ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν μπορεί να εγγυηθεί κανέναν ολόπλευρο εκσυγχρονισμό, όπως διατείνεται. Δεν μπορεί να φέρει ανάπτυξη για όλους. Δεν μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής για την οικονομία, την κοινωνία, τους θεσμούς, το περιβάλλον. Η πολιτική της δεν δίνει διέξοδο στην ακρίβεια και στο ζήτημα του ιδιωτικού χρέους.
...Είτε μας θλίβει είτε μας χαροποιεί, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε στην επιφάνεια μια πολυφωνία, η οποία, ακόμα κι αν υπήρχε, δεν είχε τη δυνατότητα να εκφραστεί καθαρά στις παλιές καλές ή κακές μέρες, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, ως δεσπόζουσα παρουσία και συγκολλητική ουσία, είχε επιβάλει ένα είδος σιωπητήριου. Επιπλέον, η διάσπαση δικαίωσε κατά κάποιο τρόπο εκείνους που σταδιακά απομακρύνθηκαν ή στράφηκαν ανοιχτά κατά του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της διακυβέρνησης με τον Καμμένο, με την ίδια τάση να συνεχίζεται και να επιταχύνεται όταν ανέλαβε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Κανείς στη Γάζα δεν είναι ασφαλής από τον λιμό» τόνισε την Παρασκευή η Σίντι Μακέιν από το Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (WFP). Και για ακόμα μία φορά επανέλαβε πόσο πιεστική είναι η ανάγκη άμεσης μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας στην περιοχή.
Φορτηγά από την Αίγυπτο μεταφέρουν εδώ και εβδομάδες ανθρωπιστική βοήθεια στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Γάζας. Ωστόσο, η WFP εκτιμά πως μόλις το 10% των τροφίμων που συνολικά απαιτούνται φτάνει σήμερα στον προορισμό του.
Με τη φράση «Μετάβαση προς την απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα» αντί για την «σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων», διατύπωση που είχε γίνει το λάβαρο πίσω από το οποίο συντάσσονταν πάνω από 100 χώρες και χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις, έκλεισε, με 24 καθυστέρηση, η 28η διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Ο κίνδυνος του απόλυτου φιάσκου αποτράπηκε. Αλλά, χωρίς αμφιβολία, αυτό δεν αρκεί.
Aλλοι μιλούν για μια «ιστορική συμφωνία» κι άλλοι εκφράζουν ανοιχτά απογοήτευση αποκαλώντας την απλώς μια γενικόλογη διακήρυξη αρχών χωρίς δεσμευτικό πλαίσιο
Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου έγινε σε θετική συγκυρία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, με συμμετοχή πολλών υπουργών από τις δύο χώρες, είναι ενδεικτική της βούλησης των δύο πλευρών να ενισχύσουν τη συνεργασία τους σε πολλούς τομείς.
Η ηρεμία στο Αιγαίο μετά τους σεισμούς στην Τουρκία, έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Επίσης η επιθυμία του κ. Ερντογάν για ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Δύση -ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση- για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, συμβάλλει στην βελτίωση των διμερών σχέσεων.
Ποιο είναι ένα βασικό κριτήριο επιτυχίας μιας οικονομίας; Αν δημιουργεί αρκετές καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, που να καθιστούν προσιτό ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Η ελληνική οικονομία δεν δημιουργεί παρά λίγες. Η μια πλευρά αυτού του νομίσματος είναι ότι δεκάδες χιλιάδες καταρτισμένοι άνθρωποι 30-40 ετών, με υψηλά προσόντα, πολύ καλές σπουδές, μεταπτυχιακά/διδακτορικά διπλώματα, εργάζονται με μισθούς πείνας στον ιδιωτικό τομέα, σε πανεπιστήμια, νοσοκομεία και αλλού. Η άλλη πλευρά, είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις (όχι μόνο ανειδίκευτης αλλά και ειδικευμένης) εργασίας σε κλάδους όπως κατασκευές, τουρισμός, αγροτική παραγωγή ή/και σύγχρονες υπηρεσίες, δεν βρίσκουν μισθωτούς και απομένουν να προσβλέπουν σε μετανάστες από φτωχότερες χώρες.
Αν μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το φαινόμενο του αντισημιτισμού, και μάλιστα στις μέρες μας με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, θα βρούμε μπροστά μας μια πελώρια αρχική αντίφαση: από τη μια, ο αντισημιτισμός είναι η φονικότερη και πιο αποκρουστική ιδεολογία σε ολόκληρη την Ιστορία. Και από την άλλη, γεννήθηκε και ρίζωσε στη Δύση, η οποία καθιέρωσε τις έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ορθού λόγου. Πώς εξηγείται;
Επειδή σήμερα, ορισμένα πράγματα έχουν συντελεστεί, και από τη Δευτέρα θα υπάρχει μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα στη Βουλή, συνιστώ σε όλους/ες: μακριά από ανθρωποφαγίες και ακρότητες! Όχι ηθικοπλαστικά, αλλά ως πολιτική αναγκαιότητα, μια και η ζωή έχει δείξει ότι οι δρόμοι των συναγωνιστών της αριστεράς ξανασυναντώνται. Όλοι/ες, άλλωστε λέμε και ξαναλέμε, ο αντίπαλος είναι ένας και έχει διπλό όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης- Ν. Δημοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση της πρόσφατης ιστορίας του. Την εκλογική ήττα και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του προέδρου ακολούθησαν η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση με μια ελπιδοφόρα μεγάλη συμμετοχή και στη συνέχεια μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που κατέληξε στην αποχώρηση τριών εκ των πέντε υποψήφιων προέδρων, δεκάδων μελών της Κεντρικής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικά στελέχη της Αριστεράς. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουν όλες οι πλευρές, όχι βέβαια ισοδύναμες. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για αυτή την κατάσταση. Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη.
Οι τελευταίοι μήνες, με την ήττα στις εκλογές, την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία, τις εσωκομματικές εκλογές, τις εντάσεις και αμφισβητήσεις της δημοκρατικής διαδικασίας και της εκλογής της νέας ηγεσίας, τις τοξικές αντεγκλήσεις και αποχωρήσεις που ακολούθησαν, έχουν τραυματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την εικόνα του, και τον έχουν οδηγήσει σε μία πρωτόγνωρη κρίση και εσωστρέφεια.
Αν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις τώρα, πότε άραγε θα γίνουν; Το θέμα έρχεται και επανέρχεται στον δημόσιο διάλογο, με πλέον συνηθισμένη κατάληξη ότι ο πρωθυπουργός έχει τον απόλυτο έλεγχο του κόμματός του, της κυβέρνησής του, αλλά και του κράτους, κατά συνέπεια είναι στο χέρι του και μόνο να προωθήσει όσες από τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις θεωρεί χρήσιμες και αναγκαίες. Μάλιστα, αν θέλει να το κάνει, δεν υπάρχει άπειρος χρόνος –γίνεται η συμπλήρωση–, ο πρόσφορος χρόνος δεν είναι παρά περίπου άλλοι δώδεκα μήνες, γιατί μετά, όπως στο δεύτερο μισό κάθε κυβερνητικής θητείας, αρχίζουν και βαραίνουν άλλοι υπολογισμοί και προτάσσονται προεκλογικά σχέδια και τακτικές όσο πλησιάζει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
1. Μετά και την δραματική συνεδρίαση της ΚΕ και τις αποχωρήσεις στελεχών, γίνεται λόγος από πολλές πλευρές για αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και για διαδικασία διάλυσης του. Έχουν βάση αυτές οι απόψεις;
Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη φάση. Ο εμφύλιος μεταξύ στελεχών και μάλιστα σε δημόσια θέα πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν μόλις λίγες μέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου να ακούγονται απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί και να μην γίνεται αποδεκτό το αποτέλεσμα της εσωκομματικής εκλογής από τη βάση. Από την άλλη το κόμμα δεν είναι επιχείρηση όπου καλούνται να δουλέψουν απλώς όλοι για το νέο μάνατζερ ανεξαρτήτως πολιτικής.
H ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας βρίσκεται σε ένα άβολο δίλημμα σε σχέση με τα αντίποινα στην επίθεση του Ισραήλ στο προξενείο του Ιράν.Αν το πλήγμα είναι βαρύ, μπορεί να διευκολύνει τον Νετανιάχου που εδώ και έξι μήνες προσπαθεί να εμπλέξει το Ιράν στη σύρραξη.
Aπό την εποχή της ανόδου της Χρυσής Αυγής τα συστημικά κόμματα προβληματίζονται πώς να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους ακροδεξιών κομμάτων. Να τους απομονώσουν; Να προσπαθήσουν να τους προσελκύσουν – κι αν ναι, πώς; Είναι χαμένη υπόθεση ή δεν είναι σωστό να εκχωρούν ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην Ακροδεξιά;
Τα ίδια ερωτήματα επανέρχονται μετά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ενίσχυση της αντισυστημικής ψήφου προς διάφορες κατευθύνσεις στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.
Αντιγράφω από τη στήλη «ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ» στις Νησίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών» (30-3-2024) του φίλου Νίκου Ξυδάκη. Μεταφέρει τη γνώμη πολύπειρου νομικού: «Κάθε υπογραφή που μπαίνει για τα Τέμπη είναι αντίσταση στην αυτοδικία, διότι κάθε ενέργεια αυτής της εξουσίας είναι παρακίνηση για αυτοδικία». Εχει δίκιο ο νομικός και σωστά κάνει ο Ξυδάκης που παραθέτει την άποψή του.
Η «έκπληξη του CHP», όπως λένε από χθες το βράδυ Τούρκοι αναλυτές, έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα στην Τουρκία και από σήμερα η χώρα εισέρχεται σε μια νέα περίοδο με το πιο πιθανό σενάριο αυτό των έντονων αναταράξεων στην εσωτερική πολιτική και ίσως και στην εξωτερική.
Η νίκη του CHP, που οφείλεται στον συνδυασμό δυνάμεων του Εκρέμ Ιμάμογλου και του αρχηγού του κόμματος Οζγκιούρ Οζέλ, αποτελεί αναμφισβήτητη ένδειξη ότι η τουρκική κοινωνία δεν έχει «λοβοτομηθεί» από τον ισλαμισμό και τον αυταρχισμό και αυτό μπορεί να αποτελέσει σημαντική προοπτική για την δημοκρατία στην χώρα.
Μάταια προσπαθούν να ανεβάσουν το πολιτικό θερμόμετρο, αποσπώντας την προσοχή των πολιτών. Η μόνη θερμοκρασία που κινείται ψηλά είναι αυτή που οφείλεται στην κλιματική κρίση. Μπήκαμε και τυπικά στην άνοιξη, αφήνοντας πίσω έναν ανεπαίσθητο χειμώνα, τον πιο θερμό στα χρονικά για την Ελλάδα, έναν από τους 6 θερμότερους χειμώνες όλων των εποχών, που «συνέπεσαν» όλοι την τελευταία δεκαετία.
Η κλιματική κρίση, για την οποία προειδοποιούμε -οικολόγοι και επιστήμονες- εδώ και δεκαετίες, θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, αν δεν μπει φρένο στην εξόρυξη και χρήση των ορυκτών καυσίμων.
Οταν τα μέσα ενημέρωσης όλων των κατηγοριών είναι ιμάντες μεταβίβασης της κυβερνητικής άποψης στους πολίτες, όλα είναι μια χαρά. Καλώς καμωμένα. Η κυβέρνηση, επειδή δεν είναι αχάριστη, ανταποδίδει. Βοηθάει με κρατική διαφήμιση, με χορηγίες, με τις λίστες και με ό,τι άλλο θα σκαρφιστεί προκειμένου να έχει υπό τον έλεγχό της το σύστημα ενημέρωσης και να το καθοδηγεί στην επιχείρηση χειραγώγησης του πλήθους.
Υπάρχουν τρία έργα που είναι συνώνυμα μιας σχεδόν ξεδιάντροπης αδιαφορίας του ελληνικού κράτους για τους κατοίκους της πρωτεύουσάς του: το πρώτο είναι η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου του Φαληρικού Ορμου, το δεύτερο η κατασκευή ενός σύγχρονου τερματικού σταθμού ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα και το τρίτο η αναβάθμιση του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της χώρας, του περίφημου «σταθμού Λαρίσης»· θα αρκούσε η επίσκεψη οποιουδήποτε Ελληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 40 χρόνια στη σιδηροδρομική «βιτρίνα» της Αθήνας για να κοκκινίσει από ντροπή. Ή, για να σκεφτεί ότι τα Τέμπη ήταν απλά θέμα χρόνου. Οταν μια πρωτεύουσα χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1981 συμβιβάζεται με αυτήν την εικόνα του κεντρικού της σταθμού όλα είναι πιθανά. Ακόμα και τα πλέον απίθανα.
Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι εύκολο να συνηθίσει κανείς, ιδιαίτερα «παραδοσιακός» αριστερός, όση καλή θέληση κι αν υποθέτει ότι έχει, τον βομβαρδισμό από φωτογραφίες, βίντεο, αναρτήσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις, εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη. Στον νέο κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, που ο πρόεδρός του ήδη χαράζει, δεσπόζουν το TikTok, το Facebook, το Χ, το Instagram, τα σόσιαλ. Και πρωταγωνιστούν μαζί με τον ίδιο στις όντως πυκνές πολιτικές περιοδείες του ο σύζυγός του, ο σκύλος τους, το νέο τους σπίτι στο Κολωνάκι, τα σχέδιά τους για δημιουργία οικογένειας, το αρχοντικό στις Σπέτσες και λοιπά.
Σημείο πρώτο: Με τις λέξεις μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε: το καλό και το κακό, το όμορφο και το κακάσχημο, το τίμιο και το άθλιο. Ή σχεδόν οτιδήποτε, γιατί δεν είμαστε ακόμα θεοί ώστε να λέμε «ζωή» και να γίνεται ζωή, να λέμε «κόσμος» και να γίνεται κόσμος· αυτό ούτε η ποίηση με την περίφημη μαγική γλώσσα της δεν το κατορθώνει. Βεβαίως, λέμε «θάνατος» και συντελείται ο θάνατος: των εθνικών εχθρών, των ιδεολογικών και κοινωνικών αντιπάλων, των ανταγωνιστών στα έργα και τις νύχτες της παρανομίας, κάποτε των αντεραστών, κ.ο.κ.
Επειδή πολλοί αναρωτιούνται τι άλλαξε ξαφνικά φέτος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου παραμονές του Πάσχα δινόταν ένα μικρό επίδομα σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή. Εκείνες τις χρονιές η οικονομία εμφάνιζε υπεραπόδοση, πήγαινε δηλαδή καλύτερα του αναμενομένου, αντίθετα φέτος αυτό δεν συμβαίνει. Σε απλά ελληνικά τότε είχαμε και μας περίσσευαν. Τώρα περίσσευμα δεν φαίνεται να υπάρχει. Αν προκύψει θα το ξαναδεί, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση παραμονές των Χριστουγέννων.
Πριν από 18 μήνες, σχεδόν όλοι οι αναλυτές προέβλεπαν ότι ο συνδυασμός πανδημίας, ανεξέλεγκτου πληθωρισμού και ενεργειακής κρίσης θα βύθιζε Ευρώπη και Αμερική σε ύφεση.
Κατά τη διάρκεια του 2023, η ευρωπαϊκή οικονομία σημείωσε σχεδόν μηδενική ανάπτυξη. Εμβληματικές ευρωπαϊκές εταιρείες (Volkswagen, Nokia, UBS) ανακοίνωσαν δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Εξαγριωμένοι αγρότες αποκλείουν δρόμους και εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί εργαζόμενοι απεργούν. Τα ποσοστά αποδοχής ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών κρατών κάνουν τον Τζο Μπάιντεν να μοιάζει με τον JFK. Και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφουν ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων σε ολόκληρη την ήπειρο, με το «κόστος ζωής» να αναφέρεται ως το κορυφαίο πρόβλημα.
Από την ένταξη της χώρας μας στο ΝΑΤΟ μαζί με την Τουρκία στις αρχές του 1952 μέχρι και σήμερα, υπάρχει μια διάσταση ανάμεσα στην επίσημη ρητορική και την πραγματικότητα που προσδιορίζουν το δόγμα ασφαλείας της Αθήνας.
Στην πρώτη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, με την ταυτόχρονη ένταξη Ελλάδας και Τουρκίας, δεν υπήρχε στα Βαλκάνια η αντιπαράθεση των δύο μπλοκ που εκτυλισσόταν στα σύνορα των δύο γερμανικών κρατών.
Η Γιουγκοσλαβία είχε έλθει σε ρήξη με τον Στάλιν το 1948, με συνέπεια τη γεωγραφική απομόνωση της Αλβανίας, ενώ στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία δεν υπήρχαν σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις.