Τα διαζύγια δεν είναι μόνον η ολοκλήρωση του κύκλου μιας καταδικασμένης σχέσης. Τις περισσότερες φορές δεν καταλήγουν ντε και καλά σε καταθλιπτικές δυναμικές. Αντίθετα, ενδεχομένως να προαναγγέλλουν θετικές διαδικασίες αναδιάταξης ιδεών και συσχετισμών.

«Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος.

Δεν υποτιμώ τις μεγάλες δυσκολίες του νέου εγχειρήματος, αποβλέπω όμως στην κινητοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκαν τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Από τις δυσκολίες ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω την έλλειψη οικονομικών μέσων. Το κενό θα καλυφθεί με την επείγουσα συμβολή όλων. Οι έχοντες θα ανοίξουν το πουγκί τους, οι μη έχοντες θα κόψουν το τσιγάρο.

Κλείνοντας, απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο.

Η πατρίδα μας περνά βαριά κρίση. Έχουμε το μερτικό της ευθύνη μας. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα. Πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσφέρει την ψύχραιμη ανάλυση και κατανόηση της νέας κατάστασης. Έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, την έμπνευση και το πάθος της, την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη».

Είναι ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τις θρηνωδίες περί διάσπασης και τα περί βελούδινου διαζυγίου με το ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το ΣΥΝ και ή ίδρυση του νέου κόμματος σηματοδοτεί την αρχή μιας απελευθερωτικής πορείας, απαλλαγμένης οριστικά από την αρχαία σκουριά των δεισιδαιμονιών, από τις οποίες προφανώς δεν καταφέραμε να απελευθερωθούμε το 1989, γιατί ενδεχομένως δεν θελήσαμε ή τέλος πάντων δεν μπορέσαμε να αναμετρηθούμε αποτελεσματικά μαζί τους. Σήμερα όμως μόνο για τέλος εποχής μπορούμε να μιλάμε. Το πάθημα της γυναίκας του Λοτ που κοίταξε πίσω είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Συμπαθώ, εκ της δημόσιας παρουσίας του, τον κ. Φώτη Κουβέλη. Ιδιοσυγκρασιακά εγκρατής, απροσποίητα ευγενής και ήπιος, με ρητορική ελαφρώς παλαιομοδίτικη, αλλά εντέλει αποτελεσματική. Δεν διαθέτει την ξέφρενη γοητεία του Λεωνίδα Κύρκου, αλλά είναι γνήσιος συνεχιστής της δικής του λογικής για την ανανεωτική Αριστερά.