Andrew Gamble, Progressive Governance, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2008-09-27
Στο κοινό τους κείμενο του 1999, στο οποίο οι Τόνι Μπλερ (Tony Blair) και Γκέρχαρντ Σρέντερ (Gerhard Schroeder/Schröder) είχαν δώσει τον τίτλο: «Ευρώπη: ο τρίτος δρόμος/ το νέο κέντρο» (Europe: The Third Way/ Die Neue Mitte), διατυπωνόταν με έμφαση: «οι σοσιαλδημοκράτες κυβερνούν σχεδόν σε όλες τις χώρες της (Ευρωπαϊκής) Ένωσης.
Ελένη Τσερεζόλε, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-09-14
Μέχρι τις 16 Νοεμβρίου, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Μέχρι τότε τουλάχιστον τα ρεύματα εντός του Σοσιαλιστικού κόμματος είναι βέβαιο ότι θα αλληλοσπαράσσονται με "τρόπαιο" την εκλογή του διαδόχου του επί ένδεκα χρόνια πρώτου γραμματέα του κόμματος Φρανσουά Ολάντ. Το "θερινό πανεπιστήμιο" του κόμματος στα τέλη του περασμένου μήνα ήταν ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί:
Κάκη Μπαλλή, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-09-14
Με ανακούφιση άκουσαν τα μέλη του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος τα μαντάτα για τη νέα αλλαγή ηγεσίας στο SPD, την πέμπτη σε πέντε χρόνια. Ανακούφιση επειδή ξεφορτώθηκαν τον Κουρτ Μπεκ, τον τελευταίο τους πρόεδρο που δεν κατάφεραν να τον αγαπήσουν κι αυτός δεν κατάφερε να κάνει τη δουλειά. Ανακούφιση επειδή επανέρχεται ο Φραντς Μίντεφερινγκ- στρατηγός αλλά και ψυχή του κόμματος- που παρά τις διαφωνίες που έχουν πολλοί μαζί του, ταυτόχρονα του έχουν εμπιστοσύνη ότι μπορεί να κρατήσει το κόμμα.
Βερολίνο: «Χτες ο νέος καγκελάριος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ (Frank-Walter Steinmeier) παρουσίασε στον τύπο τις πολυαναμενόμενες κατευθυντήριες γραμμές της κυβέρνησής του».
Μπορούμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο; Μία «καγκελαρία Σταϊνμάγερ»;
Michel Rocard, Project Syndicate, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2008-09-03
Είναι φανερό πως η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε κρίση. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Γκόρντον Μπράουν (Gordon Brown) βουλιάζει· στην Ισπανία έχουμε το απότομο σοκ από την οικονομική κρίση· στο γαλλικό «σοσιαλιστικό κόμμα» (PS) τις δυσκολίες στην ανανέωση της ηγεσίας του κόμματος· στην Ιταλία την κατάρρευση της κεντροαριστερής συμμαχίας· στο γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD) έχουμε σοβαρές εσωτερικές αντιπαραθέσεις
David Miliband, The Guardian, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2008-08-04
Μετά την τρίτη κατά σειρά ήττα του Εργατικού κόμματος στις εκλογές του 1959, κυκλοφόρησε μια διάσημη μπροσούρα με τον τίτλο «είναι το Εργατικό κόμμα καταδικασμένο να χάνει;». Σήμερα, κινδυνεύουμε από μια παρόμοια κρίση μοιρολατρίας. Δεν πρέπει να αφεθούμε όμως.
Το ζήτημα της αναθεώρησης της ισχύουσας κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με το χρόνο εργασίας συζητείται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.
Τα κράτη μέλη απέτυχαν να εφαρμόσουν την ισχύουσα νομοθεσία. με δεδομένη την πλειοψηφία δεξιών κυβερνήσεων στο Συμβούλιο και με επικεφαλής την Επιτροπή Mπαρόζο, ξεκίνησε μια σκληρή προσπάθεια για να την τροποποιήσουν κατά βούληση.
Jackie Ashley, The Guardian, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2008-07-30
Εκτός από τα μέλη της οικογένειάς του, ίσως να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που εξακολουθώ να τον θαυμάζω και τον συμπαθώ. Ότι κι αν λένε όσοι τον κοροϊδεύουν, είναι (βαθειά εισπνοή) ένας αξιοπρεπής, αδιάφθορος, πανέξυπνος, και σοβαρός άνδρας, που εμπνέεται από σωστές αξίες κι έχει ένα βαθύ αίσθημα χρέους και σεβασμού για το δημόσιο συμφέρον.
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις άνοιξαν και πάλι το ζήτημα της αδυναμίας στις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Πρόκειται για μια σοβαρή εξέλιξη σε ένα πολιτικό σύστημα που κινήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια με τη «σιδηρά πειθαρχία» του δικομματισμού. Οι Ελληνες πολίτες εκφράζουν ανοιχτά πια την απαρέσκειά τους για τη δήθεν αποτελεσματικότητα των αυτοδυναμιών και φαίνεται ότι ενθαρρύνουν μια νέα κουλτούρα συναινέσεων και συνεργασιών.
Η σημερινή κακοδαιμονία της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς στην Ευρώπη, του ΠΑΣΟΚ περιλαμβανομένου, εντοπίζεται από πολλούς αναλυτές σε ένα πλέγμα παραγόντων: από την «προδοσία» των αρχών της μέχρι την αποκοινωνιολογικοποίησή της, από την είσοδό της στο φιλελεύθερο κατεστημένο των μονόδρομων μέχρι τον καλπάζοντα ατομικισμό.
Σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου, η γ.γ του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα αναφερόμενη στην Ευρώπη, τάχθηκε υπέρ της διάλυσής της Ε.Ε. και μιας Ελλάδας αυτοδύναμης.
Είναι προφανές ότι το ΚΚΕ αντιλαμβάνεται και εκτιμά εντελώς λανθασμένα και την ιστορία και τη συγκυρία. Σήμερα, τα παγκοσμιοποιημένα και υπέρογκα χρηματοπιστωτικά και επενδυτικά κεφάλαια κινούμενα υπεράνω συνόρων και ελέγχων, έχουν υποτάξει την πολιτική και τις εθνικές κυβερνήσεις στην οικονομία και στα συμφέροντά τους.
