Έχει, άραγε, ακούσει κάτι η κυβέρνηση για τον αναβαθμισμένο ρόλο του κράτους στις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, ή μήπως έχει δέσει σφιχτά τις ιδεολογικές παρωπίδες της ώστε να αυτοπροστατεύεται από ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Υποψιάζεται, ίσως, πόσο αναγκαία είναι η ριζική ανασυγκρότηση του κράτους, ώστε να μπορέσει να παίξει το ρόλο που εκ των πραγμάτων έχει στη σύγχρονη εποχή, ή έχει ξεμείνει στα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα περασμένων δεκαετιών για το κράτος-νυχτοφύλακα;

Το ότι το κομματικό μας σύστημα εμφανίζει «ασυμμετρία» όπως λέγεται δεν σημαίνει ότι ο σχηματισμός ενός «εναλλακτικού πόλου» διακυβέρνησης θα προκύψει αυτομάτως ως αναγκαιότητα. Όπως έδειξε η διαδικασία εκλογής προέδρου του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει ήδη μια κοινωνική ζήτηση έτοιμη να επενδυθεί σε οτιδήποτε τής προσφέρεται. Ούτε η φθορά της κυβέρνησης προδικάζει ότι το ιδιότυπο πολιτικό τοπίο του κυρίαρχου κόμματος και των κατακερματισμένων αντιπολιτεύσεων θα τελειώσει στις επόμενες εκλογές

Στη χώρα μας ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται μεταξύ δύο «ακραίων» αντιλήψεων:Η μία προτείνει να διακοπούν οι σχέσεις με το Ισραήλ, διότι είναι μια χώρα που διαπράττει εγκλήματα πολέμου.Η άλλη προτείνει να φτιάξουμε «άξονα» με το Ισραήλ και σε συνεργασία μαζί του (ίσως και με την Αίγυπτο) να περικυκλώσουμε την Τουρκία και να την αποκλείσουμε από τις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου.

Κατά πόσο όμως αυτές οι προτάσεις ευσταθούν;

...Το χάσμα είναι υπαρκτό, καθώς ο πρώην πρόεδρος και όσοι/ες τον παρακολουθούν, πέραν των άλλων, εκφράζουν και κεφαλαιωδώς διαφορετικές αντιλήψεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Για την ίδια τη δομή και την οργάνωση και λειτουργία ενός κόμματος, αλλά και για το μείζον ζήτημα των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών και συνεργασιών του προοδευτικού χώρου. Ωστόσο, πάντα θέλω να πιστεύω ότι θα μπορούσε το χάσμα να γεφυρωθεί μέσα από τον διάλογο και τη συλλογική σκέψη. Τουλάχιστον να προσπαθήσουμε το διάστημα που έχουμε μπροστά μας να το πράξουμε. Να συζητήσουμε ,πέρα από τα συνθήματα και τις ταμπέλες, επί της ουσίας.

...Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να συμμετέχει ενεργά και πρωταγωνιστικά στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Οφείλουμε να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να υπάρξει ισχυρή εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Χρειάζεται ένα big bang στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα και να κάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα.

Το ερώτημα από τα πάνω ή από τα κάτω για να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή προοδευτική παράταξη είναι ένα τεχνητό δίλημμα. Η απάντηση είναι και από τα πάνω και από τα κάτω. Οι πρωτοβουλίες των από πάνω και η στήριξη της κοινωνίας είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια μεγάλη προοδευτική παράταξη.

Γιατί είναι τόσο χαμηλοί οι μισθοί, γιατί είμαστε στην τελευταία θέση των 27, κάτω και από τη Βουλγαρία, με κριτήριο το μέσο ωρομίσθιο σε όρους αγοραστικής δύναμης; Μα, γιατί περάσαμε μια υπερδεκαετή οικονομική κρίση που μας πήγε πολύ πίσω, είναι η κυβερνητική -και όχι μόνο- απάντηση. Δοκιμάστε να βάλετε στη θέση της δυο άλλες ερωτήσεις: Γιατί είμαστε στην τελευταία θέση μεταξύ των 27 όσον αφορά τις τιμές κατοικίας και τα ενοίκια και τις αυξήσεις τους; Ή, μία άλλη: Γιατί είμαστε στην τελευταία θέση των 27 με κριτήριο το ύψος και την αύξηση των κερδών;

Ο χειμώνας αλλάζει τις συνθήκες του πολέμου στην περιοχή αυτή της Ευρώπης. Αφενός, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών, υπάρχει μεγάλη καταπόνηση του στρατιωτικού προσωπικού. Αφετέρου, οι μεγάλοι όγκοι χιονιού, πάγου και λάσπης, εμποδίζουν την ομαλή δράση των τεθωρακισμένων. Οι μάχες από κοντά ουσιαστικά σταματούν. Την περίοδο εκείνη γίνονται κυρίως χτυπήματα από μακριά, αεροπορικά, πυραυλικά και βαρέος πυροβολικού.

Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση της χώρας επωμίζονται τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα επί 45 έτη, την ευθύνη για το ότι την τελευταία πενταετία ο μεγάλος ασθενής είναι η θεσμική λειτουργία της Δημοκρατίας την φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ. Υποβάθμιση του ρόλου και χειραγώγηση των Ανεξάρτητων αρχών. Ανεξέλεγκτη διαφθορά. Απ΄ ευθείας αναθέσεις και κλειστοί διαγωνισμοί. Υποκλοπές και παρακολουθήσεις. Ατροφική και ασθμαίνουσα Δικαιοσύνη. Βιώνουμε μία ΠΑΣΧΟΥΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σοβαρό, σύγχρονο, αξιόπιστο και δυναμικό. Μια Αριστερά ευρωπαϊκή και οικολογική, δύναμη αλλαγής. Έναν ΣΥΡΙΖΑ των αξιών, του ήθους για των αγώνων της προοδευτικής παράταξης. Με σημείο αναφορά την παρακαταθήκη της κυβέρνησης της Αριστεράς, του Αλέξη Τσίπρα που κράτησε την κοινωνία και την Ελλάδα όρθια. Έξω από τα μνημόνια, με διεθνές κύρος, με θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.

Εν αρχή ην το γνωστικό κενό. Η μη καλή γνώση της χώρας, του διεθνούς περιβάλλοντος, του ίδιου του κόμματός του. Αυτό είναι το πρώτο διακριτικό γνώρισμα της ηγεσίας Κασσελάκη. Ετσι, ο ηγέτης που τόσο απρόσμενα βρέθηκε στην κορυφή έπεσε σε μια μάχη που θα μπορούσε –προκαλώντας ο ίδιος πρόωρη εκλογή ηγεσίας– να μη χάσει. Αυτή η έλλειψη εμπειρίας και γνώσεων συνόδευσε όλη την πορεία του. Σημάδεψε και την πτώση του.

Οι τιμές τροφίμων και άλλων ειδών λαϊκής κατανάλωσης ήταν συγκριτικά πολύ υψηλότερες απ΄ ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ήδη πριν το κύμα ακρίβειας της τελευταίας διετίας. Διασφαλίσαμε αυτήν την πρωτιά με τις εν συνεχεία επιδόσεις του πληθωρισμού. Τον Αύγουστο, λένε τα τελευταία στοιχεία, στην Ευρωζώνη έπεσε στο 2,2% από 2,6% τον Ιούλιο, στη χώρα μας ανέβηκε στο 3,2% από 3% κι έτσι τρέχει με την τέταρτη μεγαλύτερη ταχύτητα μεταξύ των 20 της Ευρωζώνης. Μια μεγάλη αναδιανομή εισοδήματος εξελίσσεται σε βάρος της μισθωτής εργασίας και των μη εχόντων, υπέρ των εχόντων και του σπάταλου, μη φιλικού κράτους.

Για ζητήματα κρίνει αποφασιστικά το ίδιο το κόμμα, μέσω των καταστατικών του οργάνων. Ούτε ο δικαστής ούτε οι συνταγματολόγοι.

Πριν λίγες μέρες η Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα προχώρησε σε μια πρωτοφανή, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κίνηση: με μια πράξη κάθαρσης -νίκη της υγείας απέναντι σε μια ύπουλη αρρώστια- καθαίρεσε τον σχετικά πρόσφατα εκλεγμένο Πρόεδρο του κόμματος. Άνοιξε χώρο για καθαρό αέρα. Κάπως πήρε να ξεκαθαρίζει η μολυσμένη ατμόσφαιρα που το πολιτικό εκτόπλασμα που αναδείχθηκε Πρόεδρος του Σύριζα έφερε πρωτίστως στον Σύριζα, στην Αριστερά γενικότερα, αλλά, έμμεσα, και στο πολιτικό σύστημα συνολικά.