Το 2021 ήταν η χρονιά που η χώρα δοκιμάστηκε πολλαπλώς και η διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε τα όριά της. Ο απολογισμός μιλά από μόνος του… Μια κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός που βαφτίζουν επιτυχίες τις αποτυχίες. «Πούλησαν» μέσω των media στους πολίτες την ιδέα ενός επιτελικού και αποτελεσματικού κράτους και τη χρονιά που μας άφησε βιώσαμε την κατάρρευση όχι μόνο του «επιτελικού» αλλά του κράτους γενικότερα.

1. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι κοινές πρωτοβουλίες μεταξύ των πολιτικών Ομάδων των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, των Πρασίνων και της Αριστεράς τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και γενικότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι συνεργασίες αυτές περιλαμβάνουν συχνά και την Ομάδα των κεντρώων Φιλελευθέρων, ιδιαιτέρως την προοδευτική πτέρυγα της, καθώς είναι πολύ προωθημένη σε θέματα ατομικών και μειονοτικών δικαιωμάτων και ανθρωπίνων ελευθεριών.

Πέρα από τη διακοσιοστή επέτειο της Επανάστασης και της εθνικής ανεξαρτησίας, το σωτήριο έτος 2021 θα μπορούσε να παραπέμπει επίσης και στην ιδέα του πολιτισμού εν γένει. Πράγματι, δυόμισι ακριβώς χιλιετίες (2021+479 χρόνια) μας χωρίζουν από τη στιγμή που, μετά την οριστική ήττα των εισβολέων Μήδων, οι Αθηναίοι παγίωσαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε «πολιτικό πολιτισμό».

Βρισκόμαστε ήδη περίπου δύο χρόνια από την έναρξη της πανδημίας της Covid-19. Κουραστήκαμε. Τα οικονομικά πλήγματα είναι σοβαρά για πολλούς. Όμως η εμφάνιση και ραγδαία εξάπλωση του στελέχους Όμικρον απαιτεί στάση ανάλογη με τα πράγματα -η υποτίμηση θα ήταν μεγάλη πλάνη. Τώρα, στην αρχή του 2022, προτεραιότητα έχει η αντιμετώπιση του Όμικρον.

1. Γιατί επέλεξε τώρα ο Αλέξης Τσίπρας μετά από 2,5 χρόνια στην αντιπολίτευση να ζητήσει εκλογές; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ασκήσει πιο σκληρή αντιπολίτευση…
Το αίτημα για εκλογές εκφράζει ένα μεγάλο “Ως εδώ!”. Η δημοσίευση της μελέτης Τσιόδρα – Λύτρα αποτέλεσε ένα γεγονός τομή, που έδειξε με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο δύο πράγματα.

Η πανδημική κρίση είναι πλέον σε νέα φάση. Επειδή συνδυάζεται με προϋπάρχουσες υγειονομικές και κοινωνικές ανισότητες, έχει πάρει τη μορφή γενικευμένης απειλής για την υγεία και τους όρους ζωής των φτωχότερων και οικονομικά αδύναμων στρωμάτων. 

Η επανεμφάνιση του φαινομένου του πληθωρισμού και η αλλαγή των προσδοκιών σχετικά με τη διάρκεια της έντασής του επηρεάζουν τη στάση των σημαντικότερων κεντρικών τραπεζών. Βασικό στοιχείο των πρώτων μέτρων που αποφασίστηκαν είναι ο περιορισμός των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, π.χ. σε Αγγλία και Νορβηγία, καταγράφηκαν οι πρώτες αυξήσεις των ονομαστικών επιτοκίων.

Σε μια περίοδο που οξύνονται οι κοινωνικές -γεωγραφικές ανισότητες και συρρικνώνεται η εγχώρια παραγωγική βάση αντί οι πολίτες να προσκαλούνται για να συνδιαμορφώνουν τα κυβερνητικά προγράμματα με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, υποβιβάζονται σε χειροκροτητές μιας χρήσης .

Α. Αν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε κάτι από την επετειακή συζήτηση για τα διακόσια χρόνια από το ξέσπασμα Επανάστασης του 1821, αυτό θα ήταν, αναμφισβήτητα, η διαπίστωση ότι η μεγαλύτερη κακοδαιμονία του ελληνικού κράτους είναι οι βαθύτατοι διχασμοί, που σφράγισαν αρνητικά την πορεία του έως σήμερα. Προς επίρρωση αυτής της άποψης, αρκεί απλώς να αναλογισθούμε πως θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί, σε όλα τα επίπεδα, η χώρα, αν δεν μεσολαβήσει οι σκληρότατες συγκρούσεις που στιγμάτισαν κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της.