Απάντηση στο κοινό ερώτημα της εφημερίδας: ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ στους Οδ. Κωνσταντινόπουλο, Σπ. Δανέλλη, Θ. Θεοχαρόπουλο

Το περιθώριο ευρύτερων συνεργασιών συναρτάται με το βαθμό που θα διαφοροποιηθούν οι πολιτικές δυνάμεις από τις συντηρητικές πολιτικές και θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι όποιες διαδικασίες ανασύνταξης του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού με σαφή την μεταρρυθμιστική και αριστερή ταυτότητα και αδιαπραγμάτευτη την πορεία της χώρας μας εντός Ε.Ε. και ευρωζώνης.

Από την κυβερνητική αλλαγή του Ιανουαρίου, που εκφράστηκε με το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά», έως σήμερα, πολύ ψέμα συνόδεψε την κλειστή στροφή του Πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει να μπει «εντός του πλαισίου», ώστε να μην ξεμείνει η χώρα από τα χρήματα που απαιτούνται όχι για να υλοποιηθεί το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης αλλά για να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.

Δυστυχώς, το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά» δεν εκφράζει ό,τι ζούμε. Η Αριστερά που κυβερνά συνεργάζεται με οπαδούς του ανορθολογισμού και της εθνικοφροσύνης σ’ ένα ταξίδι που οδηγεί τη χώρα στην απομόνωση.

Τα ψέματα τελείωσαν, ο καβγάς όμως δεν είναι για το πάπλωμα αλλά για την παραμονή μας στην Ευρώπη, και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί υποστηρίζοντας «κριτικά» την κυβέρνηση για πράγματα που δεν κάνει και σφυρίζοντας αδιάφορα για όσα καταστροφικά πράττει. Οι καθαρές αλήθειες κάνουν και τους καθαρούς φίλους και συντρόφους. Και αυτό σημαίνει ότι, για να έχουμε τον σοσιαλδημοκρατικό πόλο, χρειάζεται πρώτα να έχουμε την κριτική υποστήριξη στον φιλοευρωπαϊκό πόλο, απαλλαγμένο βεβαίως από τους ηγέτες της προηγούμενης διακυβέρνησης. Ευρωπαϊσμός ή έξοδος από την Ευρώπη και όχι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο είναι το πραγματικό δίλημμα. Η πραγματικότητα συνήθως είναι περίπλοκη, αλλά σήμερα η ελληνική πραγματικότητα είναι απλούστατη. Ευελπιστώ ότι η χώρα θα σωθεί για να ξαναγίνει η πραγματικότητά της περίπλοκη.

Πολλές φορές στον ελληνικό δημόσιο διάλογο ακούμε κάποιους να ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν την αριστερή και όχι τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν τη ριζοσπαστική. Εναντι ποιας; Της μετριοπαθούς και μεταρρυθμιστικής υποθέτω. Πάλι καλά που δεν ακούμε ότι είναι με την καλή και όχι με την κακή, με την τίμια και όχι τη διεφθαρμένη. Θυμίζει τη ρήση «προτιμώ να είμαι πλούσιος και όμορφος από το να είμαι φτωχός και άσχημος».
Φυσικά πουθενά κανείς δεν θα βρει κάποιους να υποστηρίζουν ότι είναι με τη δεξιά ή με την αριστερή χριστιανοδημοκρατία. Θα γελοιοποιείτο όποιος έλεγε κάτι τέτοιο.

...Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αυτός που μέχρι τώρα δεν έχει σχηματοποιηθεί , μετά την κρίση των τελευταίων δεκαετιών και αναζητεί την ταυτότητα του. Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, όπως και να τον θέλουν να τον ονομάσουν πολλοί. Αριστερή σοσιαλδημοκρατία, απλώς σοσιαλδημοκρατία, φιλελεύθερος σοσιαλισμός, δημοκρατική παράταξη κ.α.
Ένας μεγάλος χώρος με μικρή έκφραση. Κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν μπορεί να εκφράσει στο όλον του αυτό τον μεγάλο χώρο.
Τον εκφραστή , το υποκείμενο ,όμως αυτού του χώρου τον έχει ανάγκη ο τόπος.
Ο χώρος αυτός θα είναι πολυδιάστατος .

Τα δεδομένα είναι γνωστά. Όλες οι προηγούμενες συζητήσεις, ιδέες, κινήσεις και πρωτοβουλίες για την περίφημη «κεντροαριστερά» ναυάγησαν. Μαζί τους, ναυάγησαν και τα κόμματα που προσπάθησαν να εκφράσουν τις διαφορετικές εκδοχές της. Η ΔΗΜΑΡ, κουβαλώντας το συμβολικό φορτίο της Ανανεωτικής Αριστεράς, επέλεξε την πολιτική της αυτοκτονία, ζαλισμένη από τα πολλά «σλάλομ». Το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε εξέφρασε το ιστορικό προοδευτικό κέντρο, οδηγήθηκε στην συρρίκνωση της κοινωνικής του βάσης και, συνακόλουθα, στην εκλογική του απαξίωση, εγκαταλείποντας την ηγεμονική συμμαχία του με τη μεσαία τάξη.

Για την σοσιαλδημοκρατία πολλά έχουν γραφτεί και πολλά έχουν λεχθεί και αναλυθεί, γιατί σ” αυτήν ακόμη αναφέρονται πολλοί πολίτες της χώρας μας αλλά και της Ευρώπης. Ένα ακόμη κείμενο με αναφορά σε αυτό το μεγάλο ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Εντούτοις, υπάρχει πάντα η ανάγκη να εκφραστούν σκέψεις και διαθέσεις, χωρίς κανένα ίχνος καθοδήγησης ή μηδενισμού της ιστορικής διαδρομής.

Η βαθύτατη κρίση των τελευταίων ετών διαχέεται, με διαφορετικές εκφάνσεις, στο σύνολο της Ευρώπης. Η γραμμική σύνδεση της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής έκφρασής της απολήγει σε τυπική αλλά και ουσιαστική αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, του θεμελιώδους συστατικού χαρακτηριστικού των νεωτερικών κρατών.
Είναι μια εξελικτική πορεία αποσύνθεσης, η οποία αφορά στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών. Μια διαδικασία αμφίδρομης δράσης που, αυξανόμενη γεωμετρικά, διαλύει τους αρμούς συνοχής των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Είναι η πρώτη φορά μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, που αμφισβητείται μαζικά ο πυρήνας των ιδεών και της ηθικής του Διαφωτισμού από δυνάμεις με διαφορετική κοινωνική, οικονομική και πολιτική ισχύ.

Πριν μερικές μέρες έγινε μια εκδήλωση με θέμα "Η Ελλάδα στην κρίση και η ανάγκη για ένα σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό Φορέα". Εκεί συζητήθηκαν οι λόγοι για τους οποίους στην Ελλάδα οι δυνάμεις της κατακερματισμένης «κεντροαριστεράς» κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε μια μελέτη με τίτλο «Αλληλεγγύη και προσαρμογή στην Ελλάδα της κρίσης», που υπογράφουν οι καθηγητές Τάσος Γιαννίτσης και Σταύρος Ζωγραφάκης, στην οποία μεταξύ των πολλών φορολογικών ανισοτήτων, οι ερευνητές κατέδειξαν ότι το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, την ίδια στι

Η εκδήλωση μας δεν γίνεται εν κενώ σε συνθήκες εργαστηρίου. Παρακολουθεί και επηρεάζεται από το ζοφερό κλίμα που επηρεάζει όλη την χώρα. Όλα αυτά που θα συζητήσουμε, για ιδρυτικά η συμβατικά Συνέδρια, για νέο φορέα είναι πιθανό να ανατραπούν στην πράξη από τις εξελίξεις. Έλεγα από την πρώτη στιγμή ότι μετράμε μέρες μέχρι το ατύχημα η την επώδυνη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.

Η στήριξη της νέας κυβέρνησης ξεπερνά κατά πολύ την αθροιστική εκλογική επίδοση των δύο κομμάτων που την απαρτίζουν. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές αυτό καθώς η μετεκλογική στήριξη στην εκάστοτε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση είναι σύνηθες φαινόμενο και συμπυκνώνει τις ελπίδες και τις προσδοκίες του εκλογικού σώματος. Ως εκ τούτου δεν είναι ασφαλές κριτήριο ορθότητας επιλογών και στρατηγικών στο οποίο μπορεί να βασιστεί μία επιχειρηματολογία. Όχι ότι δεν έχει αξία ή ότι δεν επιδρά στην πολιτική ζωή της χώρας, αλλά δεν μπορεί η τελευταία να ασκείται με βάση αυτό το κριτήριο.

Η ζημιά που έχει προκαλέσει στην χώρα η ενός μηνός συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι ανυπολόγιστη. Ερείσματα που με επιμονή και συστηματικότητα οικοδομήθηκαν τα χρόνια της μεταπολίτευσης βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα. Αμφισβητείται πλέον ανοικτά έξω αλλα και μέσα στην Ελλάδα - ακόμα χειρότερα και στο εσωτερικό των κομμάτων της συγκυβέρνησης- η χειρολαβή της ΕΕ και του ευρώ