτότητά μας.

Η κατάσταση σήμερα παραπέμπει κυριολεκτικά στα πέτρινα χρόνια του διαχωρισμού του Ραούφ Ντενκτάς. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της απροκάλυπτης σκοπιμότητας είναι ότι οι δύο ιστορικές δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους στο κέντρο της Λευκωσίας παραμένουν κλειστές.

Ενας αντικειμενικός κριτής για όσα συμβαίνουν με τα σημεία διέλευσης κατά μήκος της πράσινης γραμμής στην Κύπρο δεν θα δίσταζε να διερωτηθεί: Μήπως αναπολούν ξανά τα οδοφράγματα και τα τείχη; Το βάρος της απάντησης στο συγκεκριμένο ερώτημα πέφτει αναπόδραστα αφ’ ενός στην κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη και αφ’ ετέρου στην εθνικιστική λεγόμενη «κυβέρνηση» Τατάρ-Οζερσάι.